Review: The Invincible - Onoverwinnelijke keuzestress Pc

Op de vraag of er meer levensvatbare planeten in het universum bestaan, zoekt men al decennia naar een antwoord. Wat we niet begrijpen, facineert ons uitermate. In het hard science fiction genre vormt deze curiositeit dan ook een oneindige bron van inspiratie, zo ook voor auteur Stanisław Lem. In 1964 nam hij met zijn boek The Invincible lezers mee naar Regis III, een planeet waarop zelfgenererende, non-organische levensvormen voor een hoop vraagtekens zorgen. Anno 2023 ziet ontwikkelaar Starward Industries de kans schoon om rondom dit scenario een eigen adaptatie te creëren. De vraag is alleen hoe levensvatbaar The Invincible op de dag van vandaag is en of er nog genoeg ruimte is voor een game als deze in het genre waarin het zich schaart.

The Incomparable

Om te beginnen is het belangrijk dat we het volgende benoemen: The Invincible is een interpretatie. Een andere kijk op Stanisław Lem's geschetste scenario. Het is dus géén rechtstreekse overname van het originele bronmateriaal. Waarom is dat zo belangrijk? Om gezeur rondom de protagonist te voorkomen. Waar het boek The Invincible zich namelijk toespitst op de Alliance crew van het titulaire schip en diens zoektocht naar antwoorden, werpt Starward Games' itteratie zich op Dr. Yasna, een astrobiologe van het concurrerende Commonwealth. Nadat ieder signaal van haar collega's verloren raakt, wordt zijn naar Regis III gestuurd om haar collega's op te sporen en te achterhalen waarom de Alliance eigenlijk zo geïnteresseerd is in Regis III. Maar zoals het Engelse spreekwoord zegt, "curiosity killed the cat", en in The Invincible 'killt' het meer dan dat. Hoeveel meer, dat ligt aan de keuzes die je maakt.

The Invincible draait namelijk om keuzes maken, zoals dat vaker het geval is bij walking sims. Veel meer is er vaak namelijk niet te doen, naast wat puzzels oplossen en sporadische momenten van actie. Ook The Invincible bevat deze, maar deze mogen om hun frequentie en 'moeilijkheid' eigenlijk geen naam hebben. Neen, het verhaal en het ontluiken hiervan staat vooraan en Starward Industries lijkt hier dan ook de meeste moeite in te hebben gestoken. Dankzij Stanisław Lem beschikt de Poolse ontwikkelaar over een zeer solide fundament, maar mede dankzij de opportuniteit om de uitkomst van Yasna's lot en dat van haar collega's een kant op te sturen, voelt het plot van The Invincible verrassend fluide aan.

The Indecicive

Dat is namelijk iets waar soortgelijke games vaak bij mij schuren. Men beweert dat keuzes invloed hebben, maar missen de impact om dat gevoel ook echt over te dragen. Tijdens het spelen van The Invincible was dat een stuk minder het geval, wat overigens niet betekent dat het dat absoluut nooit deed. Ook The Invincible schotelt met regelmaat vraagstukken voor die onbenullig zijn of lijken, maar het serveert ook genoeg zwaarwegende dilemma's waarvan je later - soms iets later, soms veel later - de repercussies ervaart. Zolang de uitkomst positief is, weegt het belang van je keuze niet zo door. Maar wanneer blijkt dat je bewust of onbewust de onjuiste keuze hebt gemaakt, dan komt het uitstekende schrijfwerk van StarWard Industries goed naar de oppervlakte.

Toch zijn het niet louter de scenaristen binnen de Krakówse studio die hun kunsten bewijzen in The Invincible. Ook het grafische team laat zich over het geheel genomen van een hele goede kant zien. Gebruikmaken van een engine als Unreal Engine 5 vormt voor menig ontwikkelaar wellicht nog een struikelblok gezien weinigen alle kennis daaromtrend in pacht hebben - wat normaal is bij een nieuwe game engine - maar Starward Industries weet er met The Invincible een prachtige, overtuigende Regis III uit te wringen. De desolate planeet loopt over van ambiance en Stanisław Lem's beoogde retro-futurisme is overal te bekennen. De enige smet op Starward Industries' blazoen wordt gevormd door sporadische frame drop, texture pop-in en in het incomplete, oog springende animation loops die zich vooral tegen het einde van de game beginnen te manifesteren. Daarnaast ben ik ook een paar keer vast komen te zitten in een voertuig of in objecten op de grond, waarbij alleen het herladen van het laatste checkpoint soelaas bood.

The Inapt

Alles bij elkaar genomen is The Invincible een onoverwinnelijke walking sim, mits je dus bereid bent om te dealen met de standaard tropes van het walking sim genre. Gamers die niet staan te springen op een langzame game met slechts een handvol momenten aan actie doen er beter aan om niet aan boord te stappen. Geloof me, The Invincible neemt behoorlijk de tijd om diens plot aan je vrij te geven en ruilt vrijwel alle actie in voor exploratie, op één uitzondering na. Het is echt lopen, lopen, lopen wat de klok slaat, waarbij de enige afwisseling schuilt in het onderzoeken van objecten, scannen naar levensvormen en uitstippelen van je volgende move. Verwacht dus absoluut geen Starfield-achtige opzet hier.

Daarentegen, wie bereid is om vier a vijf uur de tijd voor te nemen voor de activiteiten die hierboven staan beschreven, wordt getrakteerd op een zeer sfeervolle sci-fi thriller vol detail en 'wat als' vraagstukken die je misschien wel weten te overreden om een tweede expeditie met Dr. Yasna te ondernemen. Want wat als je kiest om je leidingevende en compagnion op afstand - Atrogator Novak - om uiteenlopende redenen minder informatie te verstrekken? Wat als je je zuurstoftank wél had gedeeld met één van je mede-Commonwealthers? Maakt het uit of je een slok water te neemt van de hoffelijk aangeboden drinkfles? Sommige van deze vragen zullen je altijd door het hoofd blijven spoken. Of ja, zeker tot je de volgende ochtend ontwaakt (when you know, you know).