Review: Aragami 2- Een schaduw van zichzelf Pc

Toen Aragami 2 werd aangekondigd met een trailer, wist ik direct dat het tijd was om eindelijk Aragami te gaan spelen. Het eerste deel trok telkens vaag mijn interesse, maar nooit genoeg om de game te kopen en te spelen. Ik dacht dan ook dat het spelen van Aragami ervoor zou zorgen dat ik Aragami 2 beter zou begrijpen. Het eerste deel is namelijk uniek en Aragami 2 kon hier mooi op verder bouwen. Echter zijn de ontwikkelaars vergeten wat Aragami zo uniek maakt en zijn deze onderdelen niet meer terug te vinden in Aragami 2. Zonde, want hierdoor is de serie een schaduw van zichzelf geworden.

Wat is er gebeurd met Aragami?

Hoe begin je een review wanneer de game aan het begin alleen maar teleurstelling opwekt? Door direct maar met de deur in huis te vallen en Aragami 2 te vergelijken met Aragami. Juist het feit dat het deel twee is, is een reden voor de teleurstelling en niet zozeer de basis van de game zelf. Mocht je Aragami dus niet gespeeld hebben dan is dat eigenlijk een voordeel. Aragami is een unieke game en dat heeft te maken met de artstijl van de game. Het lijkt meer op een soort anime tekenstijl en daardoor komen de schaduwen goed tot zijn recht. Dit is belangrijk, want je moet in de schaduwen blijven om je krachten op te laden en je kunt alleen naar de schaduwen teleporteren. Dit zorgde voor flink wat vrijheid op de mappen en omdat je niet kon vechten moest je wel als een echte sluipmoordenaar door de levels heen.

De ontwikkelaars hebben dit compleet los gelaten voor Aragami 2 en dat is jammer en onlogisch. De naam van de game heeft te maken met het personage waarmee je speelt. Hij is een sluipmoordenaar die weer tot leven is gebracht. Hierdoor kan hij alleen in de nacht en in de schaduwen zijn krachten gebruiken en overleven. In Aragami waren er dan ook lampen die je moest ontwijken of kapot moest maken. Echter zijn er in Aragami 2 lampen in overvloed, zijn de schaduwen bijna niet zichtbaar en schijnt de maan ontzettend fel. Het opladen van de krachten is niet meer aanwezig, want er is nu een ordinaire staminabalk in plaats van de speciale cape. Omdat je een schaduw bent, zou je verwachten dat je geen schade oploopt met het vallen maar ook geruisloos valt en loopt. Dit is zeker niet aan de orde, want je komt met een klap op de grond terecht waardoor alle vijanden direct worden gealarmeerd. Het meest teleurstellende is nog wel dat je niet meer van schaduw naar schaduw kunt teleporteren. In plaats daarvan is er nu een systeem dat je alleen naar specifieke richels van gebouwen kunt springen. Hoewel de mappen iets groter zijn in Aragami 2 zorgt dit ervoor dat de vrijheid wordt beperkt en de mappen juist klein aanvoelen. Ook de creativiteit van de speler wordt belemmerd, want er zijn onzichtbare muren aan de randen van de map en de omgeving kan niet meer gebruikt worden.

Wordt de beschermer van de vallei

Aragami 2 heeft uiteraard een verhaal, maar de manier waarop dit overgebracht wordt, geeft het idee dat het niet heel belangrijk is. Het speelt zich af in de Rashomon vallei en tijdens een missie wordt je personage betrapt en sterf je. Echter kom je als Aragami terecht in het dorpje Kakurega. Door een vloek hebben de Aragami de controle over de schaduwen, maar de uiteindelijke prijs is het verlies van hun menselijkheid. De bewoners van het dorp willen de mensen beschermen tegen het aankomende kwaad en daar gaan dan ook de eerste missies over. De Akatutsuchi Empire gebruikt de Aragami als slaven voor hun eigen doelen. En dat is niet heel gunstig voor het gehele rijk. In de missies verzamel je dus informatie over hun plannen, vernietig je voorraden en vermoord je doelwitten. Dit betekent ook dat je altijd terechtkomt in het dorp en na elke missie weer moet praten met de leider. Op een gegeven moment begint dit te voelen als een verplichting, omdat wat de leider aan het begin vertelt totaal niet interessant is.

Het dorp is wel erg belangrijk voor de voorbereiding, want hier vind je de dojo en de smid. In de dojo kun je bij de sensei de skillpoints die je verkregen hebt inleveren voor speciale schaduwkrachten. Jammer genoeg zijn de vaardigheden verscholen achter een piramide-effect. Oftewel je moet eerst een bepaalde hoeveelheid punten in de eerste rij met vaardigheden steken, voordat je de hogere lijn met vaardigheden vrijspeelt. De vaardigheden die meer overeenkomen met de krachten uit het eerste deel, speel je dus redelijk laat vrij. Bij de smid kun je uiteraard je outfit veranderen en handige items kopen, zoals een shuriken. Doordat je nu vanuit een bord in het dorp de missies aanneemt, krijg je een kaart te zien met daarop de locaties van de missies. Wanneer je een missie start, moet je deze ook voltooien, voordat je de game afsluit, want anders word je teruggezet in het dorp. Omdat je van missie naar missie springt, komt het verhaal niet goed tot zijn recht. Dit wordt nog eens extra versterkt door de ondermaatse cutscenes, waarbij armen dwars door zwaarden heen gaan. Het is sowieso al lastig om je in te leven door de dialogen en het gemis aan emoties. De voice-overs in Aragami 2 zijn wel van een hoger niveau.

Laat geen ooggetuigen achter

Wat je moet doen in een missie verschilt en een aantal voorbeelden heb ik hierboven al gegeven. De taken bij de missies worden flink gerecycled en ook de mappen worden telkens hergebruikt. Twee keer dezelfde map spelen met een andere missie is nog wel te doen, maar daarna wordt het al snel repetitief. Aan het einde van een missie krijg je te zien hoeveel muntstukken je hebt opgepakt, of je de verborgen objecten hebt gevonden en hoe je de missie als geheel hebt voltooid. Wanneer je niemand hebt vermoord, nooit gezien wordt of juist helemaal geen ooggetuigen hebt achtergelaten gaat er een speciaal icoontje gloeien. Dit biedt mogelijkheden om jezelf uit te dagen of om de achievements die bij de game horen te behalen. Verder voegt het eigenlijk weinig toe.

Het behalen van deze speciale icoontjes is in principe niet uitdagend meer. In Aragami 2 is het namelijk mogelijk om vijanden bewusteloos te slaan en is er zelfs een gevechtssysteem aanwezig. Zelfs al word je gezien door de vijanden, wat veel te snel gebeurt, dan kun je met het zwaard aanvallen afweren en schade uitrichten. Omdat dit allemaal veel stamina kost, is het niet het meeste soepele onderdeel van de game. Mede door de bugs, omdat ze je soms uit het niets weten te raken en ook omdat het target systeem niet goed werkt. Voor mij hadden ze dit er dan ook beter uit kunnen laten, omdat je een sluipmoordenaar bent en geen soldaat.