Review: Halo: The Master Chief Collection Xbox One

Met zijn 2,13 meter lengte is hij zeker een kop groter dan vrijwel ieder mens. Hij is slim, tactisch, sterk en getraind in vrijwel alles. Een Superman met de slimheid van Batman. Hij is de enige echte Master Chief en is een Spartaan met moderne wapens. Maar wees niet bang, gelukkig mag je deze legendarische superbikkel zelf spelen, en nog eens vier avonturen achter elkaar.

iSpartan

De Halo-franchise is én van de meest succesvolle IP's aller tijden, maar het is ook echt een gamereeks waar de gamers dikwijls over kunnen discussiëren. Je hebt namelijk echte Halo-fans waarbij alles wat Halo doet geweldig is, en je hebt juist heel specifieke Halo-haters. Het lijkt erg op Apple, eigenlijk. Ik maakte zelf voor het eerst kennis met de Halo-wereld op gameavonden met vrienden. Deze multiplayer was vooral een goeie oefening in nederigheid en agressiebeheersing. De grootste prestatie die ik wist te leveren was langer dan een minuut niet doodgemaakt weten te worden. Het zweverige springwerk en de stomme pakjes waar je in rondliep vond ik allemaal een enorme stap achteruit ten opzichte van andere FPS-multiplayergames als GoldenEye. Dat ik toevallig in GoldenEye zelf de onoverwinnelijke Predator was, doet er dan even niet toe.

Halo-Life

Mijn mening over Halo veranderde echter toen ik vele jaren later in én klap voor een habbekrats Halo 1, 2 en 3 wist te vinden en begon aan de singleplayer. Toen merkte ik wat een ontzettend gave wereld dat het wel niet is, en dat Halo juist heel goed uitgedachte en gevarieerde gameplay en leveldesign heeft. En dat niet alleen, want elke Halo-game heeft ook nog eens een ontzettend mooie soundtrack en goeie voice-acting. Van alom Halo-hater (Haloter goeie term?) was ik dus na het ervaren van de singleplayercampaigns omgedoopt naar een echte Halo-liefhebber (Halover). Mijn bureaubladachtergrond waar Morgan Free ehh Gerard eh nee Gordon Freeman met een crowbar de Master Chief aan puin slaat, haalde ik beschaamd weg. De Master Chief is zeker net zo gaaf als onze bikkel theoretical physicist, en ja, ik ben ook groot fan van Half-Life (Full-Fan). Overigens is dit appels (nee, niet Apple) met peren vergelijken.

THIS IS HALO!

Nu is exclusief voor de Xbox One de Halo Master Chief Collection uit, welke alle Halo-games bevat waarin Spartan-II commando JOHN-117, beter bekend als de Master Chief, de hoofdpersoon is. Dat is dus Halo 1, 2, 3 en 4. De Halo-games die ontbreken in deze collectie zijn Halo ODST en Halo: Reach, plus nog de niet FPS-games Halo Wars en Halo: Spartan Assault. Eerlijk gezegd verwacht ik deze nog wel tezamen in een tweede collectie, wat waarschijnlijk de Covenant Edition of iets dergelijks zal krijgen. Halo 1, 2, 3 en 4 zijn nu dus allemaal opgevoerd naar 1080p en draaien op zestig fps, en je kunt met én druk op de knop te allen tijde switchen naar de oude graphics. Daarbij is deeltje 1 de al eerder opgepimpte Anniversary edition die een paar jaar geleden op de Xbox 360 uitkwam. De game die de grootste update heeft gekregen, is absoluut deel 2, die voorheen alleen op de oude Xbox en Windows Vista is uitgebracht. En het is niet alleen daarbij gebleven, want de cutscenes zijn nu kaakdroppende CG-scenes, gemaakt door Blur Studios, dezelfde studio die dit ook voor Halo 4 deed.

Halo-maal klaar mee?

Hoe kan ik deze Halo-games alle vier goed samenvatten? Het zijn vier heel goede FPS-games met ieder hun eigen sterke punten. De gameplay is niet heel anders per deel, al wisselen locaties wel goed af. Tegen de verwachting van niet-Halo-kenners in, is het verhaal ook een belangrijk punt bij de singleplayercampaigns van Halo. Halo 1 start het grote epos en heeft een prachtige twist in zijn verhaal zitten, Halo 2 vertelt het verhaal vanuit twee perspectieven: Master Chief en een verbannen Alien genaamd The Arbiter, en Halo 3 brengt het allemaal tot een climactisch eind. Bij dit laatste deel is het ook dat Bungie afscheid heeft genomen van de Master Chief. Microsoft had hier echter niet zoén zin in en als eigenaar van de IP wilden ze gewoon dat de Spartaan maar even verder ging met zijn avontuurtje.

Guilty Sparking

Halo 4 is dus niet door Bungie gemaakt, maar door de Microsoftstudio 343 Industries (vernoemd naar de pedante AI-bot in Halo 1), en die heeft (tegen vrijwel ieders verwachting in) op een interessante manier het verhaal voort weten te zetten door ook meer in het verleden te duiken van het Halo-universum. Al met al wil ik er niet te veel over vertellen, want je moet het vierdelige avontuur gewoon zelf beleven, of je kent als Halo-kenner het verhaal toch al wel. Alle vier de Halo-games hebben een goed verhaal met veel afwisseling, twists en epische momenten. Naast dat de games grafisch geüpdatet zijn, heb je ook een link in de game naar Halo Channel, waarmee je extra informatie en filmpjes krijgt over het verhaal. Dit zijn soort semi-geheime collectibles in elke game, die een heerlijke verrijking zijn voor de Halo-wereld en het verhaal.

Meerdere Chiefs tegen elkaar

Multiplayer kan een gehele review op zichzelf zijn, net als eigenlijk elke game in deze collectie. Het is met deze Master Chief collection gelijk het geval dat je dus eigenlijk ook vier gamesformaten aan multiplayermaps en keuzes hebt. De Anniversary edition van Halo 1 bevat weer de oude maps, wat bij de Xbox 360 tot iedere Halo-fans irritatie was aangepast naar Halo: Reach-enginemaps. Ik had hier geen problemen mee, maar het is wel begrijpelijk. Het is aan dit soort details te merken dat 343 Industries deze hele pack heeft samengesteld door zo goed mogelijk proberen te luisteren naar de community. Er zijn wat problemen nog hier en daar met de multiplayer, maar de eerste update is al een feit, en 343 houdt iedereen keurig op de hoogte van de updates en aanpassingen. De multiplayer gaat op dit moment online wel aardig, maar zal binnenkort zo super zijn als dat het zou moeten zijn. Echt een goed oordeel kan ik op dit moment nog niet hierover geven, want het kost heel veel tijd nog om alle facetten van de multiplayer af te gaan. Het speelt in ieder geval kwalitatief net als de oude Halo-games, en dat is goed.