Review: The Forest Cathedral - Mug 't iets meer zijn? Pc

Rachel Carson, velen van ons zullen nooit van haar hebben gehoord. De in 1907 geboren biologe was zo'n beetje de Greta Thunberg van de jaren '60, waarin ze met haar boek Silent Spring (Dode Lente in het Nederlands) de wereldbevolking wilde waarschuwen voor de gevolgen van chemische pesticiden. Ontwikkelaar Brian Wilson zag in dit stukje geschiedenis de perfecte setting voor The Forest Cathedral, een eclectische walking sim waarin 2D-platform puzzels de speler geïnvesteerd moeten houden. Helaas richt hij hiermee op een doelgroep die de aandachtsspanne van een fruitvlieg heeft.

Brian Wilson DDT het gewoon

Bloedirritant zijn ze. Heel de nacht houdt deze ziekteverspreider je wakker en alleen maar omdat het honger heeft. Ik heb het uiteraard over muggen. Kleine kinderen had ook gekund, maar nee. Muggen. Iedereen heeft een tyfushekel aan ze en het is dan ook niet vreemd dat onderzoekers zich ooit hebben gebogen over de uitroeiing van de zogeheten culicidae. Halverwege de vorige eeuw dacht men het kip met de gouden eieren te hebben gevonden in dichloordifenyltrichloorethaan, oftewel DDT. Kei handig, al was niet iedereen even enthousiast. Biologe Rachel Carlson was dus één van die niet-zo-enthousiaste individuen. En hoewel dit stukje geschiedenis best interessant is voor aspirant biologen, vormt het niet direct game-materiaal. Maar daar was Brian Wilson het dus niet direct mee eens.

Met The Forest Cathedral wil hij namelijk aantonen dat zoiets slaapverwekkends als een studie naar de effecten van pesticiden nog best een prima basis voor een game kan zijn. Het is gewoon een kwestie van de aandacht grijpen en daarna vasthouden, zal de beste man gedacht hebben. En ergens lukt hem dat ook. The Forest Cathedral is namelijk een perfect voorbeeld van een ogenschijnlijke hak-op-de-tak game, die stukje bij beetje iets nieuws probeert om het leuk te houden. Wat zeg je? Wil je voorbeelden? Prima.

Het exacte genre? Geen (dr)idee

Laten we beginnen met het hokje waarin we The Forest Cathedral moeten plaatsen. Wie de trailers heeft bekeken, weet al dat dit eigenlijk onmogelijk is. The Forest Cathedral valt namelijk moeilijk te categoriseren, omdat het een beetje een combinatie van twee genres is. De hoofdmoot van de game kun je een verhaal gedreven walking sim-stempel geven, maar ergens is het ook weer een 2D-platformer. Als Rachel slijt je namelijk je dagen door op een onderzoekseiland van locatie naar locatie te wandelen, om daar via Fallout-achtige terminals 2D-platform uitdagingen op te lossen. En dat allemaal om te determineren wat de effecten van DDT op de flora en fauna zijn.

Ergens heeft dat iets heel aandoenlijks. De vertelling mag wellicht een tikkeltje absurd zijn, met de protagoniste die een levenloos voorwerp als een reduceerventiel aanspreekt met "Mr. Valve". Maar de manier waarop The Forest Cathedral het relatief saaie wandelen afwisselt met veelal geslaagde puzzelelementen is bewonderingswaardig te noemen. De 2D-platform momenten spannen de kroon, al kun je jezelf ook hier weer afvragen waarom Rachel bijna een emotionele band met haar "Little Man" probeert te vormen. Dat niet alle gameplay-elementen even nuttig aanvoelen, blijkt wel uit de toevoeging van een omgevingsscanner. Die lijkt in de beknopte tutorial nog bruikbaar, maar heeft in de game amper toegevoegde waarde.

Volgende!

Daarmee lijkt The Forest Cathedral eigenlijk indirect zijn eigen graf te graven. Het probeert de gameplay divers te houden met allerlei verschillende elementen, maar het neemt de tijd niet om het goed uit te baten. Wie een beetje om kan gaan met de twijfelachtige controls in de 2D-platform sequenties kan The Forest Cathedral in een uur uitspelen, wat natuurlijk nooit genoeg tijd is om meerdere gameplay-elementen tot hun volle potentie te benutten. Dat zou hetzelfde zijn als de gehele Lord of the Rings franchise in een serie van een half uur te proppen. "Frodo krijgt een ring van een wazige ouwe gek, neemt een Über naar een of andere berg terwijl een schizofrene zwerver in de kofferbak zit, moet zich uiteindelijk een weg door het Uruk-hai spitsuur vechten en dropt de ring in Mount Doom's postbus. Klaar. Einde." Klinkt leuk, is het uiteindelijk niet zo, al zie ik het Amazon nog wel proberen.

En dat is op z'n minst jammer te noemen. The Forest Cathedral doet namelijk best moeite om je geïnvesteerd te krijgen, maar kapt het bijna speed date-achtig af. Net wanneer je denkt dat je de game begint te snappen en er meer van wilt zien, word je geconfronteerd met de credits. Diep van binnen vermoed ik dat Brian Wilson dit ook een beetje doet om de frustratie niet te hoog op te laten lopen. De 2D-platform secties in The Forest Cathedral kunnen door discutabele, inaccurate controls behoorlijk onder de huid van de speler kruipen. Dat de ontwikkelaar hier al rekening mee heeft gehouden, laat zich vertalen door de opties om dodelijke spikes de deactiveren en een float-modus te implementeren.

Een conclusie in ironische beeldspraak

Desalniettemin is het teleurstellend dat The Forest Cathedral is wat het is: een game met veel potentie maar onvoldoende vlees om de botten. En dat is op z'n beurt weer ironisch gezien het artwork van de game een hoop vleesloze geraamtes bevat. Brian Wilsons biologie/geschiedenisles heeft wellicht iets te vlug het nest verlaten en zorgt daarmee dat het vlees noch vis is. Spijtig, het had de geschiedenisboeken in kunnen gaan als een memorabele walking sim. Nu bestaat de kans dat The Forest Cathedral te boek komt te staan als een remedie waarvan de neveneffecten niet geheel zijn onderzocht.