Review: Star Wars: Battlefront 2 PlayStation 4

Jullie hebben het vast al gelezen, maar er hangt een grote controverse rondom Star Wars: Battlefront 2. Ook ik ben volledig in de game gedoken en ik kan zien dat onder al die controversie wel een hele mooie game schuilt. Het is duidelijk dat Electronic Arts een lekker zakcentje probeert te verdienen aan de fans, maar DICE heeft er veel tijd en liefde ingestoken. Na flink wat speeluren ben ik erover uit en durf ik mijn ongezouten mening te geven. Benieuwd?

Twee kapiteins aan 'n roer

Het in 2015 uitgekomen Star Wars: Battlefront was een lust voor het oog. Star Wars-fans waanden zich in hun favoriete universum, maar constateerden na een aantal speeluren terecht dat de game weinig te bieden heeft. De re-skin van Battlefield wist dus toch net niet dat echte Star Wars-gevoel te bieden. Nu doet DICE een tweede poging met Star Wars: Battlefront 2. Een game die meer te bieden heeft dan enkel een wave based modus en een multiplayer. Dit keer kunnen we namelijk kiezen uit drie verschillende opties. Dit zijn welteverstaan de campagne, arcade, en multiplayer. DICE staat dit keer echter niet alleen aan het roer. De ontwikkelaar wordt namelijk bijgestaan door Burnout-ontwikkelaar, Criterion Games.

DICE houdt zich bezig met ontwikkelen van de segmenten op de grond, Criterion richt zich op de voertuigen in het luchtruim. Een uitstekende keuze, want beide aspecten zijn sterk verbeterd. Dit keer is er namelijk een meeslepende, maar veel te korte, campagne. In deze campagne spelen we als Iden Versio. Een commandant in dienst van The Empire. Bijzonder, want de Stormtroopers blijken toch niet zo emotieloos te zijn zoals de films doen lijken. Het verhaal speelt zich af na Return of the Jedi en voor The Force Awakens. Een turbulent moment voor The Empire waarbij er nog altijd gestreden wordt tegen de rebellen. Het verhaal is behoorlijk interessant en voegt ook daadwerkelijk iets toe aan de lore. Het is echter jammer dat Versio zo weinig screentime krijgt. Dat korte verhaal (zo'n vijf uur als je de collectibles zoekt) moet ze namelijk ook nog eens delen met anderen, want er moet blijkbaar ook nog wat aandacht geschonken worden aan diverse bekende helden. Net toen ik Versio begon te begrijpen, was de campagne voorbij en dat is doodzonde.

Blasters, X-wings, en lightsabers

Star Wars: Battlefront 2 beschikt over twee multiplayer onderdelen. De eerste is de arcade-modus, waarbij je het alleen, of met zijn tweeën (coöp op de bank) opneemt tegen bots. Niet bijzonder, maar een prima toevoeging voor als je geen zin hebt in echte mensen. De echte online multiplayer bestaat uit vijf uiteenlopende onderdelen. De twee grootste onderdelen zijn een waar genot om te spelen. In Galactic Assault nemen twee teams van twintig man het tegen elkaar op. De Alliance heeft een doel en de Republic heeft een ander doel. De gevechten zijn chaotisch en omvatten alle aspecten van de game. Je kunt ervoor kiezen om het luchtruim te verdedigen door in 'n van de voertuigen te kruipen, het slagveld te domineren als 'n van de helden, of als schietvoer te dienen als een voetsoldaat. Je kunt echter niet zomaar spelen als held of plaatsnemen in een voertuig. Deze moet je namelijk verkrijgen door punten in te zetten die je verdiend tijdens de match. Zo krijg je bijvoorbeeld punten voor kills of het nastreven van de objective.

De andere grote modus is gemaakt door Criterion Games. Ik vond de Starfighter Assault al leuk in het eerdere deel, maar Criterion Games heeft de modus zoveel beter gemaakt. De potjes zijn intens waarbij de ene zijde verdedigd en de andere zijde aanvalt. Brokstukken vliegen in het rond en de besturing is zoveel soepeler geworden (hoewel het wel even wennen is). Daarbij zijn de omgevingen gewoon heel erg mooi. Dankzij de gillende voertuigen, iconische blaster geluiden en spectaculaire explosies waan je je echt even een Tie Fighter- of X-Wing-piloot. Wil je je gewoon even een Jedi of Sith Lord wanen, dan is er ook een modus voor jou. Hero Hunt zet vier helden tegenover vier schurken. Wat volgt is een vermakelijke matpartij waarbij 'n hero telkens het onderspit delft. Er zijn namelijk slechts drie Jedi, wat toch een beetje een gemis is. De helden zijn zeer divers en erg leuk om te besturen. Met hun speciale krachten en unieke dialogen brengen ze de nodige variatie in de gameplay en maken ze de wereld net wat geloofwaardiger (hoewel de tijdlijnen in elkaar overlopen).

De laatste twee modi zijn wat kleiner van schaal. Blast is een vrij standaard death match en stiekem de minst interessante modus. Strike is echter een stuk leuker. De modus is vergelijkbaar met Galatic Assault, maar dan op een kleinere schaal. Er zijn geen voertuigen of heroes, wat het speelveld een beetje gelijk trekt. Daarbij speel je in deze modus met twee teams van twaalf. Ook hierin dien je bepaalde objectives te voltooien. Het is allemaal wat kleiner, maar dat maakt de pot best intens, het ene moment maakt de tegenstander geen kans, en voor je het weet word je overlopen. Zo ben ik 'n keer in slaap gesust om vervolgens in de laatste tien seconden alsnog te verliezen.

Pay-to-win

Ook ik kan hier moeilijk omheen. Het is overduidelijk dat EA de microtransacties naar een nieuw niveau wil tillen. Je moet namelijk dramatisch veel ontgrendelen en dat ontgrendelen doe je weer op een aantal verschillende manieren waardoor je totaal het overzicht kwijtraakt. Er zijn bijvoorbeeld om te beginnen drie verschillende valuta in de game. De meest eenvoudige zijn de credits die je verdiend na het voltooien van een match. Hoeveel je er krijgt, is afhankelijk van je prestaties, maar het is eigenlijk altijd te weinig. Alles is namelijk duur. Je moet voor alles betalen, zo zijn een aantal heroes nog vergrendeld en deze ontgrendel je door duizenden, zo niet tienduizenden, credits te spenderen. Dat is echter niet het enige waar je credits aan uitgeeft. Er zijn namelijk ook loot boxes die Starcards bevatten. Deze kaarten bevatten speciale skills die je kunt uitrusten op alle personages (dus op alle troopers, heroes en voertuigen). Ieder personage heeft echter zijn eigen kaarten en die variëren weer in vier niveaus, van standaard tot episch. Deze loot boxes zijn volledig random en dus een echte pain in the ass. Een loot box aanschaffen is namelijk, je raadt het al, prijzig en ook die variëren weer in drie verschillende vormen. Zo is er 'n voor heroes, 'n voor voertuigen, en 'n voor de standaard troopers. Wil je dus een voertuig of hero upgraden, dan is het duimen voor die ene kaart die net dat ene onderdeel sterker maakt op een episch level. Bevat de loot box niet datgene, dan heb je dikke pech.

Dat die Starcards volledig random worden toegekend zuigt als een Dyson in een infomercial. Je hebt totaal geen controle over je progressie, waardoor favoriete personages worden overgelaten aan de grillen van het willekeurige. Daarbij is de implementatie van Starcards ook nog eens uiterst vreemd. Ieder personage beschikt over een level, maar hoe je levelt wordt totaal niet uitgelegd. Blijkbaar is het dus mogelijk om een tweede Starcard toe te wijzen wanneer je vijf of tien Starcards hebt voor dat personage. Ook dat is dus overgelaten aan het willekeurige want je kiest ze niet, je krijgt ze willekeurig uit een te dure loot box. Je kunt wel Starcards craften, maar die materialen zijn veel minder aanwezig en komen bovendien uit, je raadt ook dit al, loot boxes. Heb je geen zin in al dat gedoe, dan kan je er wat knaken tegenaan gooien. Door dat te doen krijg je de derde valuta tot je beschikking, genaamd: Crystals. Deze kan je weer besteden om betere zooi te kopen. De conclusie is dus dat betalende spelers rondlopen met epische uitrusting en het speelveld bestaat uit gebufte spelers die het opnemen tegen spelers die heel veel moeten grinden. Loot boxes zijn leuk, maar zorg er dan in ieder geval voor dat de loot puur cosmetisch is. Nu is de balans helaas volledig verdwenen.

Deze review is voor de release geschreven. EA heeft de microtransacties tijdelijk offline gehaald om verbeteringen door te voeren. Indien dit de ervaring positief ten goede komt, passen wij de review aan waar nodig.