Review: NEO: The World Ends With You - Het wachten waard Nintendo Switch

Veertien jaar na het verschijnen van het origineel is daar nu eindelijk NEO: The World Ends With You. De originele The World Ends With You voor de Nintendo DS gooide destijds hoge ogen, maar vergaarde niet heel veel mainstream populariteit. Een lange tijd dachten fans dat het bij een eenmalig dingetje zou blijven, maar tegen alle verwachtingen in, mogen we toch eindelijk weer naar Shibuya om aan de Reapers' Game mee te doen. Bijna drie jaar geleden schreef ik voor gameliner mijn allereerste review. Dit was een review van The World Ends With You: Final Remix. Toen werd onthuld dat deze game eindelijk een vervolg kreeg, kon ik dan ook niet anders dan er vol in duiken. Is NEO: The World Ends With You een waardig vervolg?

Zelfde spel, andere spelers

In mijn preview van NEO: The World Ends With You heb ik het al gehad over het verhaal, de setting, de personages en de combat in de game. Wat dat betreft, lijkt NEO: The World Ends With You voor een groot deel op haar voorganger. De game speelt zich wederom af in een alternatieve versie van Shibuya, Tokio. Hoofdpersonages Rindo en Fret komen op mysterieuze wijze te overlijden wanneer ze de straat over proberen te steken en moeten vervolgens drie weken lang de Reapers' Game spelen om een plekje terug in het rijk der levenden te verkrijgen. Gaandeweg ontmoeten ze nieuwe bondgenoten en vijanden en leren ze meer over dit verknipte spel en wie erachter zit.

Hoewel het spel hetzelfde is gebleven, zijn het niet alleen de deelnemers die zijn veranderd. Ook de manier van combat is in NEO: The World Ends With You veranderd ten opzichte van het origineel. De originele The World Ends With You was namelijk gericht op gameplay met twee schermen en een touchscreen in het achterhoofd. In NEO: The World Ends With You gaat dat natuurlijk anders. Je bestuurt in dit geval je hele team tegelijkertijd en kunt met een druk op een knop een aanval met een van je personages doen. Welk personage welke aanval doet, hangt af van de buttons die je aan je teamleden geeft. Elke button heeft zijn eigen unieke aanval en er zijn talloze combinaties van buttons mogelijk. Het aan elkaar rijgen van aanval combo's is aanvankelijk niet erg moeilijk. Tijdens baasgevechten en moeilijkere encounters is echter wel wat meer inzicht vereist dan alleen maar hersenloos button-mashen en ook de combinatie van buttons die je meebrengt speelt een cruciale rol. De combat is dus vrij gemakkelijk onder de knie te krijgen, maar complex genoeg om toch een uitdaging te vormen.

Een nieuwe kijk op Shibuya

Wat NEO: The World Ends With You nog meer anders doet ten opzichte van het origineel, is het perspectief. NEO: The World Ends With You is namelijk geen 2D-game meer, maar een 3D-game. Je kunt de camera niet vrij bewegen, maar je kunt wel vrij rondlopen in allee richtingen. Gelukkig is de herkenbare manga artstyle wel behouden. De combinatie van de 3D-graphics en de bijzondere artstyle zorgt ervoor dat er een hele toffe versie van Shibuya wordt neergezet. De wereld oogt levendig en het is echt indrukwekkend om bepaalde bekende plekken en gebouwen in Shibuya op die manier te zien. Combineer dat met een geweldige Japanse voice-over en je vergeet haast dat je niet in Japan bent.

Natuurlijk mag een stevige soundtrack niet ontbreken in deze game. Het hart van popcultuur en mode in Japan kan uiteraard niet zonder een paar duchtige deuntjes en ook op dat gebied zit het bij NEO: The World Ends With You wel snor. Takeharu Ishimoto heeft weer erg zijn best gedaan om een paar toffe beats neer te zetten en dat is hem zeker goed gelukt. De muziek past perfect bij de scène die zich op dat moment afspeelt en tijdens combat is de achtergrondmuziek heerlijk opzwepend. Er lijkt helemaal niets te zijn dat NEO: The World Ends With You niet goed doet.

Meer, meer, meer!

Een kleine kanttekening wil ik wel plaatsen bij de complexiteit van de game. Op het eerste gezicht lijkt het in NEO: The World Ends With You vooral te draaien om de quests die je moet doen tijdens de Reapers' Game en de vijanden die je gaandeweg moet verslaan. Gedurende je avontuur word je echter doodgegooid met extra mechanics, sidequests en collectibles. Op zich hoeft dat natuurlijk niet zo erg te zijn, want dat betekent dat er simpelweg meer game is om van te genieten, maar ik kan me ook wel voorstellen dat het erg overweldigend kan zijn. Je hoeft de originele The World Ends With You niet gespeeld te hebben om dit deel te kunnen spelen, maar nieuwkomers kunnen misschien worden afgeschrikt door de enorme hoeveelheid content die in een ogenschijnlijk simpele game op je af komt.

De game zelf slokt minstens vijftig uur van je tijd op, als je tot het einde van de game wilt geraken. Wil je echter ook alle sidequests doen en alle collectibles verzamelen, dan mag je daarvoor minstens wel het dubbele rekenen. Door de game heen zijn namelijk verschillende soorten sidequests te vinden die je weer belonen met speciale buttons of gear. Als je alleen al alle buttons met speciale aanvallen wilt verzamelen, ben je ook wel even zoet. Sommige buttons zijn namelijk zo zeldzaam, dat je ze alleen kunt bemachtigen als je je moeilijkheidsgraad op z'n hoogst zet. Deze buttons zijn echter niet de enige collectible. Naast buttons kun je in verschillende winkels rondom Shibuya ook kleding van verschillende merken kopen. Deze kledingstukken kunnen de stats van je personages verhogen en hoe stijlvoller je outfit eruitziet, hoe meer bonussen je verkrijgt. Eten speelt echter ook een grote rol in de cultuur van Shibuya. Door te eten, kun je je stats permanent verhogen. Wanneer je gegeten hebt, moet je echter wel eerst een paar gevechten doen, voordat je weer eetlust hebt voor een nieuwe maaltijd. Ook kun je de soundtrack van de game op cd's verzamelen en heb je een sociaal netwerk dat je kunt uitbreiden door met mensen te praten, waardoor je verschillende nieuwe vaardigheden en features kunt vrijspelen. Je hoeft in deze game helemaal niet te grinden, maar als je alles wilt verkennen en verzamelen, wordt het een bizar lange grind waarbij ik me goed kan voorstellen dat lang niet iedereen daar zin in heeft.