Review: Metro Redux PlayStation 4

Als ik ergens een hekel aan heb, is het wel het horrorgenre. Ik kan gewoon niet tegen die enge games die je voortdurend willen laten schrikken. Toen Metro Redux op mijn deurmat viel, durfde ik die game dan ook echt niet op te starten. Echter was er niemand anders beschikbaar voor de review, dus moest ik het wel doen. Of ik mijn broek droog heb kunnen houden, lees je in deze review.

Redux

Metro Redux bevat vernieuwde 'Redux'-versies van de games Metro 2033 en Metro: Last Light, die in respectievelijk 2010 en 2013 verschenen voor de vorige generatie consoles en pc. Metro 2033 is echter nog nooit op een PlayStation-platform verschenen. Digitaal kan je deze Redux-versies ook los kopen, maar de fysieke versie bevat beide games op 'n schijf. Voor degenen die de games nog niet hebben gespeeld, volgt hier nog even het verhaal in het kort: in Metro 2033 speel je met de Rus Artyom in het jaar 2033. De wereld is helemaal naar de klote na een nucleaire oorlog twintig jaar geleden. Het leven boven de grond is veel te gevaarlijk, dus leven de mensen nu in de metrostations onder de grond. Maar ook daar is het gevaarlijk en worden de stations aangevallen door de mutanten die Dark Ones worden genoemd. Aan jou de taak om een einde te maken aan de Dark Ones. Metro: Last Light speelt zich een jaar later af en gaat verder waar Metro 2033 is gebleven, dus daar zal ik niks over verklappen.

Sfeervol metrostelsel

De sfeer is in de games echt geweldig. In de metrostations zijn er bijvoorbeeld muzikanten en kan je meeluisteren met heel wat gesprekken. De stations leven hierdoor echt. Je bent niet verplicht om overal te blijven hangen, maar desondanks wilde ik zoveel mogelijk van alle gesprekken meeluisteren. Buiten de metrostations kan het echter behoorlijk griezelig worden. In de metrotunnels is het bijvoorbeeld heel erg donker en zie je overal ratten en spinnen. Gelukkig heb je nog een zaklamp op je hoofd om nog een beetje bij te schijnen, maar de enge sfeer blijft. Ook was ik regelmatig bang dat ik zou worden besprongen door een mutant. Soms zal je ook nog buiten het metrostelsel treden en kom je boven de grond terecht. Hier zie je hoe erg de wereld naar de klote is. Wel heb je een gasmasker nodig om hier te kunnen overleven, waar je regelmatig nieuwe filters in moet stoppen.

Het schrikeffect viel me gelukkig wel mee in de games. Natuurlijk schrok ik wel een paar keer van iets, maar dat heb ik wel bij iedere shooter. Wel was er een stuk dat voor mij veel te eng was, en ik durfde dan ook niet meer in het donker verder te spelen.

Even wat anders

De games hebben nog best veel afwisseling in de gameplay. Zo ben je niet alleen maar op mutanten aan het knallen, maar heb je soms ook menselijke vijanden. Aangezien je kogels standaard schaars zijn, kan het soms handig zijn om de menselijke vijanden met stealth uit te schakelen. Er zijn genoeg punten in de games waar je dat kunt doen, zeker in Metro: Last Light. Natuurlijk mag je ook iedereen neer gaan maaien, maar dan zal al snel versterking komen en loop je het risico dat je zonder kogels komt te zitten. Naast stealthstukken heb je ook nog een paar activiteiten in de metrostations (waaronder een lapdance in een stripclub bekijken), zijn er stukken waarbij je van een mijnkarretje af moet schieten en ga zo maar door. Je bent dus niet alleen maar domweg aan het knallen. Wel zijn de games een beetje lineair en is er eigenlijk maar 'n pad dat je af kan leggen.

Achter de oren krabben

Een ander minpuntje is de AI van zowel je teamgenoten als de vijanden. Zo waren mijn teamgenoten zich soms letterlijk achter de oren aan het krabben terwijl een mutant bovenop ze sprong. Bij stealthstukjes merk je dan weer dat de AI van de menselijke vijanden soms ook wat steekjes laat vallen. Je kan soms langs een vijand lopen zonder dat je wordt gespot.

Is dit een remake?

Bij remakes van games voor de oudere generatie consoles naar de nieuwere generatie kunnen de games grafisch gezien bijna nooit tippen aan een game die speciaal voor de nieuwere generatie is gemaakt. Dit is bij Metro Redux absoluut niet het geval. Als je niet beter zou weten, zou je zeggen dat de game alleen voor de nieuwe generatie consoles is gemaakt. Metro 2033 heeft nu de engine van Metro: Last Light gekregen, waardoor die game er enorm op vooruit is gegaan. Beide games zien er nu schitterend uit en verschillen grafisch gezien ook niet zo veel van elkaar. De eerste uren was ik eigenlijk alleen maar van alle details aan het genieten door bijvoorbeeld naar elke muur te zitten staren. Niet alleen ziet het er heel erg goed uit, ook speelt het heel erg vloeiend met zestig frames per seconde. Ik heb beide games uitgespeeld en geen enkele keer een daling in de framerate gezien.

Extra's

Metro Redux ziet er dus schitterend uit, maar het biedt nog meer dan alleen verbeterde graphics. Zo is alle DLC aanwezig. Dit houdt ook in dat je in de Ranger Mode kunt spelen. Hierbij is er beperkt of geen HUD aanwezig, kan je veel minder kogels bij je houden en gaan jij en je vijanden veel sneller dood. Over niveaus gesproken: elke game kan je in twee verschillende settings spelen, namelijk Survival en Spartan. Bij Survival zullen kogels veel schaarser zijn en zijn de vijanden krachtiger, zoals bij de originele Metro 2033. Spartan is meer in de stijl van de originele Metro: Last Light, waarbij het veel meer op de actie is gericht en je meer kogels kunt vinden.