Satisfactory review - Was zeker wel satisfactory

Het is inmiddels al heel wat jaartjes geleden sinds ik voor het eerst in Satisfactory ben gedoken. Toen ik vier jaar geleden mijn preview van Satisfactory schreef, was ik eigenlijk al dolenthousiast over de game. Inmiddels zijn we een aantal jaren verder en kunnen we de 1.0 release van Satisfactory omarmen. De game is nu officieel uit en de vraag is of het na al die jaren Early Access een meesterwerk is geworden?

Lekker aan het bouwen geslagen

Satisfactory is een bijzondere game. Je neemt de rol aan van een werker bij het bedrijf FICSIT, die naar een onbekende planeet wordt gestuurd en daar moet zien te overleven. Het is jouw taak om de verschillende soorten grondstoffen daar te verzamelen en weer terug naar je thuisplaneet te sturen. Je weet wel, to appease the corporate overlords. Gedurende je tijd daar leer je de planeet steeds beter kennen en kun je dus ook allerlei manieren bedenken om je werk gemakkelijker te maken. Een paar uurtjes ertsen met je hand delven, is misschien leuk, maar uiteindelijk is het toch handiger om een machine te bouwen die het voor je doet. En zo begint je reis naar het bouwen en beheren van de grootste fabriek die je ooit hebt gezien.

Satisfactory is een game die moeiteloos weet te boeien, vooral voor spelers die dol zijn op automatisering en het optimaliseren van processen. Vanaf het moment dat je je eerste scanner bouwt en de eerste grondstoffen verzamelt, raak je al snel verslaafd aan het steeds efficiënter inrichten van je fabriek. De gameplay nodigt je uit om voortdurend te verbeteren, en elke nieuwe upgrade geeft je meer mogelijkheden om te automatiseren, wat een gevoel van voldoening oplevert. Ik kan je namelijk vertellen dat het enorm veel voldoening geeft om uit te denken hoe je grondstoffen van de ene kant van de planeet op de meest efficiënte manier naar je basis krijgt, om ze vervolgens op te delen en te transporteren naar drie andere machines om er drie verschillende halffabrikaten van te maken, die je vervolgens nodig hebt om een gekke machine te bouwen die dit hele proces nog gemakkelijker zou kunnen maken. Het constant bouwen aan en verbeteren van je fabriek is namelijk je doel.

Groot, groter grootst

De vrijheid die de game biedt om je productieketens en infrastructuur vorm te geven, is enorm. Je kunt elk aspect van je fabriek naar eigen inzicht ontwerpen en automatiseren, en de enige echte beperking is je eigen creativiteit. De creatieve vrijheid die Satisfactory biedt, zorgt ervoor dat je altijd nieuwe manieren vindt om je processen te optimaliseren. Wanneer je namelijk nieuwe tools ontgrendelt, krijg je weer nieuwe mogelijkheden om een deel van je productieketen aan te passen en efficiënter te maken. En dat alleen al is iets dat enorm veel voldoening geeft. Ik heb namelijk geen idee wat de spullen zijn die ik naar mijn thuisplaneet stuur, maar ik weet wel dat ik dit zo snel wil doen als mogelijk is en dat ik er zelf zo min mogelijk voor hoef te doen.

De progressie in Satisfactory voelt natuurlijk en belonend aan. Naarmate je meer bouwt en automatiseert, ontgrendel je steeds complexere technologieën en upgrades die je in staat stellen je productie verder te verbeteren. Aan het begin moet je alles met de hand doen, maar al gauw ontgrendel je kleine machines die grondstoffen voor je kunnen verzamelen. Daarna ontgrendel je machines die de grondstoffen kunnen verwerken en ontgrendel je transportmogelijkheden. Al gauw wordt het mogelijk om een uitgebreide productieketen op te zetten waar menig bedrijf jaloers op kan zijn. De schaal van wat je kunt bereiken in Satisfactory is indrukwekkend. Of het nu gaat om het creëren van gigantische transportnetwerken of het bouwen van de gekste industriële installaties, de game geeft je de middelen om projecten van epische proporties te realiseren. De omvang van je creaties wordt al snel een belangrijke drijfveer om door te gaan en steeds grotere productieketens op te zetten. Soms is het ook gewoon leuk om te zien wat voor geks je kunt bedenken om iets voor elkaar te krijgen.

Samen fabriekje spelen

Hoewel eigenlijk zo goed als alles in Satisfactory "satisfying" is, kan de game soms toch wat repetitief aanvoelen, vooral in de beginfase wanneer je veel handmatig werk moet verrichten. Het verzamelen van grondstoffen en het handmatig verwerken ervan kan na verloop van tijd eentonig worden, vooral als je niet van micromanagement houdt. Satisfactory heeft dan ook een zekere niche-aantrekkingskracht. Hoewel het voor de liefhebbers van efficiëntie en probleemoplossing een absolute droom is, zal het niet iedereen aanspreken. Spelers die op zoek zijn naar meer actie zullen met Satisfactory niet aan hun trekken komen.

Ben je echter wel iemand die graag zijn creativiteit de vrije loop laat en zich graag bezighoudt met probleemoplossing en micromanagement, dan weet ik zeker dat je met Satisfactory heel wat uren zoet zult zijn. Er is echter een ding dat leuker is dan je eigen megafabriek bouwen en beheren, en dat is om het samen met vrienden te doen. Samenwerken om gigantische bouwwerken en infrastructuur aan te leggen is enorm leuk. Door de aard van de game en het feit dat Satisfactory in een sci-fi setting afspeelt en zichzelf niet altijd even serieus neemt, geeft het je ook de mogelijkheid om samen met je vrienden een beetje rond te kloten. Samen met een paar maten de grenzen opzoeken van een game waarbij je enorm veel creatieve vrijheid hebt, wordt nooit oud en Satisfactory is in 2024 wel de perfecte game om dat mee te doen.