Review: Tom Clancy's Ghost Recon Breakpoint PlayStation 4

Ghost Recon is een heel nieuwe weg ingeslagen met Ghost Recon Wildlands. De game die in 2017 verscheen zag ik als een originele visie op het bestaande concept. Hoewel ik het jammer vind dat de oude stijl waarschijnlijk nooit meer zal terugkeren, heb ik er destijds weinig tranen om gelaten. Toch kan ik de nieuwste telg in de franchise, Tom Clancy’s Ghost Recon Breakpoint, niet enkel bejubelen. De game slaat namelijk nog verder de route van generieke Ubisoft-game in. Lang niet iedereen gaat dit jammer vinden, maar ik vraag me af hoeveel langer ik nog kan volgen. Benieuwd waarom dat is?

Alleen… of toch niet?

Wie de franchise enkel kent van Wildlands, zal niet veel anders verwachten van Breakpoint. Wederom worden we in een gigantische wereld gedumpt en is het aan de Ghosts om de bevolking te redden van onderdrukking. Dit keer komt de onderdrukking van een militaire grootmacht die met technologische foefjes de bevolking onder de duim weet te houden. Aan de kop van deze groep staat Walker, gespeeld door Jon Bernthal die zijn rol fantastisch vertolkt. Vluchten is niet mogelijk want drones bewaken het eiland van Auroa nauwlettend en verwoesten alles wat aankomt of vertrekt. Zo strand ook jij op het eiland. Samen met een peloton van andere Ghosts schiet je de bevolking te hulp, maar bij aankomst gaat het al faliekant mis. Heli’s storten neer en jij bent één van de weinige die het weet na te vertellen.

Wat volgt is een omvangrijk avontuur met hoofdmissies, zijmissies, collectibles en loot. Heel. Veel. Loot. Wat dit betreft heeft Ubisoft even wat onderdelen uit The Division overgenomen. Alles is upgradebaar. Nieuwe wapens, nieuwe kleding, nieuwe laarzen, nieuwe caps, noem het maar op. Deze loot helpt je om te stijgen naar nieuwe levels. Letterlijk, want het levelen speelt een groot onderdeel in Ghost Recon Breakpoint. Is je gear level niet toereikend genoeg, dan is het een garantie dat je het loodje legt wanneer je een gebied betreedt waar vijanden van een hoger level rondwandelen. En die vijanden die zijn er genoeg. Waar je je kont ook keert, er is altijd wel iemand die je je leven wil ontnemen. Een lastige situatie, zeker wanneer je alleen bent. Gelukkig ben je lang niet altijd de enige ghost. Het is namelijk mogelijk om met drie anderen in een squad van vier te opereren. Juist, het co-op aspect is terug en het werkt nog altijd lekker. Sterker nog, het co-op aspect is veel verder uitgebreid. Nu zijn er hele hubs waar honderden spelers zich verzamelen. Tof, maar ook weer niet. De immersie verdwijnt namelijk volledig wanneer je de hub betreed. Ik dacht dat ik eenzaam was?

Genieten, maar alleen met vrienden

Het looten, de gunplay en het tactische aspect zijn in deze game van hoog niveau. Met vlagen heb je het idee een fantastische tactische shooter te spelen, maar op andere momenten laat de game een duistere keerzijde van de medaille zien. Ik kan namelijk niet om de vervelende bugs heen. Regelmatig blijf je achter stenen hangen, schuif je door muren heen, val je door de grond, laden textures veel te laat in en reageert de AI niet op de manier die je verwacht. Daarbij is de levellock, het fenomeen waarbij sommige gebieden vijanden van een veeeel hoger niveau bevatten, ronduit irritant. Hierdoor is het hele idee van een open wereld vol eindeloze mogelijkheden om zeep geholpen. Ik ben een machtige ghost, maar blijkbaar zijn er grunts die nog veel sterker zijn dan ik. Daarbij bevatten de eilanden van Auroa veel berggebieden, jungles en open vlaktes. Hoewel je plaats kunt nemen in auto’s, motoren, boten en helikopters, zijn deze gebieden absoluut niet makkelijk te doorkruisen waardoor je soms tientallen minuten bezig bent om van punt A naar punt B te komen. Er is gelukkig voldoende om onderweg te doen, maar er zijn zoveel kisten en punten om te ontdekken, dat ik er op een gegeven moment wel genoeg van heb. Het voelt gewoon als een klus om door het landschap te navigeren en dat is absoluut geen goed teken, zeker niet als het om een game gaat die je tientallen uren moet kunnen spelen. Laat mij gewoon missies uitvoeren!

Microtransacties is inmiddels zo’n groot onderdeel binnen gaming, dat ik ze eigenlijk al niet meer zie. Toch gaat de prijs voor meest onzinnige hoeveelheid microtransacties naar Ubisoft. Het lijkt haast alsof ze willen kijken hoe ver ze hiermee kunnen gaan. Cosmetics, wapens, time savers, noem het maar op en het zit erin. Oké als je ze niet wil gebruiken, dan gebruik je ze toch niet, maar waarom zijn het er in godsnaam zoveel? Wat ik ook een aparte keuze vind, is dat de game singleplayers gigantisch benadeeld. Oké, de game richt zich op co-op play, maar moeten de makers daardoor echt de drie AI-medespelers weglaten? Juist, als je alleen wil spelen, dan speel je ook echt alleen. Weg sync shots en weg tactische opties. De game pusht je gewoon naar online play en als je vrienden niet online zijn, dan moet je het maar met random spelers zien te rooien. Daarbij kan het zijn dat je in lobby’s van een lager level wordt gegooid. Zo zat ik regelmatig plotseling terug in het begin van de game bij het betreden van een random lobby. Het multiplayer aspect wordt enkel sterker benadrukt door de toevoeging van Ghost War. Een PVP-modus waarbij vier ghosts het tegen vier andere ghosts opnemen. Het is leuk om te zien dat jouw personage in deze multiplayer modus terugkeert. Zo gebruik je de gevonden loot en kun je gebruik maken van jou eigen skillset. Deze modus is met vlagen erg leuk, zeker wanneer je in een team zit die de essentie van de game snapt. Ghost Recon is geen run ’n gunner, dit is pure tactiek en geduld is in dit geval zeker een schone zaak.