Review: Hunt The Night - Een donker kunstwerk Pc

Toen Bram in de groepsapp een gameplay trailer deelde van Hunt The Night met de vraag of iemand hem wilde reviewen reageerde ik er in eerste instantie niet op. Ik vergat het, totdat Bram mij persoonlijk benaderde of ik het alsjeblieft wilde doen, want hij had het idee dat de game bij mij paste en dat ik er veel interessants over kon zeggen. Ik besloot de gok te wagen en kreeg de code. Ik startte de game op niet wetende wat voor avontuur mij te wachten stond. Misschien is dat maar goed ook, want het bleek een nachtmerrie te zijn op de allerbeste manier.

Het mysterie van Vesper

Hunt the Night is gehuld in mysterie. De lore is nog niet bekend en je wordt als speler blind in de wereld van Merham gegooid. Ik vind soort games meteen al interessant, omdat ik het geweldig vind om de lore tijdens het spelen zelf te ontdekken door middel van item omschrijvingen en dialogen met personages. Je speelt in Hunt the Night als de mysterieuze Vesper. Zij is een Stalker, een organisatie die monsters van The Night in de toom moet houden. Dat lijkt alleen niet zo goed te gaan, want een grote groep van haar collega’s wordt uitgemoord door een wolf-monster. Vesper lijkt ook bijna aan haar einde te komen als een schaduwachtig figuur haar redt. Dit start Vespers avontuur om Merham van The Night te redden en misschien ook zichzelf?

Je begint in de tutorial area, waar je de tijd krijgt om de controls te leren en onder de knie te krijgen. Van dashen, aanvallen tot het vinden van je eerste moonstone en een duistere kracht die je kunt gebruiken in de gevechten. Dit vind ik echt geweldig, ik heb een hekel aan tutorials waar je alles onderhand voorgekauwd krijgt door een NPC of pop-ups. In Hunt the Night krijg je een pop-up te zien voor elke nieuwe mechaniek die kort uitlegt wat het doet en je bent vrij om er mee te experimenteren. In de tutorial area vind je ook andere wapens die je andere combat-opties geven. Zo begint Vesper met een normaal zwaard, maar al gauw vindt ze een speer en een groot zwaard elk met voordelen en nadelen. Deze vrijheid in keuze die je krijgt waardeer ik echt.

Het is geen Soulsli… oh nu zie ik het

Voordat ik met Hunt the Night begon, besloot ik eerst even wat vooronderzoek te doen en kon ik verrassend weinig vinden. Net als het verhaal is de game, op de beperkte trailers na, in mysterie gehuld. Hier en daar las ik dat het een beetje lijkt op Bloodborne uit de Soulsborne-franchise. Ik kreeg meteen een knoop in mijn maag, want ik ben Bloodborne aan het spelen en vind het de moeilijkste game uit de hele franchise. Alleen toen ik Hunt the Night begon ging alles verrassend goed en soepel. De monsters en eindbazen versloeg ik en toen ik doodging had ik al mijn geld en spullen nog. Dit is geen soulslike, dacht ik opgelucht. Dit is gewoon een RPG in een Bloodborne-achtige setting. Ik werd zelfs een beetje arrogant en dacht dat ik dit wel even zou flikken. Karma bleek alleen andere plannen voor mij te hebben.

Herinner je het wolf monster waar ik het eerder over had? Ja, dat blijkt de eerste, échte boss van Hunt the Night te zijn. De monsters waarvan ik dacht dat het eindbazen waren bleken gewoon een soort van terugkerende mini-bazen te zijn. De wolf blijkt The Devourer te heten en hij liet mij inzien dat ik Hunt the Night ver had onderschat. Na meerdere keren te zijn gedood besloot ik mijn schaamte hoed op te zetten en deze game net zo serieus te nemen als de franchise waarop het geïnspireerd is. Net als in de Soulsborne-games zijn de eindbazen moeilijk, maar haalbaar. Door het leren van de aanvalspatronen leer je de beste tactiek om de eindbaas te verslaan. Hoewel het frustrerend is, voelt het zo euforisch om een eindbaas in Hunt the Night eindelijk te verslaan en kun je bijna niet stoppen met spelen, totdat het gelukt is. Toch denk ik dat Hunt the Night misschien wel de game is voor mensen die in de Soulsborne of Soulslikes willen duiken, maar zich geïntimideerd voelen door de moeilijkheidsgraad. Ja, de eindbazen in Hunt the Night zijn uitdagend, maar de gevolgen van doodgaan zijn er niet echt. De puzzels die je hebt gedaan hoef je niet opnieuw te doen en je houdt al je geld en items. Ik zie dit dus echt als een goede instapgame voor het genre.

Een bijzondere, prachtige game

Al gauw kreeg ik door dat Hunt the Night een bijzondere game is. Je ziet in elk aspect dat ontwikkelaar Moonlight Games al hun passie in hun debuutgame hebben gestopt. Alles aan Hunt the Night voelt goed. De controls zijn fijn en zijn makkelijk om door te krijgen, de muziek sluit aan op de donkere sfeer die Hunt the Night probeert te bereiken, de puzzels zijn leuk om te doen en zetten je af en toe echt aan het denken. Ook zijn de bosses uitdagend en hebben ze unieke designs. Tel daarbij op dat de game er prachtig uitziet in een 16-bit stijl en je hebt een indie-pareltje in handen. Ik kan echt bijna geen kritiekpunten vinden met Hunt the Night, tenzij ik echt met een vergrootglas naar de game tuur. Ik kan gaan zeuren dat er misschien iets meer consequenties mogen zijn voor het doodgaan, of dat NPC’s iets minder gruwelijk aan hun einde komen als ik nietsvermoedend door de dungeon loop, maar dat is echt giswerk. Alles aan Hunt the Night voelt goed. Ik kan niet wachten om de game verder te spelen, de geheimen van Merham te ontdekken en heel veel keren dood te gaan om dat voor elkaar te krijgen.

Als laatste wil ik Umbra uitlichten. Zij is de schaduwversie van Vesper die haar lijkt te helpen in haar missie. Met Umbra heeft Vesper de kracht om de vele meren van de Night te doorkruisen en zo op plekken kan komen die Vesper normaal niet zelf kan bereiken. Het lijkt er alleen op dat Umbra eigenlijk niet mag bestaan. In haar eerste officiële verschijning vertelt Umbra namelijk dat haar collega Stalkers Vesper vermoorden als ze leren van Umbra’s bestaan. Toch lijkt Umbra Vesper te willen helpen, ondanks dat ze onderdeel is van The Night en dus de monsters in de game. Het geeft een unieke band tussen de personages en ook een soort wantrouwen of Umbra Vesper trouw blijft of haar later gaat verraden voor The Night. Het is een unieke relatie waar ik echt nieuwsgierig naar ben en meer over wil weten.