Review: Blacktail - Een sprookje over goed en kwaad Pc

Elke cultuur heeft zijn eigen sprookjes en er zijn vaak meerdere varianten. In de Slavische mythe is Baba Yaga een bekend figuur. Het is dus niet vreemd dat zij als inspiratie dient voor games. Ze staat zowel bekend als de kwade heks die kinderen ontvoert en opeet als een heks die anderen helpt. Het ligt er maar net aan welke versie je aanhaalt en soms is Baba Yaga gewoon beide. Elk mens heeft nu eenmaal goed en kwaad in zich. Die dualiteit staat centraal in de game Blacktail. Als je aan de hand van de cinematische trailer al denkt dat de game bizar is, dan ben je niet voorbereid op het eindproduct. De grote vraag is of je de beschermer van het woud of juist de kwaadaardige heks wordt.

Een sprookje over goed en kwaad

Het sprookje begint met de introductie van twee zussen. Zora en Yaga wonen in een klein dorp dat gelegen is in het woud. De twee zussen zijn onafscheidelijk, want Yaga wordt door haar zus beschermd. De dorpelingen hebben het vermoeden dat Baba de heks invloed heeft op Yaga en daardoor wordt ze ervan beschuldigd de heks te helpen. Een aantal kinderen zijn namelijk ontvoerd en Yaga is telkens met die kinderen gezien. Het helpt ook niet dat ze een masker draagt, omdat ze haar gezicht niet aan de buitenwereld wil tonen. Nadat Zora is verdwenen besluit Yaga om de rode eik te zoeken. De zussen hebben met elkaar afgesproken om bij problemen direct naar deze boom te gaan, zodat ze elkaar kunnen helpen. In plaats daarvan vindt Yaga in het midden van het woud een hut die op kippenpoten staat. De hut reageert per direct op haar binnenkomst en leidt haar naar de lente, en de gebeurtenissen die in dat seizoen hebben plaatsgevonden. Het is aan Yaga om haar zus en de andere vermiste kinderen te vinden en ondertussen te achterhalen wat er met haar aan de hand is. Ze wordt geplaagd door een stem die haar helpt met overleven en genoeg commentaar levert op haar acties. De stem is ingesproken door Avalon Penrose en zij doet haar werk fantastisch. De stem is niet irritant en heeft veel humor. Dat mag ook wel, want Yaga is een naïef meisje dat zichzelf snel in de problemen brengt.

Duidelijker kan ik het sprookje niet maken, want het verhaal is in het begin verwarrend. Yaga is er ook nog niet helemaal uit wat alles betekent. Dus gelukkig ben je niet de enige. Baba Yaga is de bekende heks, maar in de game hebben we het over Yaga en Baba. Na elk seizoen wordt het verhaal wel een stukje duidelijker en vallen de puzzelstukjes op de juiste plaats. Het lijkt erop dat Yaga telkens terugkeert naar een seizoen en daar leert wat er gebeurd is met een vermist kind. Hoe dit gebeurt, is al bizar op zichzelf, want na een aantal getekende afbeeldingen moet je de tijd terugspoelen om Baba op de juiste plek in de ruimte te zetten. Na wat cutscenes moet je de eindbaas van het seizoen verslaan, wat in het eerste seizoen een zeer pissige wilg is. Net zoals in Harry Potter wil hij niets liever dan jouw pletten. Daarna krijg je weer een cutscene en verander je opeens in een dier. Niet alleen dat, de game verandert ook in een 2D platformer, waarbij je moet springen en vijanden moet ontwijken. Ondertussen hoor je de stem van Yaga en krijg je te horen wat er is gebeurd. Er zijn genoeg bizarre momenten in het verhaal van Blacktail en daardoor heb je echt het idee dat je in een sprookje bent beland.

Eenduidige gameplay

De gameplay van Blacktail is gelukkig een stuk eenduidiger. Yaga kan niet zonder haar boog en dat is dan ook het enige wapen dat je hebt. Ik ben iemand die altijd een voorkeur heeft voor dit wapen in ander games, dus dat was geen enkel probleem. Met elk seizoen krijg je toegang tot nieuwe pijlen die ervoor zorgen dat je verder kunt. In sommige gevallen betekent dit dat je terug moet naar een ander gebied, zodat je meer kistjes kunt openen. Naast haar boog heeft Yaga ook The Broom. Dit is een magische bezemsteel die vijanden aantrekt. Op deze manier kun je zonder problemen van veraf de Gnoles, een soort trollen, en andere vijanden neerschieten. Hoewel het vechten in het begin wat traag aanvoelt, schiet de boog lekker. Het ontwijken van aanvallen is een stukje lastiger. Het gebeurde maar al te vaak dat ik opzij of naar achter sprong en vervolgens tegen een plant of steen terechtkwam. Je kunt wel raden wat er dan gebeurt. Je kunt geen kant meer op en wordt alsnog neergeslagen. Met een beetje geluk kun je snel wat bessen eten, maar anders sterf je. Vervolgens kruip je bij de speciale altaren uit de grond en kun je het stuk opnieuw doen. Je moet namelijk zelf de game opslaan, want er zijn geen autosaves. Alleen bij belangrijke punten van het verhaal zorgt de game voor een eerlijk checkpoint. Voor wat ondersteuning zijn er een aantal potions die je kunt innemen. Al ligt het aan je speelstijl of je deze gebruikt. De wereld zit vol met giftige spinnen en paddenstoelen, waardoor je direct aan het begin toegang krijgt tot het tegengif.

De vijanden in de wereld verschillen, maar uiteindelijk ben je altijd hetzelfde aan het doen. Je schiet ze neer met de pijlen of vertraagt ze met de magische krachten van Yaga. Wanneer je geen pijlen meer hebt, moet je ze zelf maken van takken en veren. In de wereld zijn er verschillende materialen te vinden die je nodig hebt om nieuwe vaardigheden of bonussen vrij te spelen. Een aantal van de vaardigheden kun je niet leren, tenzij je een specifieke pagina uit een boek hebt verkregen. Hiervoor moet je de zijmissies voltooien, maar enkele krijg je door simpelweg het verhaal te volgen. Yaga kan zelfs vissen, maar dit is zeer simpel en het nut is mij niet helemaal duidelijk. Wat vooral opvalt aan Blacktail is dat de ontwikkelaars veel verschillende game-elementen inzetten. Tijdens het verhaal verandert de game opeens in een 2D-platformer, maar ook tijdens de eindbazen kun je van alles verwachten. Hoewel het af en toe nogal willekeurig aanvoelt, roept het ook vraagtekens en verrassing op. Ondanks de eenduidige gameplay blijft Blacktail wel dergelijk een interessante game die ik met plezier heb gespeeld. Het is dan weer geen spannende game, waarbij je alles op alles moet zetten om te overleven. De eindbazen zijn lachwekkend als je het vergelijkt met eindbazen in andere games, maar ze passen wel ontzettend goed bij het verhaal. De eindbazen zitten goed in elkaar, maar de animaties van de kleinere vijanden hadden beter gekund. In de wereld zie je ze soms dezelfde route volgen en lopen ze vaak genoeg tegen een boom aan. Het kan ook zijn dat Gnoles gewoon weinig hersencellen hebben.

Pratende paddenstoelen en bizarre wezens

Een echt sprookje heeft natuurlijk een sprookjesachtige wereld, waarin er van alles gebeurt. Dit geldt ook voor Blacktail. De wereld bestaat uit de vier gebieden die gekoppeld zijn aan de seizoenen en biedt genoeg variatie. Naast bossen, heides en heuvels kun je ook een aantal grotten verkennen. Doordat de game ook nog eens kleurrijk is, is het geen straf om de wereld te verkennen. Het verkennen wordt namelijk beloond. Voor de verzamelaars zijn er verschillende kistjes te vinden. Het gaat te ver om te zeggen dat je moet puzzelen om ze te openen, maar sommige zijn wel goed verscholen. Soms worden de kistjes beschermd door de Gnoles en andere wezens, waardoor je eerst moet vechten. De kistjes geven je materialen die je nodig hebt voor het uitbreiden van de magische krachten en vaardigheden. Verder zijn er vooral kleine opdrachten te vinden. De map is niet heel groot en daardoor ben je snel door de game heen, tenzij je veel tijd besteed aan het ronddolen en het voltooien van kleine zijmissies. Een uur of vijftien kun je dus met gemak halen en dat is meer dan genoeg.

De kleine opdrachten zijn gelinkt aan het moraliteitssysteem, dat bepaalt of Yaga de beschermer van het woud is of juist de kwaadaardige heks. Het helpen van de kwaadaardige mierenkoningin, die het mensendorp wil aanvallen, zorgt ervoor dat je de slechte kant opgaat. Je kunt er ook voor kiezen om haar niet te helpen en juist de materialen te leveren aan Mr. Larva. Hij werkt in de onderwereld en brengt de dode insecten naar hun laatste rustplaats. Tijdens het verkennen van de wereld kom je nog veel meer tegen. Er zijn genoeg vleesetende planten waarin vogels gevangenzitten en je kunt een egel helpen door een appel van de boom te schieten. Het is dan ook jammer dat je relatief snel in de gaten hebt wat je wel of niet moet doen. Als je veel ronddoolt, ben je al snel de beschermer of de kwaadaardige heks. Dit geeft wel allerlei handige bonussen, dus erg is het niet, maar ik had toch meer van het systeem verwacht.

In sprookjes hebben de meest rare voorwerpen en dieren een stem en dat ontbreekt niet in Blacktail. Naast de pratende paddenstoelen die je zijmissies geven, zijn er ook pratende stenen en katten. In de bomen hangen dan weer Boboks, die de geheimen van het woud doorgeven en je herinneren aan je eigen taken. Er komen ook genoeg andere sprookjes voorbij. De paddenstoel kinderen zijn op avontuur en jij moet ze terugbrengen. Laten die kinderen nu net hun eigen huizen aan het bouwen zijn, die sterk lijken op de huizen uit de wolf en de drie biggetjes. Er zijn zelfs stenen die oorlog met elkaar voeren. Wanneer je op het slagveld loopt, hoor je de zwaarden tegen de schilden slaan. Je kunt dit niet zien, want de stenen bewegen alleen als je met de rug naar ze toe staat. Ja, Blacktail is een bizarre game en dat zorgt ervoor dat je aandacht er ook bij blijft. Er zijn wel wat kleine bugs te vinden, maar die beperken de voortgang niet en vallen amper op. Yaga is niet heel soepel en springt daardoor een beetje raar, waardoor je af en toe net even vast kom te zitten in de omgeving. Dit is niet heel problematisch, maar het had soepeler gemogen.