Review: Sons of the Forest - Survival horror op z'n best Pc

Als je van survival horror houdt, dan ken je The Forest natuurlijk wel. De game waarin je met het vliegtuig neerstort op een onbekend eiland, je zoon ontvoerd wordt door een gekke kannibalenstam en jij hem moet redden. Ja, die game. Heb je genoten van die game? Dan heb ik goed nieuws voor je: hij krijgt een vervolg. Wat ik van het vervolg vind, ga ik jullie vertellen in deze review van Sons of the Forest.

Het kannibalenbos verkennen met een buddy

Ontwikkelaar Endnight Games slaat met Sons of the Forest niet een heel andere weg in dan zijn voorganger. In plaats daarvan is ervoor gekozen om het goed aangeslagen concept te proberen te verbeteren in de sequel. Dat merk je eigenlijk meteen vanaf het begin van de game al. Je begint in een helikopter, waar je wat informatie krijgt over de miljonair en zijn familie die jij en je team moeten gaan zoeken op het eiland. Dan wordt de helikopter neergehaald en lijk jij in eerste instantie de enige overlevende te zijn, samen met Kelvin. Ja, je krijgt dit keer gezelschap tijdens je avonturen op het gevaarlijke eiland. Kelvin hoort dan misschien niets meer (als gevolg van de helikopter crash), maar daar heb je een mooi notitieboekje voor waar je in kunt schrijven wat hij moet doen. En gehoorzaam is hij wel, al zijn er wel momenten waarop ik twijfelde aan zijn kunde. Zoals de keer dat ik om boomstammen vroeg en hij ze op mijn hoofd gooide (waar ik ook echt schade door opliep) en de keer dat ik hem vroeg een kampvuur te maken en hij het halve bos in de fik zette. Ook ben ik hem constant kwijt en is hij niet per se nuttig in gevechten. Maar ach, gezelschap heb je in ieder geval wel, ook als je ervoor kiest om de game in single player modus te spelen.

Kelvin is dan ook meteen één van de nieuwe toevoegingen die je meer mogelijkheden geven in Sons of the Forest. Je hoeft niet meer al je materialen zelf te verzamelen, daardoor kun je veel sneller dingen bouwen en een goede basis neerzetten. Je kunt Kelvin ook laten vissen, terwijl jij aan de basis bouwt of aan het verkennen bent. Het geeft de game net wat extra dynamiek. En ten slotte kun je Kelvin op al je avonturen meenemen, waardoor de sinistere sfeer van het eiland net wat minder impact op je heeft. Niet dat ik nu minder schrik van het idiote gekrijs van kannibalen die me lastigvallen, maar ik voel me in ieder geval minder alleen.

Kelvin, please

Zoals ik al gewend was van The Forest, begin je eigenlijk compleet zonder tutorial of ook maar enige aanwijzingen. Alles dat je weet is naar wie je op zoek bent en hoe je met Kelvin kunt communiceren. Voor de rest mag je het lekker zelf uitzoeken. Door de rest van de game heen hoef je ook niet te verwachten dat je aanwijzingen krijgt, afgezien van een aantal lampjes in verschillende kleuren op je kaart. Ik kan niet echt zeggen of dit positief of negatief is, want ik denk dat dit ligt aan persoonlijke voorkeur. Zelf vind ik het niet altijd prettig als er zo weinig structuur in een game zit, omdat het dan soms een beetje voelt alsof je maar doelloos door het bos aan het rennen bent. Aan de andere kant heb je natuurlijk alle ruimte om het eiland te verkennen en in je eigen tempo met de verhaallijn aan de slag te gaan. Een makkelijke manier om te starten, is het onderzoeken van de lampjes op je kaart. Ik kom er al snel achter dat de paarse lampjes de GPS-signalen van je teamgenoten zijn. Helaas kom je ze niet meer levend tegen, maar om het nog erger te maken lijkt het er ook niet op alsof ze een natuurlijke dood zijn gestorven. Eén van hen is met een touw om zijn nek aan een klif gehangen en een ander ligt onder de grond, begraven onder een kruis. Iemand wil jullie niet op het eiland hebben, dat is wel duidelijk.

Als je het eiland gaat verkennen, begin je al snel steeds vreemdere wezens tegen te komen. En echt gastvrij zijn ze niet, aangezien ik voortdurend word begroet met een schreeuw waar mijn trommelvliezen niet blij van worden. Maar wat deze wezens nog enger maakt, is dat ze je nooit meteen aanvallen. Ze blijven bij je in de buurt en bestuderen je, zodat ze hun aanval op je basis strategisch kunnen plannen. Al is het bij mij nog nooit zover gekomen, aangezien de achtervolgingswaanzin snel de kop opsteekt en ik maar op de wezens in ga slaan met mijn bijl, zodat ze me maar met rust laten. En nee, meestal niet met een goed resultaat. Ik word regelmatig vastgebonden in een kannibalen kamp wakker, terwijl Kelvin me glazig aan staat te kijken in plaats van dat hij me helpt. Kelvin, please.

Ledematen werken nu in je voordeel

Dat het niet zo slim is om overhaast kannibalen aan te vallen, is eigenlijk wel logisch. Nu werkt de combat ook niet altijd even soepel, wat het sowieso soms lastig maakt om je vijanden de baas te kunnen zijn. Maar de – vaak misvormde – bewoners van het eiland weten ook goed wat ze doen en zijn misschien nog wel beter in ontwijken dan in oorverdovend krijsen. Zelfs als je de game op normal speelt, zijn ze al een behoorlijke uitdaging. Ja, ook als ze maar twee benen hebben in plaats van vier en geen monster zijn dat alleen uit vlees en tanden bestaat. Al werkt de combat dus nog niet honderd procent soepel, het is wel al een hele verbetering ten opzichte van The Forest. Het afhakken van ledematen gaat makkelijker en als je een vijand raakt, doet het ze ook altijd pijn. Daarnaast heb je een aantal nieuwe opties. Je kunt bijvoorbeeld het hoofd van een kannibaal afhakken en deze in je hand houden om andere vijanden af te schrikken. Om je basis extra te beschermen, kun je de hoofden ook op palen zetten om je nederzetting heen. Wie zegt dat de tactiek van Vlad de Spietser niet meer werkt tegenwoordig?

Op visueel gebied ziet Sons of the Forest er zeker beter uit dan zijn voorganger. Wat ik nu nog wel jammer vind, is dat er weinig afwisseling is in de omgeving en dat de wereld soms wat leeg aanvoelt. Dit maakt het verkennen van het eiland in sommige gevallen wat minder interessant. Gelukkig houden de vijanden de spanning er wel goed in, waardoor ik dit niet echt als afknapper heb ervaren. Op audiogebied heeft de ontwikkelaar het ook goed aangepakt. Als je in de game van richting verandert, draait het geluid als het ware met je mee. Iets minder leuk als er ineens een kannibaal naast je staat te gillen, maar het geeft wel een boost aan het realistische gevoel dat de game wil opwekken. De game bevat zeker nog wel wat bugs, maar dit was bij The Forest in het begin niet anders. Zo zweeft Kelvin wel eens in de lucht of zit hij in de grond. Er was ook een moment waarop ik dacht een grot in te gaan, maar toen ineens door de map heen viel en niet meer terug kon. Gelukkig was mijn laatste save file niet heel ver terug.

Dat had ik niet moeten eten

Op het gebied van survival-elementen is de game ook redelijk realistisch, maar niet op hetzelfde niveau als ik gewend ben van games zoals The Long Dark. Zo wilde ik op een gegeven moment een afgehakt been van een kannibaal in mijn inventaris stoppen, maar hield ik E te lang in, waardoor mijn personage het been meteen opat. Ja, ik raakte wel wat gezondheidspunten kwijt. Maar als je in het echt rauw mensenvlees eet, denk ik dat je wel een groter probleem kunt hebben. Persoonlijk vind ik dit niet zo storend, aangezien de kannibalen het je al moeilijk genoeg maken. En mocht je het te simpel vinden, dan kun je gewoon voor een hogere moeilijkheidsgraad kiezen. Gelukkig is kannibalenvlees niet het enige dat je kunt eten in Sons of the Forest. Het is niet moeilijk om eten en drinken te vinden. Het bos is bezaaid met bessenstruiken (al kun je de rode bessen beter niet eten) en er liggen overal voorraadkratten waar regelmatig energierepen, vlees of andere voedingsmiddelen in zitten. Drinken is nog makkelijker te vinden, aangezien je uit alle rivieren en vijvers kunt drinken die je tegenkomt. De zee heb ik niet getest, maar het lijkt me geen goed plan.

Goed uitgerust blijven is in deze game wat makkelijker dan in zijn voorganger. Je kunt onderweg altijd een simpele tent opzetten, zolang je niet vergeet deze weer uit elkaar te halen als je verder gaat. Nog beter: je kunt Kelvin de tent voor je op laten zetten en uit elkaar laten halen. Dit is wel erg prettig, aangezien slaapplekken de enige mogelijkheid zijn om je game op te slaan. Als je doodgaat, wordt je laatste save file geladen. Ik ben dus erg blij dat ik overal kan opslaan als ik even mijn tentje opzet, vooral voordat ik één van de onheilspellende grotten in de game betreed. Het is ook een fijne manier om de nacht te skippen als dit niet echt je ding is. De kannibalen maken daar namelijk nogal gebruik van. Ten slotte is het natuurlijk belangrijk om een goede basis te bouwen, wat nu een stuk sneller gaat met de hulp van Kelvin. In het begin kun je al een mooie blokhut bouwen als je wilt en nog een paar andere basiselementen voor je nederzetting. Denk bijvoorbeeld aan een plantage voor bessen, zodat je deze zelf kunt kweken. Daarnaast kun je nog allerlei blauwdrukken vinden voor grotere en luxere bouwwerken. Eén van de groene stippen op de kaart geeft ook een lab aan waar je allerlei spullen kunt craften met behulp van een 3D-printer. Zo primitief is het eiland dus niet.