RoboCop: Rogue City - Unfinished Business review - Recht in zijn element

Wanneer je denkt aan de sci-fi-iconen van de jaren 80, wat schiet er dan te binnen? Je denkt wellicht aan de horror in Alien, de brute actie in Predator of walging richting AI in Terminator. Maar als je nou voor één keer even wat nationalistischer wilt doen, dan kunnen we dit gesprek kort samenvatten: RoboCop van regisseur Paul Verhoeven hoort thuis in dit rijtje. Deze legendarische film weet anno 2025 nog altijd hout te snijden wegens de forse kritieken op kapitalisme, corruptie en politiegeweld - en dat terwijl het een vrij satirische film is. Ja, onze wereld is verknipter dan de dystopische films uit de jaren 80, maar goed - what else is new. Anyway, in 2023 maakte RoboCop een sterke comeback in de vorm van een immersieve first-person shooter, genaamd RoboCop: Rogue City. Ontwikkelaar Teyon en uitgever Nacon zagen het belastinggeld binnenstromen en dan is de keuze natuurlijk simpel: kapitaliseren die handel. Ik stapte wederom in de metalen laarzen van OCP Crime Prevention Unit 001 en ondervond of RoboCop: Rogue City - Unfinished Business als stand-alone titel kan tippen aan het origineel.

It's the law of the jungle

Alex Murphy - beter bekend als RoboCop - komt wederom in aanraking met een nieuwe, ingewikkelde zaak. Nadat het politiedistrict in Metro West hard is geraakt en de Boys in Blue voornamelijk hebben gediend als cruciale componenten voor het meest winstgevende kwartaal binnen lokale begrafenisondernemingen, reist de Tin Man naar het imposante wooncomplex, genaamd de OmniTower. Normaliter wordt deze brutalistische toren gezien als een zeldzaam sprankeltje hoop voor de inwoners van Oud Detroit, maar momenteel is niks minder waar. Een collectie aan huurlingen werkt aan een complot waar je u tegen zegt. Zonder huiszoekingsbevel stormt RoboCop de OmniTower binnen en hij begint de klim naar boven - zoekend naar antwoorden.

Zoals je wellicht wel verwacht bij een RoboCop-game, is het plot niet bijster diepgaand. Het zit vol met clichés en de wendingen zijn niet bepaald emotioneel aangrijpend, maar de gehele bedoeling is vermakelijk zat. Beetje je brein op stand-by zetten en pas weer de focus toe laten nemen wanneer het schietgrage geweld op je afstormt. Terwijl je het gejammer van zeurende NPC's aanhoort en vrij betekenisloze dialoogopties aanvinkt, geniet je van de bombastische RoboCop-soundtrack die voorlopig in je hoofd blijft steken. Peter Weller als RoboCop is wederom een genot om naar te luisteren en de game zit dan ook bomvol referenties naar het filmische werk van regisseur Paul Verhoeven. Net zoals Rogue City is het een charmante vertoning, maar vooral de goede bedoelingen verrichten veel van het zware werk.

Mocht je genoten hebben van het open-design in RoboCop: Rogue City, dan moet je hier even de verwachtingen bijstellen. Je krijgt te maken met lineaire levels die bijna waterpas lopen. Je hebt vaak één route en daarmee is de zaak afgedaan. Dit zorgt ervoor dat immersieve elementen uit het oorspronkelijk deel, zoals sidequests opzoeken in de vervallen stad terwijl je een parkeerboete uitschrijft voor de fout geparkeerde BMW, simpelweg komen te vervallen. Je komt onderweg nog wel wat bezigheden tegen, maar ik kon het gevoel niet ontsnappen dat Unfinished Business hier concessies heeft gedaan. De reden maakt veel goed, moet ik daarbij vermelden. Het tempo ligt in deze stand-alone namelijk een stuk hoger. Je komt veel sneller in de actie terecht en je kan daardoor lekker veel tijd spenderen in de beste elementen van Teyons politiegeweld.

There will be trouble

Aangezien Unfinished Business begint na de evenementen van Rogue City, krijg je per direct toegang tot alle basisversies van RoboCop's vaardigheden. Ja, alles is per direct beschikbaar voor agent Murphy en dat betekent terreur zaaien. Je strooit met headshots dankzij de slow-motion adrenaline, je schudt kogels met gemak van je af dankzij het extra pantser en je sluit de afstand tussen jou en de boeven met behulp van je boosters. Dit zijn maar enkele voorbeelden hoe je het criminele slagveld domineert. Dan hebben we het nog niet eens gehad over de uitstekende gunplay. Wapens voelen vernietigend aan en schieten zowel karton als ledematen aan gort. Het moet cathartisch voor Murphy zijn wanneer hij de organen van premiejagers over de muren smeert. Zeker aangezien hij een paar nieuwe speeltjes krijgt, zoals de Cryo Cannon en Minigun. Je kunt hele kamers naar het absolute nulpunt brengen, wat vaak niet veel goeds voorspelt voor menig bandiet. Al kunnen ze ook niet echt rekenen op een verlengd leven wanneer je 300 kogels binnen tien seconden door de ruimte maait. Het ongekende hoogtepunt in RoboCop: Rogue City - Unfinished Business is wanneer de machtsfantasie op volle toeren draait - en dat gebeurt gelukkig vaak genoeg.

En grappig genoeg is, ondanks alle nieuwe gear, deze stand-alone titel een stuk pittiger dan je zou verwachten, zeker als je bekend bent met het origineel. Je hebt ditmaal weinig te maken met ordinaire dieven en debiele drugsverslaafden. Nee, de mercs hebben hun zaken net wat beter op orde en dat merk je snel genoeg. Ik start de game op in de Hard-modus, omdat ik geen mietje ben, en ik werd vervolgens met m'n neus op de feiten gedrukt. Okay, het is geen klusje wat zo is geklaard. Vijanden gaan gepaard met relschilden, Juggernaut-pantser, jetpack, drones en zelfs messcherpe katana's. Je moet echt alle vaardigheden die je in het begin ontvangt inzetten, mocht je willen dat die stalen harses van je zonder deuken naar huis kan. Het pusht de speler om gebruik te maken van de beschikbare systemen en dat kan ik alleen maar toejuichen. De uitdaging is in een groot hedeelte van de game aanwezig, totdat je natuurlijk de gewenste upgrades voor je Auto-9 pistool te pakken hebt. Bodemloze clip met pantser-penetrerende stopkracht en automatisch vuur. Your move, creep.

Verder mag je rekenen op een aantal unieke twists binnen de gameplay. Zo is er een level, waarin je een sprong maakt naar het verleden. Benieuwd hoe het was om als regulier agent overtreders van de wet koud te maken? Ja, we zijn binnen de Verenigde Staten, hé. Dus we zeggen wel een keer 'freeze', maar een nanoseconde later hebben we onze eerste clip al opgebrand. Maar goed, het is een interessante manier om de gameplay open te breken en eventjes een paletreiniger door te voeren. Als de doorsnee Alex Murphy is je UI minimaal en moet je vooral bedachtzaam te werk gaan. Er staan een aantal van dit soort momenten voor je klaar. Het besturen van ED-209 was hierbij een absoluut hoogtepunt. Heerlijk om door de overbetaalde legers te maaien met technische terreur die alleen te vergelijken valt met de T-1000. Andere momenten in de campaign kunnen ietwat bizar aanvoelen. Er zijn een aantal levels die vrijwel uit het niets ingaan op de spelers ambitie voor puzzels. Ongecompliceerde zaken die een juniordetective met twee vingers in z'n neus had op kunnen lossen, zijn niet een manier om de campaign op een vermakelijke manier te verlengen. Sterker nog, het tempo dat heerlijk doorvloeide ligt nu op z'n gat.

They'll fix you - they fix everything

RoboCop: Rogue City - Unfinished Business is ontwikkeld op de Unreal Engine 5 en bij veel gamers gaan dan de alarmbellen af. Ik snap waarom. Het is nou niet bepaald de game-engine gebleken waar je op kan bouwen. Technische mankementen zijn dan ook aanwezig in de game. Het grootste strafbare feit hierbij is het gestotter tijdens hectische momenten in combat. Unreal Engine 5 heeft regelmatig last van de hik, waardoor de gameplay soms meer weg heeft van een PowerPoint-presentatie. Het lijkt voornamelijk te komen door het inladen van NPC's (lees kanonnenvoer), maar met juridische zekerheid kan ik dat niet claimen. Hoe dan ook: het is een doorn in het oog en het zou fijn zijn als we Unreal Engine 5 een keer voor de rechter kunnen slepen wegens de belemmering van een ambtenaar in de rechtmatige uitoefening van zijn functie. In dit geval RoboCop die gewoon met 60fps zijn geweren wil uittesten.

Daarnaast is een stukje verwachtingsmanagement aan de orde. Verwacht geen gigantische stappen vooruit in het audiovisuele design van RoboCop: Rogue City - Unfinished Business. Net zoals de basegame zien de omgevingen en wapens er uitstekend uit, terwijl de NPC's uit het Xbox 360-tijdperk stammen. Zeker als je het soms ronduit vreselijke stemacteerwerk meerekent, dan heb je het idee dat je twee consolegeneraties bent teruggevallen. Dit heeft zo nu en dan z'n charme, maar het zijn wel beelden waarvan de tenen binnen de politieschoenen gaan krommen. Gezien Teyon toch wel echt veel tijd en moeite steekt in het narratief van Unfinished Business, lijkt het mij uiteindelijk een goed idee om te investeren in dit front. Iets meer middelen pompen in motion-capture en een animator die gezichten kan nabootsen die net even wat meer emotie kunnen tonen dan die RoboKop in de hoofdrol.