Het was voor mij altijd al een droom om hoog in de wolken te zijn. Natuurlijk ben ik een keer met het vliegtuig geweest, maar dat bedoel ik niet. Ik bedoel een wolkenwereld waar geen zorgen zijn. De wereld in Zelda: Skyward Sword, is de wereld die ik bedoel.
Een doodgewone dag
Een zorgeloos bestaan. Zo is de wereld waarin onze held Link opgroeit. Link wilt uiteindelijk een bewaker worden van prinses Zelda en moet daarvoor een speciale opleiding volgen. Nadat Link dit eindelijk is geworden, gebeurt er iets verschrikkelijks. Prinses Zelda wordt meegenomen door een onverklaarbare kracht. Waar ze is, weet niemand. Alleen dat ze naar de grond is gegaan, en Link gaat erachter aan, zonder te weten wat daar is. Hier begint zijn avontuur en zoektocht naar prinses Zelda.
Wat direct opvalt aan het verhaal is de romantiek tussen Zelda en Link. Je voelt in Skyward Sword veel meer dat er iets tussen hen is. Hierdoor valt de plotselinge ontvoering ook gelijk veel zwaarder. Alles in Skyward Sword heeft meer emotie. De dialoog is veel echter en de personages zijn dankzij hun cartoony stijl leuk om naar te kijken.
Niet irritant
Af en toe vond ik voorlopers van The Legend of Zelda: Skyward Sword irritant. Af en toe moest je dingen doen waaraan ik nooit gedacht had en de game gaf daarin ook geen tips. Denk bijvoorbeeld aan het visje vangen om in de buik van een grote vis te kunnen komen in Ocarina of Time. Dit soort momenten maakte ik zelden mee in Skyward Sword. De game doet echt z'n best om jou de weg te laten vinden. Je sidekick Fi geeft verschillende tips over wat je opdracht is en die opdrachten vereisen niet veel out-of-the-box denken.
De grootste vernieuwing van Zelda: Skyward Sword is de Dash-functie. Hiermee kun je sneller rennen, maar ook hogere muren beklimmen en steile hellingen oplopen. Het is erg vet dat Link nu een extra versnelling heeft en het laat zien dat Nintendo wel modern wil zijn met de besturing van haar games. De besturing is overigens niet helemaal mijn ding. Met WiiMotion Plus kun je de bewegingen direct omzetten in Link's acties. Ik ben nooit een fan geweest van Motion Controllers en ik was vaak bezig met de WiiMote opnieuw kalibreren. De gameplay met de WiiMotion Plus is echter w'l tof. Vijanden veranderen hun verdediging op de manier hoe jij slaat. Zo zijn de gevechten dynamisch en zal je extra moeite moeten doen. Het nam ook wat vervelende situaties met zich mee. De nieuwe bommen kun je namelijk rollen en gooien. Ik merkte dat ik met de WiiMote niet precies genoeg kon richten en zo raakte ik onnodig levens kwijt.
The Wind Waker + Twilight Princess =...
Grafisch ziet de game er verrassend goed uit. De hardware van de Wii was al verouderd toen de console uitkwam, maar Skyward Sword haalt echt het onderste uit de Wii-kan. De grote werelden zijn ontzettend mooi in kaart gebracht en natuurlijk zonder laadtijden. De grafische stijl lijkt op een mengsel tussen The Wind Waker en Twilight Princess. Een goed ding wat mij betreft, want The Wind Waker is nog steeds mijn favoriete Zelda.
Het eindoordeel van Wouter
van der Putten
The Legend of Zelda: Skyward Sword is een heuse eindejaarsklapper. De omgevingen zien er fantastisch uit, de personages en de dialogen voelen heel menselijk aan en de game maakt gebruik van een goed systeem. Ik sta niet direct te springen van de WiiMotion Plus-besturing, maar het werkt redelijk en de game maakt er leuk gebruik van.
- Relatie tussen Zelda en Link
- Dialoog
- Logische gameplay
- Dash
- Handig hint-systeem
- Vijanden reageren dynamisch op aanvallen
- Mooie stijl
- WiiMotion Plus niet altijd even goed
