Review: Sid Meier's Civilization VI Pc

Sid Meier's Civilization gaat alweer vijfentwintig jaar mee. Ze vieren hun vijfentwintigste verjaardag met een spiksplinternieuw deel in de reeks. Met Sid Meier's Civilization VI pakt ontwikkelaar Firaxis flink uit en is alles nog verder uitgediept en gedetailleerde dan ooit tevoren. De game is absoluut een must-have voor iedere diehard managementgameliefhebber en Civ-speler, maar door de vele spelregels en opties werd het mij af en toe ietwat teveel van het goede.

Beschaving opbouwen

Net zoals in vorige versies kies je ook in Civilization VI eerst je volk, zoals bijvoorbeeld de Chinezen of de Duitsers. Je start met de eerste Settlers en een Warrior, die je cadeau hebt gekregen, bouwt een stad op en verkent je omgeving. Je nederzetting groeit naarmate de beurten verstrijken. Uiteindelijk heb je een behoorlijke beschaving neergezet met steden, handelsroutes en natuurlijk een dik leger. Als leider van je opgerichte beschaving moet je hard werken aan het voorblijven van andere beschavingen. Dit doe je bijvoorbeeld door een rijk uit te bouwen tot een grootmacht in bijvoorbeeld wetenschap, verovering of religie. Het concept van Civ is al enkele jaren hetzelfde, maar wordt continu op een andere manier ingevuld.

Je hebt voedsel nodig om te kunnen groeien, je hebt productie nodig om gebouwen te bouwen en soldaten zijn benodigd om je leger te trainen. Daarbij moet je constant bijblijven met de wetenschap om verder te komen in de game. Je hebt daarvoor een enorm uitgebreide Tech Tree tot je beschikking. Een civilisatie is niks zonder een beetje cultuur dus daar moet ook tijd en energie ingestoken worden. Tot slot hebben we ook nog eens te maken met religie. Aanbidders doen alles voor het geloof en dat werpt uiteindelijk ook nog eens vruchten af. Na verloop van tijd ontstaat er namelijk een profeet die weer een boost in je ontwikkeling geeft.

Out of the box denken

Als je in Civ VI een Settler een stad laat stichten, begin je slechts met 'n City Center. Je kunt hier eenvoudig een watermolen of graanschuur in kwijt, maar voor de echte bonussen moet je districten bijbouwen. Je begint in het Stenen Tijdperk. Dit houdt in dat je ook in de wetenschap op nul begint, het wiel moet dus letterlijk opnieuw uitgevonden worden. Wanneer andere beschavingen je aanvallen met machinegeweren en jouw soldaten nog de strijd aangaan met zwaarden, is dat een sterke indicatie dat je achterloopt op je concurrent. Je kunt de wetenschap serieus aanpakken door een campus-district te vormen in een van je steden. Hier kun je de bevolking ontwikkelen met behulp van bijvoorbeeld een bibliotheek en universiteit. Het is echter wel belangrijk om ver vooruit te denken, want op een gegeven moment is er geen ruimte meer voor boerderijen en mijnen. Het is dus van belang dat je voldoende districten bouwt en er rekening mee houdt dat je bevolking ook blijft uitbreiden.

Het is overigens ook van belang waar je ieder district neerzet. Als je een campus-district naast een berg plaatst, levert dit mooie bonussen op en daarbij geldt de regel: des te meer bergen, des te beter. Niet alleen de natuurlijke omgeving kan je districtsbonussen opleveren. De districten onderling kunnen elkaar namelijk ook een bonus opleveren. Het is dus belangrijk dat je niet meer zomaar wat doet, maar dat je goed nadenkt over wat je precies wilt bereiken. Je kunt weinig fout doen, maar wil je het maximale uit je stad halen? Dan is het belangrijk om stadsmanagement dusdanig toe te passen.

Verrijking en complexiteit

Je kunt wederom bepalen hoe je jouw beschaving regeert. Je hebt daarbij keuze uit autocratie, theocratie, democratie, enzovoorts. Het is belangrijk dat jouw vorm van regeren bij je speelstijl aansluit. Je krijgt voor elke overheidstaak een aantal Policies, die je als een kaart uit een deck in je regering steekt. Deze kaarten geven je sterke bonussen, zo heb je bijvoorbeeld invloed op de onafhankelijke stadstaten of produceer je in een hoger tempo. Je moet ze wel eerst, net zoals de wetenschappelijke ontwikkeling, ontdekken in de Civic Tree.

De game is op die manier nog gecompliceerder dan de gemiddelde strategie- managementgame. Dit kan een nieuwkomer enorm afschrikken, maar dit zou ook wel eens de vernieuwing kunnen zijn waar een doorgewinterde Civ-speler op zit te wachten. Als je nieuw bent dan kan de tutorial wellicht uitkomst bieden. Het is genoeg om een algemene indruk te krijgen van hoe de game in elkaar steekt, maar geeft geen uitleg over de spelmechanieken omtrent oorlogen, handel, spionage, diplomatie, formaties en ga zo maar door. In Civ VI moet je je onderdanen bijvoorbeeld gelukkig houden door zogenaamde Amenities te verzamelen, hierdoor gaat het Amenity-niveau van de vier omliggende steden met 'n omhoog. Het is alleen onduidelijk wat er gebeurd met je Amenity wanneer je deze luxegoederen importeert. Hierover wordt namelijk helemaal niets gezegd, ook niet in de Civilopedia. Er zijn uiteindelijk dus veel dingen die je zelf nog moet uitvogelen.

De A.I. is wispelturig

De A.I., oftewel de kunstmatige intelligentie, in Civ VI laat hier en daar wat te wensen over. Wanneer je een nieuwe stad opricht en deze toevallig tegen een andere stad van een andere beschaving aanbouwt, levert dit vrijwel direct kritiek op, terwijl andere bevolkingen probleemloos tegen jouw steden kunnen aanbouwen. Dat is nog niet eens het grote probleem, want ze mogen van mij bouwen waar ze willen. Ze veroordelen jou echter als de onruststoker, terwijl ze in dit geval zelf de boosdoener zijn. Hier heb je gelukkig helemaal aan het begin van de game niet zoveel last van, maar op een gegeven moment kan het wel invloed hebben op je diplomatie. Een tegenstander kan je, zonder dat ze daarvoor een goede reden hebben, de oorlog verklaren nadat ze een paar beurten geleden nog een beleefde handdruk gaven. Het resultaat? De civilisaties zien jou als oorlogsgeil, terwijl je niet eens begonnen bent (Damn you, Gandhi!).