Review: Far Cry 4 PlayStation 4

Dit jaar zijn we doodgegooid met remakes, complete edities en next-gen versies van bekende games. Dat valt niet bij iedere gamer goed, want de meeste van jullie zijn toch keer op keer op zoek naar vernieuwing, zo ook ondergetekende. Far Cry 4 klinkt dan ook als een fris deel in een zeer gewaardeerde serie, maar blijkt toch wel erg op zijn voorganger te lijken. Een handjevol vernieuwingen zorgen er samen met het ijzersterke fundament echter wel voor, dat een minder innovatieve game als Far Cry 4, in mijn ogen toch een van de leukere games van het najaar is.

Far Cry 3-en-een-half

Far Cry 3 kreeg twee jaar geleden van ons de volle mep. Bovendien werd de game door jullie bekroond met de Gameliner Award voor beste game van 2012. De succesformule van deeltje drie wordt daarom met wat lichte aanpassingen opnieuw als fundament gebruikt voor Far Cry 4. Dat betekent wederom een grote open wereld, die dit keer de naam Kyrat meekrijgt, met daarin 24 vijandelijke outposts, 17 bell towers om te veroveren en nieuwe delen van de map vrij te spelen, en een immense hoeveelheid wilde dieren om te slachten. De huiden van die dieren kunnen weer worden gebruikt om grotere loot bags, portemonnees en wapenbuidels van te craften, et cetera, het bekende riedeltje.

De geroemde schurk uit deel drie is uiteraard niet meer van de partij, in Far Cry 4 is Pagan Min de bad guy. Ook een creep, maar eentje die je liever vergeet dan voor altijd in je herinnering koestert, zoals dat met Vaas wel het geval was. Bovendien is het verhaal van een erbarmelijk niveau, wat ik eigenlijk al besefte, nadat ik reeds tien uur in de open wereld had doorgebracht, zonder al te veel hoofdmissies te hebben gespeeld. In Far Cry 4 is het gewoonweg het leukst om lekker aan te kloten in de grote open wereld, de werkelijke drijfveer van de game, en zelf je eigen avontuur uit te stippelen. Dat er hier en daar een mindere hoofdmissie moet worden volbracht om aan de benodigde wapens, XP of andere rekwisieten te komen, dat neem je als speler op zich ook wel weer voor lief. En laten we het vooral niet over die tergende, stereotypische Npc's hebben.

Never change a winning team

De game voelt zonder twijfel aan als een gepolijste versie van deel drie en dat is vooral positief te noemen. De wapens voelen goed, het systeem van outposts en bell towers blijft overeind en de dieren, die overigens wel verschillen van hun soortgelijken in het vorige deel, stelen op momenten weer de show. Zo werd de olifant de laatste maanden naar voren geschoven als h't nieuwe element in Far Cry 4 en inderdaad, de olifant is tof. Toch is dit geen vernieuwing die dit nieuwe deel naar een hoger niveau tilt en ook toevoegingen als de gyrocopter, de zwaar bewaakte forten en het Karma-systeem, dat vooral berust op het volbrengen van random events in de spelwereld, doen dat niet. Toch zijn het allemaal elementen die Far Cry 4, bot gezegd, verdraagzaam maken. De herkenbaarheid van deel drie wordt door deze subtiele twists nooit overheersend.

De enorme wereld zorgt weer voor tientallen uren speelplezier. Een combinatie van collectibles zoeken, loot vergaren, zijmissies volbrengen en jagen op wilde dieren zullen hierbij, naast de eerder besproken outposts, bell towers en forten, de meeste tijd in beslag nemen. Niet iedere bezigheid zal dezelfde hoeveelheid plezier opleveren, maar het mooie van een game als deze, is dat niets moet, maar alles mag. Bovendien verdien je met iedere stap die je zet XP en speel je met die punten weer skills vrij in de twee skill trees. Blijft de game, die zeker niet de makkelijkste is, toch nog te uitdagend, dan roep je een vriend en ga je samen kloten in de uitnodigende wereld van Far Cry 4. De co-op moet je vooral zien als leuke extra, met de nadruk op leuk. De game wordt een stuk makkelijker wanneer er twee pistolen op de vijand gericht staan, maar is daardoor vaak ook aanzienlijk leuker. Jammer echter dat de tweede speler geen voortgang meeneemt naar de eigen game, maar ja, het kan niet altijd feest zijn in Kyrat.

Het houdt niet op, niet vanzelf

Naast de campaign, waarin je met gemak dertig uur kan steken, is er ook nog een multiplayermodus aanwezig in Far Cry 4. Luisterend naar de naam Battles of Kyrat, schotelt deze modus de speler een drietal modi voor: Outpost, Demon Mask en Propaganda. De modi hebben veel weg van bekende modi uit andere multiplayergames, maar de twist hier zit hem vooral in de opbouw van beide teams van vijf. Het ene team bestaat uit strijders van de Golden Path en betreft simpele soldaten met zwaar wapentuig. Het andere team omvat Rakshasa, welke zijn uitgerust met pijl en boog en de mogelijkheid om verschillende dieren te commanderen. De teams zijn aardig in balans, maar de multiplayer vergt zeker wel wat tijd om volledig onder de knie te krijgen. Kinderziektes als falende host migration wisten mij meermaals te irriteren, waardoor ik betwijfel of ik de multiplayermodus van Far Cry 4 nog lang zal blijven spelen. Toch blijft het een genot om een tijger op een vijand af te sturen en diezelfde vijand enkele meters verder in stukken gereten terug te vinden.

Daarnaast is er ook een map editor in de game aanwezig en is het daardoor ook mogelijk om gecreëerde levels van andere spelers te betreden. Dit verhoogt de replaywaarde van de game aanzienlijk en geeft crea bea's de kans om zelf een Far Cry 4-speeltuin op te zetten. Enkele creaties zijn momenteel al adembenemend en dit kan in de komende maanden alleen maar meer en beter worden. Leuk voor de afwisseling, maar ik ben toch meer iemand die zijn tanden wil zetten in de van zichzelf al lange campaign. Deze wordt hier en daar wel belemmerd door wat bugs en glitches, waardoor ik meermaals terug heb moeten keren naar het hoofdmenu om de game daarna opnieuw in te laden. Jammer, maar met een grote open wereld als die van Far Cry 4, wellicht niet te vermijden.