Legacy of Kain Soul Reaver 1&2 Remastered review - Kent zijn ups en downs

Het is weer tijd voor een nieuwe remaster van een oude game. Deze keer hebben Eidos en Crystal Dynamics hebben hun duit in het zakje gedaan met Legacy of Kain: Soul Reaver 1 + 2 Remastered. In deze versie kun je Legacy of Kain: Soul Reaver en Soul Reaver 2, het tweede en derde deel uit de Soul Reaver serie, eindelijk op next-gen consoles spelen. Ik heb de Legacy of Kain serie nooit gespeeld, maar weet dat de games destijds aardig positief zijn ontvangen en geprezen werden voor het sterke verhaal en vermakelijke gameplay. Door budgettaire beperkingen had je in die tijd maar geld voor één of twee games per jaar. Eerlijk gezegd, vond ik andere games zoals Final Fantasy VIII, Resident Evil Nemesis en Metal Gear Solid veel interessanter dan de voorgenoemde. In deze review kun je lezen of ik destijds een goede keuze hebt gemaakt of dat ik de Soul Reaver serie een kans had moeten geven.

Het verhaal staat als een huis

Blood Omen: Legacy of Kain (1996) introduceerde de gotische wereld van Nosgoth en de antiheld Kain. Deze vermoorde edelman die herrijst als een vampier zoekt genezing voor zijn huidige vorm. Hij moet hierdoor Nosgoth verkennen en de Cirkel van Negen uitmoorden. Langzaamaan verliest hij zijn menselijkheid en begint hij zijn transformatie als een zegen te beschouwen. In Legacy of Kain: Soul Reaver (1999) volg je de vampier-luitenant Raziel die door zijn meester Kain wordt verraden. Omdat hij als enige een tweede werkende vleugel ontwikkelt, wordt hij in de spectrale afgrond geworpen. The Elder God geeft hem een nieuw leven als Wraith, zodat hij als zijn Soul Reaver Kain kan uitschakelen om Nosgoth te herstellen. Om de wraak op zijn voormalige meester te bewerkstelligen reist Raziel door Nosgoth waar hij verschillende mysteries ontrafelt en het opneemt tegen zijn oude vampierbroeders. Het eerste deel eindigt met een cliffhanger waardoor het vervolg, Soul Reaver 2 (2001), het stokje overneemt en het verhaal verder uitbreidt, dieper ingaat op de lore en Raziels zoektocht naar antwoorden vervolgt.

Het verhaal en de lore van beide games zijn boeiend en bieden genoeg om je geïnteresseerd te houden. Het begint als een zoektocht naar wraak, maar dit verandert langzaam in een zoektocht naar kennis. Raziel wil vrij zijn van de manipulatie van anderen en leert steeds meer over zijn vorige bestaan als mens. Tijdens zijn reis door de tijd ontrafelt hij de geschiedenis van Nosgoth en ontdekt hij geleidelijk de waarheid achter zijn eigen verleden. Dit verhaal komt goed tot zijn recht door het goede acteerwerk van Michael Bell (Raziel) en Simon Templeman (Kain) die de personages echt tot leven doen komen met hun intense uitwisselingen. Het helpt dat de geremasterde versies er goed uitzien als je deze vergelijkt met hun originelen. Deze versies blazen nieuw leven in Nosgoth door voort te bouwen op de originele modellen, alleen hebben de games nu high-resolution textures en zijn de character models en belichting verbeterd. Daarnaast is het nu ook mogelijk om met de rechter analoog stick de camera te draaien en kun je naar boven kijken; wat in het origineel niet mogelijk was. Mocht je je nostalgisch voelen of willen weten hoe de games er vroeger uitzagen dan kun je wisselen tussen de geremasterde en originele versie. Zo kun je zien dat de sfeer goed behouden is, maar de game er echt beter uitziet.

Gameplay heeft zijn ups en downs

Legacy of Kain: Soul Reaver en Soul Reaver 2 ontvingen veel lof voor de sterke verhaalvertelling en de interessante omgevingspuzzels; al waren er ook klachten over de repetitieve gevechten en het abrupte einde. De verhaalvertelling, het verkennen van de wereld en de omgevingspuzzels blijven overeind staan, maar de gevechten worden al snel saai en het verkennen kan frustrerend zijn. Het verkennen van de wereld is op zich aardig vanwege de Metroidvania-achtige structuur waar de nadruk ligt op verkenning, omgevingspuzzels en geleidelijke krachtverwerving. Het besturen van Raziel gaat soepel, maar tijdens het lopen op smalle gedeeltes en het maken van precieze sprongen werkt de besturing niet altijd mee. Wat tot enige frustratie heeft geleid. Om verschillende plaatsen te bereiken zal je regelmatig tussen de Material en Spectral Realm moeten wisselen en dat systeem werkt goed. In de spectrale wereld is de interactie met voorwerpen beperkt, maar kun je op de bodem van meren lopen en door anders ondoordringbare traliepoorten je heen bewegen. Deuren, blokken en schakelaars kun je alleen in de fysieke wereld gebruiken en veel puzzels maken gebruik van deze verschillen tussen de Realms. Daarnaast kom je blokpuzzels tegen waar je verschillende blokken moet draaien en op de juiste locatie moet zien te krijgen. Dit is een leuke uitdaging en wijst zichzelf in tegenstelling met het oriënteren in de wereld.

Het gemis van een minimap maakt het soms een echte zoektocht om te bepalen hoe je bij het volgende punt moet komen. Het eerste deel heeft nu wel een map waarop je de locatie van de warppunten kunt zien (waar je weinig aan hebt) en een kompas, maar een map van de velden zelf ontbreekt. Het is soms ook onduidelijk wat je moet doen, want je kunt de aanwijzingen van de NPC’s nergens terugvinden. Ook wordt er niet altijd verteld hoe je dingen moet doen. Zo kun je met het spiegel warp point naar verschillende delen van Nosgoth verplaatsen, maar de werking wordt niet toegelicht. Het is niet heel ingewikkeld, maar een kleine hint zou frustraties voorkomen. Dat geldt ook voor het save systeem, want in het eerste deel kun je altijd saven. Na het beëindigen van je speelsessie begin je altijd op dezelfde locatie naast de eerste warp. Dat is onhandig als je midden in een puzzel zit en de weg hiernaartoe weer moet terugvinden, maar er is mee te leven als je hier rekening mee houdt. Het tweede deel wijkt (net zoals het origineel) af van dit systeem en laat je nu alleen op specifieke plaatsen saven. Het was fijn geweest als dat even uitgelegd wordt of dat ze een auto-save hadden toegevoegd, zodat je niet het begin opnieuw hoeft te spelen omdat je in de veronderstelling was dat je game gesaved was.

De gevechten zijn eenvoudig en missen afwisseling, want voor alle vijanden kun je dezelfde techniek gebruiken. De menselijke vijanden zijn met een paar klappen uit te schakelen, maar de vampieren vereisen een rigoureuzere aanpak waardoor je ze eerst moet stunnen met je klauwen of de wapens die je vindt, voordat je ze in het licht of water kunt gooien, kunt spiesen aan puntige voorwerpen of kunt verbranden. Het probleem is dat het in beide games steeds dezelfde gevechten oplevert. Met uitzondering van de eindbazen waar je soms iets anders moet doen. Zo moet je bijvoorbeeld een grote maalmachine activeren of larven in brand steken en deze tegen de eindbaas gooien. Er is wel een soort lock-on systeem, maar dit is erg primitief en helpt niet echt om de gevechten makkelijker te maken. De mechaniek waar je de ziel van de vijanden opslokt om je eigen energie te herstellen is aardig, maar het gaat niet echt vloeiend. Dat geldt trouwens niet voor de game zelf, want tijdens mijn speelsessie ben ik geen technische problemen tegengekomen. De bonus content zoals de Galleries, Music Player, Lost Levels, Lore of Nosgoth, Videos en de Dark Chronicle zijn leuke toevoegingen voor de fans, maar na alle frustraties weet ik niet of ik daar nog wel zin in heb.