Review: Metal Gear Solid V: Ground Zeroes PlayStation 4

Wat was ik blij dat ik Metal Gear Solid V: Ground Zeroes in handen kreeg voor de PlayStation 4. Als grote Metal Gear Solid-fan was ik enorm benieuwd naar deze game. Metal Gear Solid V: Ground Zeroes ligt voor een lagere prijs in de winkels, de PlayStation 4-versie is wel wat duurder. De grote vraag was voor mij dan ook: in hoeverre staat de game in verhouding tot de prijs qua lengte en gameplay? Ik heb de game meerdere malen voltooid om een goede indruk te krijgen. Ook om zo goed mogelijk deze vraag voor jullie te beantwoorden.

Oud en vertrouwd

Over het verhaal wil ik niet te veel uitweiden. Dan ben ik al gauw enkele pagina's verder, want ook Metal Gear Solid V: Ground Zeroes zet de trend van ingewikkelde plotontwikkeling voort. Wie toch wat meer achtergrond over het verhaal wilt weten, kan mijn preview er nog eens rustig op nalezen. Kort gezegd: in Metal Gear Solid V: Ground Zeroes draait de hoofdmissie om Paz en Chico, twee bekende figuren uit Metal Gear Solid: Peace Walker. Deze twee moet je zien te bevrijden uit een zwaarbewaakt kamp in Cuba. Vanuit het hoofdmenu kun je nog het verhaal van Metal Gear Solid: Peace Walker nalezen, altijd handig als opfrisser.

Als je de game start, kun je kiezen uit normal of hard. Op normal was de game voor mij al pittig genoeg. Alles is een stuk realistischer en daardoor een stuk pittiger. Vergeet de bekende zichtbare kijkhoeken van vijanden, vergeet de groene lijnen waaraan je kon zien wat een beveiligingscamera in beeld had, het is zweten geblazen. Zoals altijd is het ook dit keer een solomissie, dus voorzichtigheid is wel geboden. Zodra je gezien wordt is het snel handelen. Je krijgt dan nog wel een kans om in slow-motion een vijand door zijn kop te knallen. Ben je te laat? Dan gaat het alarm af en is het rennen en verstoppen geblazen. Ik heb het meerdere malen uitgetest, maar met iedereen afknallen kom je niet ver. Hele hordes vijanden krijg je op je dak en als je pech hebt zelfs een tank. Je moet dus oefenen en vertrouwen op je stealth-vaardigheden, anders is het gauw einde oefening.

De gameplay voelt weer echt als Metal Gear, oud en vertrouwd zoals ik het graag heb. De open wereld schept wat meer mogelijkheden, maar het zijn geen baanbrekende veranderingen. In Metal Gear Solid 4 was de wereld ook vrij open, in Metal Gear Solid V: Ground Zeroes kun je iets meer paden bewandelen. Daarnaast kun je ook in een vrachtwagen, een jeep of zelfs een tank stappen, als je deze weet te jatten. Ik ben zelfs stiekem meegelift in de achterbak van een vrachtwagen, erg tof om te doen en je voelt je echt de man op dat moment. Een tank was nog het handigst, daarmee word je niet gespot omdat de bestuurder ervan niet zichtbaar is. Dit bleek in sommige situaties een prima vluchtmiddel. Om het jezelf wat makkelijker te maken heb je een handig apparaat, genaamd iDroid. Dit is een soort walkietalkie waarmee je de kaart kan bekijken, een helikopter kan oproepen en tevens kun je logs nalezen en de mission objectives bekijken. Ook kun je met de iDroid een markering plaatsen en vijanden zien die je eerder hebt gespot met je verrekijker. Tevens draag je ook nog een Walkman bij je, waarmee je diverse cassettetapes kan afspelen. Denk aan achtergrondverhalen over Metal Gear Solid: Peace Walker, maar ook kan het beluisteren van tapes jou een hint geven over een mission objective.

De proefrit van je leven

Laat ik meteen vooropstellen dat Metal Gear Solid V: Ground Zeroes grafisch gezien zeker niet teleurstelt. Man, wat was ik verbaasd over de kwaliteit die de Fox Engine op mijn scherm toverde. De regenval, de omgevingen en de details, de wapperende regenjassen van de soldaten, alles is met zeer veel aandacht gemaakt. Werkelijk alles was een lust voor het oog. Ook de cutscenes zijn geen straf om te zien, alles ziet er zeer gelikt uit.

De stem van Snake (Big Boss) wordt verzorg door Kiefer Sutherland. Dit was in het begin wel heel erg wennen; ik miste de donkere en depri Solid Snake stem. Gelukkig was ik hier al gauw aan gewend. De AI van de vijanden was erg sterk, ik had af en toe best moeite om ongezien ergens langs te sluipen. De vijanden zijn verre van dom, wel blijven de soms hilarische en typische Metal Gear Solid-momenten terugkomen. Toen ik met een tank wegvluchtte, reed ik zo voorzichtig mogelijk om niet op te vallen. Ik raakte per ongeluk een explosieve ton, een kleine ontploffing was het resultaat. Als je dan een wachter hoort roepen: "I think I've heard something, I'm going to investigate", dan is dat toch wel weer erg grappig.

Metal Gear Solid V: Ground Zeroes is kort, erg kort. Er was dan ook de nodige kritiek op de game, of het niet meer een verkapte demo zou zijn. Ik ben van mening dat Metal Gear Solid V: Ground Zeroes veel meer is dan een demo. Het is naast een leuke opwarmer voor Metal Gear Solid V: The Phantom Pain een heel gelikte en toffe game met een hoge replaywaarde. Je speelt immers nog vijf zijmissies vrij, waaronder de D'jà  vu-missie exclusief voor de PlayStation 4. De omgeving is wel steeds hetzelfde, maar ook behoorlijk groot. Elke speelsessie is weer anders en je ontdekt weer nieuwe dingen. Daarnaast zijn er ook zijmissies die overdag of vroeg in de avond plaatsvinden en zonder een nachtelijke regenstorm levert dit toch weer een andere gameplay-ervaring op. Metal Gear Solid V: Ground Zeroes is als een proefrit in een Lamborghini: het is kort, maar je bent wel een heel toffe ervaring rijker. De game blijft toch steeds weer verslavend, ik heb er nu ik dit schrijf er al weer zin in. En ik heb al helemaal zin in Metal Gear Solid V: The Phantom Pain, want als de proloog al zo vet is "