Steel Seed review - Een vermakelijke stealth game

Steel Seed is de nieuwe game van de ontwikkelaar Storm in a Seacup. Deze ontwikkelaar ken je misschien van Close to the Sun, een first-person horror adventure uit 2019. In hun nieuwe game gaan ze een hele andere kant op met een stealth-action adventure waar het lot van de mensheid op het spel staat. Ik ben niet bekend met hun eerste game, maar ik ben als fervent speler van stealth games (Metal Gear Solid, Splinter Cell) en action games waarin stealth ook een belangrijke rol speelt (The Last of Us, Far Cry) blij met hun keuze. Of deze game zich kan meten met de grote namen uit deze genres, kun je lezen in de review van Steel Seed.

A post-cataclysmic world

Steel Seed speelt zich af in een dystopische toekomst waar de mensheid op het punt van uitsterven staat. Door een catastrofale gebeurtenis is de aarde voor mensen onbewoonbaar geworden en hebben de machines de controle over de overblijfselen van de mensheid die nodig zijn om te overleven. Hierdoor zijn de door AI gestuurde robots, die ooit gemaakt zijn om de mensheid te helpen, nu de vijand geworden. In deze wereld ontwaakt Zoë en zij heeft verder geen idee hoe ze hier is gekomen of wie ze precies is. Blijkbaar is je vader is een wetenschapper die de wereld probeert te redden. Om dit te bereiken heeft hij jouw bewustzijn in een cybernetisch lichaam geplaatst en moet je een aantal Shards zien te vinden die herinneringen van je vader bevatten. Het doel is om uiteindelijk je vader te vinden en hem weer tot leven te wekken, zodat hij de mensheid kan redden. Het verhaal is onderhoudend en gaf genoeg reden om door te spelen, maar het heeft mij niet weggeblazen met hele bijzondere momenten of verrassende inzichten.

Gelukkig sta je er niet alleen voor en word je vergezeld door Koby, een vliegende drone. Hij kan je helpen tijdens je tocht en de gevechten. Zo kun je Koby in Flight modus zelf besturen om switches te activeren, de vijanden te markeren en de omgeving te verkennen. Met zijn Diversion Shot kun je de vijanden afleiden en met zijn Plasma Shot is het mogelijk om objecten in de omgeving op vijanden te laten vallen of een explosief te laten exploderen. In de loop van je avontuur krijgt Koby toegang tot meer wapens zoals mijnen of glitch fields waardoor hij nog effectiever wordt. Verwacht alleen geen grappige dialogen tussen de twee, want Koby reageert alleen met beeps en boops. Dit is deels een gemiste kans, want dit had beide personages meer tot leven doen komen door interessante discussies en grappige momenten (al zijn er wel een paar). Ze voorkomen hiermee wel geforceerde gesprekken zoals in Forspoken waar ik niet echt vrolijk van werd.

Platforming en parkour

Tijdens je tocht door het karkas van een ondergrondse mega-factory ter grootte van een planeet maak je veelvuldig gebruik van parkour en platforming om verder te komen. Zo maak je gebruik van gele handgrepen om te klimmen, moet je over afgronden springen, over smalle balken lopen en kun je langs de muren rennen. Het is soms onduidelijk welke kant je op moet, maar met de hulp van Koby vind je meestal de weg. Het is wel mogelijk om een quest marker te laten verschijnen die aangeeft welke richting je ongeveer op moet gaan. Dit helpt enigszins, maar het geeft alleen het eindpunt aan dat je nog steeds moet zien te vinden. Daarnaast is het vaak ook een kwestie van Trail and Error en zal je af en toe wel in een afgrond vallen, omdat je niet precies weet welke kant je op moet springen. Gelukkig is het respawn punt meestal in de buurt. De parkour gedeeltes worden afgewisseld met stealth gedeeltes en de gevechten (waar ik het zo over ga hebben), maar ook door gedeeltes waar je moet vluchten. Je vaardigheden in parkour worden zeker getest als je wordt achtervolgd door een reusachtige titan of wordt beschoten door een redelijk accurate sniper. Dit zijn leuke momenten die de gameplay fris houden en voor een uitdaging zorgen.

Steel Seed heeft geen open wereld en de missies zijn lineair, maar elk veld heeft verschillende geheimen, verborgen gebieden en verschillende paden. Hier vind je harvest points voor experience en collectibles zoals audio logs en documenten die meer informatie bevatten over de tragische ondergang van de mensheid. Ze zijn wel goed verstopt, want na het voltooien van de velden zag ik dat er nog genoeg te vinden was. Gelukkig kun je vanuit een save point met fast travel altijd terug om deze velden verder uit te spitten. Het helpt ook als je dit doet nadat je enkele upgrades hebt vrijgespeeld, want dan kun je op plaatsen komen die je voorheen niet kon bereiken. De mechanische wereld, de biomen en de vijanden zien er goed uit en de gameplay verloopt in het algemeen soepel. Er waren een paar momenten waar de game het even liet afweten. Zo probeerde ik een cutscene over te slaan omdat ik deze al vaak genoeg had gezien, maar ging dat niet altijd goed. Storend, maar niet heel erg. Wat wel vervelend was dat Zoë een paar keer boven de rand bleef zweven en deze niet vastgreep. Op dat moment ben je een sitting duck en kun je weinig doen. Gelukkig kun je er met veel moeite weer uitkomen, maar dat is lastig als er veel vijanden op je schieten. Daarnaast zakte ik een keer door de structuur van een gebouw en zat ik hier vast. Om hier uit te komen moest ik mijn game opnieuw laden. Gelukkig bleef dit bij één keer en zijn deze glitches op één hand te tellen.

Stealth en combat

In Steel Seed worden de parkour gedeeltes afgewisseld met de stealth gedeeltes en de gevechten tegen de robots. Zo kun je je verbergen voor de vijanden door gebruik van de omgeving te maken. Het is bijvoorbeeld mogelijk om je vijanden te verrassen vanuit de schaduwen, lage randen en het holografische long grass. Als je ze met Koby markeert dan zie je hun looppatronen, zodat je kunt bepalen of je ze van achteren, van onderen of van boven met insta-kill uitschakelt. Daarnaast kan Koby tijdens de gevechten de vijanden afleiden en kun je zijn wapens gebruiken. Het zijn soms wel speldenprikjes, maar dit kan net genoeg zijn om een opening creëren. Als Koby teveel schade ontvangt, raakt hij tijdelijk buiten gebruik. Je kunt hem reviven, maar als hij buiten je bereik is of je te lang wacht, komt hij na verloop van tijd vanzelf weer tot leven. De combinatie van Zoë’s en Koby’s vaardigheden maken de stealth gedeeltes en de gevechten een stuk afwisselender en eenvoudiger.

De game focust op stealth, maar je moet het ook regelmatig tegen de vijanden opnemen als je gespot wordt of als je op een stuk komt waar stealth geen optie is. Wanneer dat gebeurt kun je de vijanden bestoken met een lichte aanval, een zware aanval en een opgeladen zware aanval. Daarnaast kun je de inkomende aanvallen ontwijken met dodge en met een perfecte dodge kun je meteen met een speciale aanval terugslaan. Je hebt ook beschikking over vier energy bars die je vult door vijanden aan te vallen. Je kunt deze gebruiken om jezelf te healen of inzetten voor een aanval. In de eerste velden vind je alleen gewone vijanden, maar zodra je verder komt wordt het steeds uitdagender door de combinatie van vijanden. Het is een leuke puzzel die je op verschillende manieren kunt oplossen, want je hoeft niet iedereen uit te schakelen en kunt ook iedereen proberen te ontwijken. Je wordt ook geholpen door de nieuwe technieken die je kunt vrijspelen met de experience points die je verdient door verslagen vijanden te looten of bij de harvest points kunt vinden. Je hebt alleen niet meteen toegang tot de upgrades, want deze moeten eerst vrijgespeeld worden. Dit doe je door bijvoorbeeld tien verschillende vijanden te looten of te markeren met Koby. Zo krijg je bijvoorbeeld toegang tot een special attack en is het op den duur ook mogelijk om de vijanden te hacken, zodat ze hun bondgenoten aanvallen. Dit biedt weer nieuwe strategische mogelijkheden en is altijd leuk om te doen.

In de gevechten neem je het op tegen verschillende vijanden. De gevechten tegen de gewone robots zijn goed te doen al moet je wel oppassen voor hun lange afstandsschoten. Ze worden wel lastiger als ze een schild dragen, maar die zijn met een paar sterke aanvallen snel te vernietigen. De brutes zijn enorm sterk en kunnen je met één of twee klappen uitschakelen. Deze vijanden kun je niet met één move insta-killen en vereisen een tweede poging waardoor ze een groot risico vormen. De hunters kunnen onzichtbaar worden en opeens uit het niets aanvallen. Bij deze vijanden moet je de dodge move in de vingers hebben, want anders is het snel gedaan. De turrets zijn zeer accuraat en dodelijk als ze je eenmaal gevonden hebben, maar zijn ook een grote hulp als ze gehackt zijn. Zoë is beter in stealth dan in het vechten en dat merk je zeker als ze het tegen een grote groep vijanden moet opnemen. Het is daarom verstandig om je even verstoppen, zodat ze je weer kwijtraken en weer verder met hun normale routes gaan. Het is alleen jammer dat de vijanden robots zijn, want daardoor verlies je enigszins de immersie. De robots hebben geen emoties en maken geen geluid als je ze uitschakelt. Wanneer je bijvoorbeeld een robot uitschakelt dan reageert de robot die patrouille loopt niet op het lichaam van zijn uitgeschakelde collega. In The Last of Us Part 2 geven de vijanden om elkaar en zijn werkelijk van slag als ze een collega op de grond zijn liggen of als deze niet meer reageert. Robots lenen zich hier minder voor, maar het voordeel is wel dat ik me hierdoor minder schuldig hoef te voelen voor alle aangerichte mayhem.