Review: The Last of Us PlayStation 3

The Last of Us is een spel, nee, daarmee doe ik het spel te kort, het is een ervaring, een beleving en vooral een indrukwekkende tocht die je ondergaat. Ik kan helaas niet teveel blootgeven over het verhaal in deze review. Dat is raar, dat klopt, maar als ik diep op het verhaal zou ingaan, dan geef ik teveel spoilers weg en ik ben bang dat ik jullie daarmee een unieke spelervaring zou ontnemen.

De wereld is veranderd

The Last of Us is een episch avontuur rond de hoofdpersonen Joel en Ellie. Zij bevinden zich in een wereld die volledig is veranderd. De wereld zoals wij die nu kennen is niet meer. Er is een virus uitgebroken dat mensen verandert in verschrikkelijke wezens, de Infected. Het spel begint in een veilige setting van een 'quarantine zone', maar veilig is ook maar een relatief begrip. In deze zones heerst er onrust en chaos door onder andere de 'Fireflies' en mensen vrezen voor de wereld die schuil gaat achter de bewaakte muren.

Infected

Al snel treden Joel en Ellie gedwongen buiten de muren van de veilige zone en hiermee begint pas echt het spel. Buiten deze muren maken we pas echt kennis met de 'Infected': mensen die besmet zijn geraakt met het virus en die hierdoor zijn veranderd in zombies. Deze Infected krijg je in meerdere variaties te zien. Een paar variaties die je veel zult tegenkomen zijn de 'Runners' en de 'Clickers'. De Runners zijn wezens die met een ontzettende snelheid op je af komen rennen op het moment dat ze je gezien en of gehoord hebben. De Clickers zijn een soort waarbij het virus verder is gaan muteren. Hierdoor is hun hoofd compleet veranderd en kunnen ze niet meer zien. Ze gebruiken een soort sonar om jouw locatie te bepalen. Een Runner is vrij gemakkelijk te doden. Een Clicker kun je echter alleen met een melee- of vuurwapen doden. Dus als je geen munitie hebt en geen knuppel, dan zal een aanval van een Clicker in het algemeen een tragische dood betekenen.

Dood gaan hoort er bij

Nu vind ik mijzelf een doorgewinterde gamer en ik heb voor vrij hete vuren gestaan in al die jaren als gamer. The Last of Us wist mij als gamer weer op mijn plek te zetten. Ik ging dood. Meerdere keren. Het spel dwingt je namelijk keuzes te maken over hoe je een bepaalde setting benadert. Er is nooit 'n vaste manier om een bepaald gevecht aan te gaan. Je kunt natuurlijk je wapen trekken en meteen beginnen te schieten. Het vervelende is dan wel dat het geluid meerdere Infected aantrekt en een dergelijke invasie overleef je niet.

Denk na, denk goed na

Daarmee kom je dus bij een ander subliem uitgewerkt aspect van het spel, de benadering van een situatie. Sluip je om een groep Infected heen en laat je ze leven, of besluit je je schare munitie te verbruiken met het risico een nog grotere groep aan te trekken. Wat erg nuttig kan zijn in een dergelijke situatie is het feit dat Joel voorwerpen kan maken. Joel kan bijvoorbeeld 'med kits' en 'molotov cocktails' maken. Het vervelende is wel dat deze twee dezelfde ingrediënten gebruiken. Je moet dus keuzes gaan maken wat je wilt gaan maken.

Emotionele rollercoaster

Ik heb nog geen enkel spel meegemaakt dat mij binnen vijf minuten zo wist vast te pakken. The Last of Us is een achtbaan van emoties die haar weerga niet kent. Het spel neemt je mee in alle emoties die Joel en Ellie ervaren. Het spel houdt je vast en blijft je ook vasthouden. Ik heb mij nog nooit zo verbonden gevoeld met twee hoofdpersonages van een spel. Ik heb meerdere malen gevloekt als er iets gebeurde wat ik niet voorzien had. Om deze emoties te versterken maakt The Last of Us gebruik van een audiobombardement. Het spel weet met geweldige voice-actors en omgevingsgeluiden een sfeer neer te zetten die werkelijk geweldig is. De gesprekken die Joel en Ellie hebben zijn ook echt om van te genieten. Joel is een man die de wereld heeft meegemaakt voor de uitbraak, Ellie niet. Dit kan hele leuke gesprekken opleveren om naar te luisteren. Ook is de non-verbale communicatie erg sterk in dit spel. Naughty Dog heeft er alles aan gedaan om de gezichtsuitdrukkingen van de hoofdrolspelers uitstekend neer te zetten. Dit zorgt ervoor dat de boodschap echt overkomt.

Us

De multiplayervarianten van het spel heb ik maar even gedaan, dit omdat het singleplayerverhaal mij helemaal opzoog. Op wat verbindingsproblemen na is de multiplayer erg goed uitgewerkt. Je hebt namelijk 'Factions'. In deze modus kun je kiezen om te spelen als 'Hunters' of 'Fireflies'. Iedere speler begint met een kleine groep overlevenden en moet deze uitbreiden. Dat kan dan weer op twee manieren, bijvoorbeeld door middel van een 'Supply Raid' waarin spelers elkaar moeten vernietigen. Dan is er nog 'Survivors', in deze modus zijn er wel respawn-punten en het team dat de meeste punten weet te behalen uit zeven rondes wint. In Factions kun je ook dezelfde dingen maken als in de singleplayer en kun je ook gebruik maken van de 'Listen mode'. Dit betekent dat je als team echt moet gaan samenwerken.