Review: Assassin's Creed: Revelations PlayStation 3

Het is stil. Behalve de sneeuw die rond de bergtoppen waait is er geen geluid in deze hoge bergen. Ineens hoor je een schreeuw, en je kijkt om naar waar je maatje zou moeten staan. Je kijkt over het randje van de afgrond en ziet zijn lichaam onbeweeglijk op de rotsen liggen. Je voelt een steek in je rug en kijkt vol ongeloof om naar de man die plotseling achter je staat met een mes in zijn hand. Het is niet prettig om een wachter te zijn in de wereld van Assassin's Creed.

Vernieuwing

Toen Assassin's Creed 2 uitkwam, waren veel mensen ontzettend enthousiast. Een waardig vervolg op de originele moordgame, met een aantal interessante extra's. Een jaar daarna kwam Brotherhood uit. Nog steeds waren mensen wel geïnteresseerd in de avonturen van Ezio, maar er kwamen wat klachten naar boven drijven. Sommige nieuwe dingen waren niet erg interessant, en er zat misschien te weinig vernieuwing in. Revelations komt ook een jaar na het vorige deel, maar kan deze w'l genoeg vernieuwing in de serie brengen?

Revelation

Het eerste wat je moet weten is dat Assassin's Creed Revelations erg verhaal intensief is. Als je niet een van de vorige delen hebt gespeeld, niet weet wie Ezio, Altaïr of Desmond is, zul je weinig begrijpen van wat er aan de hand is. Daar tegenover staat dat het verhaal erg goed is. Zowel de pelgrimstocht van Ezio, ondersteund door de verhalen van Altaïr, als de verhaallijn van Desmond, die erg bijzondere gameplay oplevert, zijn zeer interessant om te volgen, en er zijn weer genoeg hints en raadsels om op te lossen. De wat lineairdere structuur van Brotherhood, waar de grote vijanden al redelijk snel in beeld waren, is vervangen door een mysterieuzer plot. Helaas weet de politieke intrige in Istanbul nooit echt te boeien. Maar, zoals de titel belooft, zijn er ook genoeg onthullingen over de serie zelf. Een spel dat echt gemaakt is voor de fans dus.

Het oosten

Een groot deel van de veranderingen heeft natuurlijk te maken met de verandering van decor. Ezio neemt nog steeds de hoofdmoot van de gameplay op zich, en doet dat in het kleurrijke Istanbul. Dit zorgt ervoor dat je nieuwe wapens krijgt, zoals de wat overbodige bommen of de erg leuke hookblade, maar ook dat je insteek een stuk anders is. In plaats van op tempeliers te jagen ben je namelijk ook bezig met een pelgrimstocht: de tempeliers staan alleen maar in de weg. Een van de interessantste delen van het verhaal is dan ook om te zien hoe Ezio kennis maakt met de politiek, de omgeving en de plaatselijke bendes. Daarbij ontmoet hij nieuwe personages, die voor het grootste deel zeer interessant zijn. Yusuf en zijn bende zijn vooral erg komisch, en zorgen voor een toontje luchtigheid in deze wereld vol intrige. De verschillende bendes, de burgers in nood, de aanvallen op je schuilplaatsen en jouw aanvallen op de tempelieren zorgen ervoor dat de wereld voortdurend in beweging is. Er zit een levendigheid in die naar mijn mening ontbrak in eerdere delen.

Indiana Jones

Qua cameragebruik schijnt het team van Assassin's Creed wat dingen te hebben afgekeken van o.a. Uncharted en Tomb Raider. Dat wil niet zeggen dat het gekopieerd is, de basis is nog steeds degelijk Assassin-materiaal, maar het zorgt er wel voor dat tijdens de actievolle ontdekkingsstukjes de camera minder frustreert. Deze missies, vaak verborgen in of onder iconische gebouwen, borduren voort op de speciale missies in deel 2 en Brotherhood, maar zijn een stuk spectaculairder. Ziplines door watervallen, instortende gebouwen en opzwepende muziek zorgen ervoor dat je geen moment met rust gelaten wordt. Ook in de verhaalmissies worden tact en voorzichtigheid soms ingeruild voor actie en spektakel. De variatie zorgt ervoor dat je een hoop afwisseling in de missies hebt. De verbeterde graphics (Kijk naar die gezichten! Kijk naar die weers-effecten!) zijn alleen maar de kers op de slagroom.

Moeilijk

Dan is er nog iets dat spelers van Brotherhood misschien zal verbazen: Revelations is moeilijk. Nieuwe soorten vijanden, wachtposten en lastiger uitvoerbare combo's zorgen ervoor dat je niet meer het eenmansleger bent dat je eerst was. Als een dwaas naar de grootste groep soldaten rennen en daar tekeer gaan is er dus niet meer bij, je zult toch echt voorzichtiger te werk moeten gaan, zeker als je voor de 100% synchronisatie gaat. Hoewel je nog steeds de beschikking hebt over je Assassin Recruits en nu ook bommenwerpertje kunt spelen, is de uitdaging zeker groter geworden. Bommen zijn daarbij niet oneindig op te slaan, en kosten ingrediënten die je in de wereld moet vinden. Helaas is het zo dat je óf bijna nooit je bommen gebruikt uit angst dat ze opgaan, óf op het moment dat je ze nodig hebt, je in een lege broekzak graait.