Review: Final Fantasy XVI - Een bijna perfecte JRPG PlayStation 5

Na zeven jaar wachten is het eindelijk tijd voor een nieuwe Final Fantasy. Final Fantasy XVI is aanstaande donderdag voor iedereen beschikbaar. De verwachtingen voor elke Final Fantasy zijn hoog, maar omdat dit het eerste deel is dat zich volledig op de actie richt zijn die nog hoger. Square Enix heeft zijn inspiratie deels uit Game of Thrones en God of War gehaald om een episch verhaal te vertellen en om ervoor te zorgen dat het een actieve, maar leuke ervaring is. Deze elementen en de geweldige demo maken de verwachtingen nog groter. In de preview van Final Fantasy XVI heb ik de proloog uitgebreid besproken en het grootste deel van de info die ik daar behandeld heb, sla ik voor de review over. Dus als je hier meer over wilt weten, zou ik de preview even lezen of snel nog even de demo oppakken. In mijn preview van Final Fantasy XVI heb ik het over de perfecte demo of dit ook voor de volledige game geldt, kun je lezen in de review van Final Fantasy XVI.

Een volwassen verhaal

Clive’s verhaal gaat verder waar de demo eindigde. Je komt terug uit de flashback en vervolgt de missie van Wyvern (Clive) die hierdoor onderbroken werd. Zijn groepje, The Bastards, bestaat uit Branded en zij kunnen zonder de hulp van kristallen magic gebruiken. Zij worden door de meeste mensen in Valisthea als ondergeschikt gezien en als slaven gebruikt. The Bastards moeten de Dominant van Shiva zien te vinden en haar onthoofden. Clive weigert uiteindelijk om deze verschrikkelijke daad uit te voeren, want de Dominant van Shiva blijkt Jill Warrick, de jeugdvriendin van Clive en Joshua, te zijn. Hij keert zich tegen de sergeant van The Bastards en na hem verslagen te hebben staat het leger van The Ironblood klaar om hem uit te schakelen en hun Dominant weer te vorderen. Gelukkig worden ze door ene Cidolfus, de Dominant van Ramuh, gered die hen vervolgens meeneemt naar zijn schuilplaats. Cid heeft een veilige thuishaven gecreëerd voor de ontsnapte Branded en hij wil anderen van dit juk bevrijden. Hij vraagt aan Clive om hem bij te staan, maar hij wil wraak nemen en moet de trauma’s uit de proloog nog steeds verwerken. Door omstandigheden stemt hij toch in en komt hij uiteindelijk tot de conclusie dat Cid gelijk heeft. Hij gaat hem helpen om meer Branded te redden van hun slavenbestaan, om een oplossing voor de Blight te vinden en zijn wraak te voltrekken. Natuurlijk gaat dit niet zonder slag of stoot.

Het verhaal is voor mij de drijvende kracht in bijna elke game, maar dit geldt zeker voor een (J)RPG. Gelukkig wordt dit in Final Fantasy XVI goed verteld. De proloog zuigt je naar binnen en het verhaal van Clive blijft boeiend tot het einde. Hij wordt overmand door schuldgevoelens en moet zichzelf zien te herpakken om zijn wraak te kunnen voltrekken. Het is een interessante tocht die vol zit met broederschap, verraad, oorlog en er is zelfs ruimte voor liefde zonder dat het het hele verhaal opslokt. Ook leer je meer over de motivaties van de andere naties en hun leiders die hun Dominant gebruiken om oorlog voeren, en om de macht over een kristal te krijgen. Dit zorgt voor vele politieke intriges en wisselende allianties. De invloeden van Game of Thrones zijn hierdoor duidelijk zichtbaar en geven Final Fantasy een volwassen gezicht. Dit wordt zeker versterkt door de zichtbare dood van de belangrijke en onbelangrijke NPC’s. Het beeld wordt niet zwart gemaakt en de camera draait niet weg. Dit geeft de game een serieuzere sfeer en maakt het een realistischer avontuur. Je weet nooit wie het zal overleven. Dit zorgt trouwens ook voor minder leuke momenten, maar dat mag je zelf ontdekken. Gelukkig zijn er ook mooie momenten die door dit contrast versterkt worden. Als je de demo hebt gespeeld, zal je dit begrijpen en heb je hier al een voorbeeld van gezien.

Daarnaast wordt het verhaal van Clive ook versterkt door de presentatie en soundtrack. Valisthea ziet er prachtig en gedetailleerd uit. De verschillende omgevingen hebben echt een eigen look en fans kunnen hun lol op met de mooie plaatjes die ze kunnen maken. Ook de personages zien er realistisch uit en je kunt genieten van alle details op hun uitrusting en kleding. Op de gezichten kun je de emoties van de personages aflezen en dit maakt het nog overtuigender. Het verschil in de personages tijdens het spelen en de cutscenes is miniem; het vloeit goed in elkaar over. Ik ben dan ook geen enkele glitch tegengekomen. Ook is de soundtrack geweldig en heeft het magistrale van een John Williams partituur. Op sommige momenten doet het even denken aan de grote scenes uit Star Wars of Indiana Jones. Ook de omgevingsgeluiden van de elementen, vijanden en bedrijvigheid maken het echt af. Ook het stemwerk is van topkwaliteit en kun je de game in het Engels en Japans spelen. Meestal kies ik bij Japanse games voor de Japanse stemmen, omdat de Engelse stemmen vreselijk om aan te horen zijn, maar in Final Fantasy XVI is het Engelse stemwerk geweldig en overtuigend uitgevoerd. Ik heb echt genoten van het gepresenteerde. Het was niet nodig om de game in het Japans te spelen al is dit zoals gewoonlijk ook goed gedaan.

De Eikons

In Final Fantasy spelen de Eikons een grote rol in het verhaal en hebben ze ook een belangrijke rol tijdens de gevechten. Clive is niet alleen een getrainde strijder, maar hij is ook bijzonder omdat hij meerdere Eikons en hun speciale vaardigheden kan gebruiken. Zoals je in de demo al hebt kunnen zien, begint Clive met toegang tot twee Eikons. In het Eikon scherm staat Ifrit in het midden en zijn technieken zijn je basisaanvallen. Hierbij kun je denken aan het opladen van je magic of wapen, een thrust-aanval en kun je de vijand als springplank gebruiken. Van de Phoenix Eikon (en alle die volgen) leer je de speciale Eikon move en twee andere speciale aanvallen met ieder hun eigen cooldown time. Clive heeft ruimte voor drie Eikons die hij op elk moment kan wisselen. Van elke Eikon kan hij twee speciale aanvallen selecteren. Deze aanvallen zijn spectaculair en zeer effectief, en het is geweldig om deze aan elkaar te koppelen om belachelijke schade aan te richten. Met de vergaarde ability points kun je nog twee speciale aanvallen per Eikon vrijspelen en alles upgraden om ze nog sterker te maken.

Elke Eikon heeft zogezegd zijn eigen move die nog een extra element toevoegt. Zo kun je met Phoenix naar de vijanden toe teleporteren en over het veld heen en weer schieten van vijand naar vijand. Met Garuda kun je vijanden naar je toetrekken zoals met een hookshot of bij grote vijanden kun je jezelf omhoog trekken voor een luchtaanval. Met Titan krijg je een schild tot je beschikking die als je het goed timet meteen een tegenaanval inzet. Ik benoem expres mijn meest gebruikte Eikons, want de andere vaardigheden moet je zelf maar gaan uittesten. Het biedt genoeg variatie om je eigen favoriete combo’s te maken. Ik heb namelijk alle technieken vrijgespeeld, maar ze nog niet allemaal evenredig gebruikt, want op den duur heb je je favoriete Eikon combinatie met je favoriete vaardigheden en je eigen combo’s. Gelukkig geeft dit genoeg ruimte om de vijanden met een hele andere strategie te verslaan.

Actie is de baas

In Final Fantasy XVI ben je grotendeels bezig met het bevechten van de vijanden. De gevechten zijn heel toegankelijk, want je hebt één melee aanval, één magic aanval en een unieke Eikon move. Daarnaast kun je de aanvallen ontwijken of pareren. Je moet het ontwijken wel goed beheersen om er vol gebruik van te maken, want alleen bij een perfecte ontwijking kun je meteen een tegenaanval inzetten. Dat is niet moeilijk als je goed op de timing van de aanval let. Naast het wegduiken kun je de aanvallen ook pareren door de vijand net aan te vallen op het moment dat hij toeslaat. Dit vereist wat geluk en veel oefening, maar als het lukt kun je een aantal seconden de vijand bestoken. Als je eenmaal na wat oefening in je ritme zit, kun je van dodge naar tegenaanval enzovoort. Dit zorgt voor spectaculaire gevechten die er geweldig uitzien en een heel goed gevoel geven. Mocht je de parry ook zo kunnen masteren dan maakt de vijand geen schijn van kans. Zeker als je ook nog de Eikon krachten kunt benutten om nog meer schade aan te richten en je combo’s te verlengen.

Het is dus meestal niet erg moeilijk en zeker goed te doen. Je komt geen vijanden tegen die te sterk zijn. De vijanden zijn meestal in de buurt van jouw eigen level als je het verhaal gewoon volgt. De gewone vijanden vereisen geen speciale technieken, maar bieden wel de kans om deze te oefenen. Zo kun je deze inzetten bij de grotere vijanden, want zij vragen om wat meer tactiek en moeten gestaggerd worden om het proces te versnellen. Je wordt sporadisch weleens verrast, maar ze doen niet genoeg schade om je echt zorgen te maken. De gevechten waar ik enige moeite mee had, waren sommige baasgevechten en de Notorious marks (monster hunts) van het hoogste niveau. Gelukkig word je bijgestaan door je trouwe viervoeter en verschillende NPC’s. Torgal is een fijne partner, maar is net zoals de NPC’s die je helpen niet al te sterk. Ze helpen met je combo’s en kunnen soms net die ene opening creëren, maar je bent zelf verantwoordelijk voor het uitschakelen van de meeste vijanden.

Je wordt niet alleen door hen geholpen, want wat later krijg je toegang tot de Limit Break die doet denken aan de rage uit God of War waarbij je meer schade doet en wat energie terugkrijgt. De Limit Break meter wordt gevuld door het aanrichten van schade en nog meer door het ontvangen van schade. Je kunt dit dus tactisch inzetten om te voorkomen dat je een potion moet gebruiken en om de vijand snel te staggeren. Ook zijn er speciale gevechten te vinden in de vorm van Eikon Trials. Hier moet je een aantal trials voltooien waarbij je alleen de vaardigheden van één Eikon tot je beschikking hebt en per trial zijn de vaardigheden die je kunt gebruiken ook vastgelegd. Dit is leuk om te doen en een goede oefening voor de specifieke Eikon. De Eikon versus Eikon gevechten zijn spectaculair, uniek en heel leuk om te doen, maar ook hier wordt het nooit echt moeilijk. Als ik hier doodging, kon ik het zonder problemen opnieuw proberen met alle volle potions. Zelfs als de baas uit meerdere fases bestaat, begin je als je doodgaat gewoon bij de fase waar je bent gebleven met volle energie. Voor de fans van de serie zijn er dus genoeg goede dingen om van te genieten, maar helaas zijn er ook een paar dingen die de fans moeten missen.

Een grote maar relatief lege wereld

Zoals gezegd heeft Valisthea een prachtige wereld met prachtige personages, een heel goed verhaal en spectaculaire gevechten. Toch wil je als Final Fantasy of JRPG-fan ook de nieuwe wereld ontdekken en deze zoveel mogelijk verkennen. Zo kun je normaliter naar kistjes zoeken voor betere uitrusting en wat experience points opdoen door sterkere vijanden uit te dagen of het verkeerde gebied in te lopen. Ook kom je in de velden NPC’s tegen die je soms achtergrondinformatie of hints geven over bijzondere wapens, dungeons en vijanden. Helaas is dit in Final Fantasy XVI niet zo uitgebreid aanwezig. Je kunt de wereld niet echt vrij verkennen. Er worden nieuwe locaties beschikbaar naarmate het verhaal volgt en er zijn geen extra locaties zoals speciale dungeons beschikbaar om te checken. De velden zelf kun je enigszins verkennen, maar er is weinig reden om dit te doen. Je komt namelijk op de map rode tekens tegen met het woord “Inaccessable”. Je kunt dus niet de hele map verkennen om op zoek te gaan naar dungeons, grotten of verborgen dorpjes. Zoals gezegd kun je de Inaccessable gedeeltes later verkennen, maar je mist hierdoor wel de vrijheid en de lol van het verkennen.

Het gedeelte van de map dat je wel kunt verkennen is best aardig, maar ook hier mis je echt een reden om dit te doen. Je komt in de velden weinig tot geen NPC’s tegen die iets vertellen over een locatie, vijand of schat. Er liggen amper kistjes en de inhoud is meestal niet bijzonder. Je vindt soms accessoires die de cooldown van de speciale aanvallen verlagen, maar die heb ik nog niet gebruikt omdat ik liever mijn attack, defense en healing power van de potions versterkte. In de velden kom je wel items (blauwe spheres) tegen die een potion voor healing of skins voor crafting bevatten, maar deze zijn bijna altijd hetzelfde. Je kunt niks extra’s ontdekken door een veld te doorspitten. Ik heb daarom de velden nog niet echt uitgeplozen zoals ik in voorgaande delen wel heb gedaan, maar er was dus ook weinig reden toe. Je wordt meer aan het handje vast gehouden en veel extra’s vind je via de sidequests. De sidequests zijn aardig en goed uitgewerkt, maar de meeste vond ik niet heel bijzonder. De gene die echt interessant waren gaven wel enige verdieping in de levens van de bewoners die je geholpen hebt. Dit leidt soms tot meerdere missies die worden verdeeld over een langere tijd. De missies zijn niet heel divers, want het blijven fetch missies of missies waarbij je een aantal vijanden moet uitschakelen. Het leidt nooit naar bijzondere dungeons, uitrustingen of vijanden. Hierdoor kom je ook geen puzzels tegen en dat vind ik jammer, want die waren in voorgaande Final Fantasy games zeker leuk om op te lossen.

Wat ook afwijkt van wat we kennen, is dat er maar weinig verschillende items zijn en je er maar een bepaald aantal items tot je beschikking hebt. Je hebt maar ruimte voor vier potions, drie hi-potions en twee per buff-item. In de loop van het verhaal kun je dit wel iets uitbreiden, maar de tijd van negenennegentig potions is voorbij. Je hebt het ook niet nodig, want je komt regelmatig een potion in de velden tijdens de main story tegen. Tot zo ver heb ik de buff-items amper gebruikt, omdat er geen noodzaak voor was. Daarnaast heb je maar drie items Shortcuts dus moet je keuzes maken. Je vindt ook materialen voor crafting, maar dit speelt een kleine rol en op den duur heb je alleen nog de bijzondere crafting materials nodig. Aangezien dat je nergens hints tegenkomt die aangeven waar je deze kunt vinden of wie je moet verslaan, zal je deze via een sidequest moeten verkrijgen. In Cid’s schuilplaats kun je wel je reputatie checken die je kunt verhogen door missies te doen en bepaalde vijanden te verslaan. Dit levert per bepaald level een beloning op zoals crafting materials en accessoires. Ook kun je de huidige tactiek bij Vivian bespreken, je wapens upgraden bij Blackthorne, brieven van je vrienden lezen, je vitrinekast vullen en de encyclopedie uitbreiden. Er is dus genoeg te doen en ik heb mij zeker vermaakt met de game. Ik ben helaas niet meer aan de post game content toegekomen, maar ik verwacht niet dat hier de gameplay opeens drastisch wordt omgegooid. Het gemis is niet game breaking, maar het is wel jammer dat deze elementen missen, want anders was het een perfecte game geweest.