Tales of the Shire: A The Lord of The Rings Game review - Niet perfect, wel ontspannend

Als er één gebied is wat rust uitstraalt, dan is het wel de Shire. Niet heel ongewoon zijn er veel fans van Tolkien die helemaal weg zijn van de Hobbits en hun ontspannen leefstijl. Dankzij Tales of the Shire: A The Lord of The Rings Game kunnen we een gedeelte van die levensstijl ervaren, want je mag ronddolen in Bywater en lekker koken voor je vrienden. Dat cozy gevoel krijg je totaal niet als je op het internet de forums in duikt, want de game wordt zowel gehaat als verdedigt. Ik ga lekker in het midden zitten en zal in deze review de goede en slechte kanten van de game uitlichten. Tales of the Shire is namelijk allesbehalve perfect, maar tegelijkertijd een heerlijke game om mee te ontspannen.

Welkom in je nieuwe dorp

Het begin van Tales of the Shire is al direct een knipoog naar Lord of the Rings: The Fellowship of the Ring. Na het creëren van je eigen Hobbit ligt deze al snel te pitten op en boomstronk, waarna Gandalf langskomt. Hij brengt je naar Bywater waar een nieuw avontuur op je ligt te wachten. Het Hobbit Hole dat je nieuwe huis gaat worden is nogal vervallen en Bywater blijkt niet eens een officieel dorp te zijn. Er is werk aan de winkel, want omdat je bent verhuisd, ken je de bewoners van het dorp niet eens. Je besluit echter om ze direct te helpen, want ze willen ervoor zorgen dat Bywater wel dergelijk als officieel dorp in de Shire wordt erkend. Na het vinden van het boek met alle oude regels, moet je onder andere de clubs weer terugbrengen en een wolvenkop aan de poort vastbinden. Dat is pas het begin, maar de rest moet je zelf ontdekken. Hoewel dat de focus is van de main quest zijn er nog genoeg kleinere quests die gericht zijn op het persoonlijke leven van de dorpelingen. De dialogen die hierbij behoren zijn allesbehalve diepgaand en je moet er rekening mee houden dat ook de main quest nogal oppervlakkig blijft. Het past echter goed bij de Shire en de sfeer die de game wil uitstralen. Zo moet je voor Young Tom een koe vinden om daarna voor iemand een maaltijd te bereiden, omdat hij ziek is.

Wat direct opvalt aan Tales of the Shire is de artstyle en dat kan zowel goed als slecht uitpakken. Ook ik was na de trailers niet extreem enthousiast over het uiterlijk van de Hobbits en de Shire. Het is duidelijk dat er gekozen is voor een iets gedateerde stijl die wel erg kleurrijk is. Tijdens het spelen begon ik de artstyle steeds aandoenlijker te vinden en kan ik het absoluut niet meer als minpunt aankaarten. Bywater en het omliggende gebied zien er prachtig uit en vooral bij de wisseling van de seizoenen is het erg leuk om opnieuw de gehele map te verkennen. Het doel van de artstyle is om die ontspannende en cozy sfeer over te brengen en dat weet het te bereiken. Hetzelfde geldt voor de muziek die bijna op de achtergrond verdwijnt. Daardoor heb je wel een lekker achtergrondmuziekje, maar is het eerder ondersteunend dan dat het de spotlight pakt. Dat kan niet gezegd worden van de animaties. Deze komen vooral tijdens de gesprekken met de andere Hobbits nogal houterig en vreemd over. Je krijgt regelmatig cadeaus, maar dit zie je visueel niet terug. Een Hobbit houdt dus zijn handen zodanig dat er een item in past en jij pakt dit aan. Maar er valt visueel niets aan te pakken, want de objecten worden niet aan jou getoond. Doordat de game geen voice acting kent, pakt de audio soms ook heel raar uit. Tijdens het spelen heb ik dit niet als storend ervaren, maar je leest een review, dus het zijn zeker zaken die ik met je moet delen. De animaties hebben trouwens ook een hoogtepunt, want je Hobbit kan huppelen en dat ziet er schattig uit.

Alles gaat op een rustig tempo

Wanneer je begint te spelen zijn nog niet alle gebieden bereikbaar en kun je nog geen gebruikmaken van alle shortcuts. Net zoals de afgesloten kamers in je huis en de overwoekerde stukken van je tuin, speel je dit uiteindelijk vrij. Alles draait namelijk om het koken van maaltijden en het uitnodigen van de bewoners. In het begin organiseer je de etentjes in je huis, maar later kun je nieuwe plekken vinden. Om maaltijden te kunnen koken heb je echter verschillende ingrediënten nodig. Het vlees, het meel, de kaas en de eieren moet je bij de winkels kopen. Hetzelfde geldt voor de zaden die je in de plantenbakken kunt planten, zodat je je eigen gewassen kunt kweken. Mijn dag begon dan ook altijd met het geven van water aan de planten om vervolgens eventjes te gaan vissen. Door de vissen te verkopen krijg je aardig wat muntstukken en je hebt de vissen nodig voor enkele gerechten. Na het vissen ging ik regelmatig even een rondje lopen. Het is lekker rustgevend om Bywater te verkennen en je moet stukjes wandelen om fruit, noten, paddenstoelen en kruiden te verzamelen. Deze groeien op specifieke plekken en veranderen na een seizoen. In de zomer kom je aardbeien en perziken tegen, terwijl de herfst zorgt voor appels en pruimen. Naast dat een seizoen de Shire een ander uiterlijk geeft, is het dus ook belangrijk voor het ontdekken en gebruiken van al deze ingrediënten. Om je te helpen kun je de vlinders volgen, want deze weten precies waar je lekkere spullen kunt vinden. Dat brengt mij bij het ontzettend goed gevonden navigatiesysteem. Je kunt de map openen en op die manier de weg vinden, maar als je aangeeft waar je heen wil, dan komen er vogels naar je toe. Deze gaan vervolgens op de wegwijzers en poorten zitten, zodat jij deze blauwe vogeltjes eenvoudig kunt volgen. Ik vond dit erg goed passen bij de Hobbits en het zorgt er ook nog eens voor dat je de weg niet kwijtraakt.

Dat de game vooral bedoeld is voor de ontspanning, wordt duidelijk als we kijken naar de gewassen. Je kunt gerust op de laatste dag van de zomer nog de typische zomerse gewassen planten, want deze zullen niet verwelken in de herfst. Het is niet ideaal, want ze groeien een stuk langzamer, maar je verliest je groentes dus niet. Waar je wel rekening mee moet houden is dat niet alle gewassen in meerdere seizoenen kunnen groeien. Als jij dus een maaltijd wilt maken met wortelen dan moet je ervoor zorgen dat je genoeg op voorraad hebt. Je zit niet vast aan de maaltijden, maar de bewoners hebben wel hun voorkeuren, die trouwens veranderen gedurende de seizoenen. Koken is het belangrijkste onderdeel van de gameplay en als je dat saai vindt, dan kun je deze game beter overslaan. In de ochtend op de dag van het etentje krijg je een brief met daarin de smaken die de genodigde willen eten. Maaltijden kunnen bijvoorbeeld bitter, zoet, zout en heet zijn. Sommige vissen zijn uitzichtzelf al zout, terwijl paddenstoelen een bittere en spicy ervaring kunnen bieden. Op deze manier kun je al met de smaak spelen, maar je hebt ook specerijen en kruiden die je mee kunt bakken. In de eerste uren van de game kun je ingrediënten alleen in stukjes snijden, rauw in een pot gooien en enkele ingrediënten bakken in een pan. Wanneer je rekening houdt met hoe groot de gesneden stukken moeten zijn en hoe gaar je een vis moet bakken, dan kun je maaltijden van drie sterren maken. In het begin is het niet helemaal duidelijk hoe die meter werkt, maar na enkele gerechten had ik het al onder de knie. Wanneer je uiteindelijk de kookclub vrijspeelt en je hun contracten voltooit, speel je nieuwe kooktoestellen vrij. Je kunt hetzelfde verwachten bij de andere drie clubs. Door gewassen te kweken krijg je toegang tot je volledige tuin, terwijl de visclub een betere hengel en nieuwe vislocaties oplevert.

Tijd om vrienden te maken

Het organiseren van etentjes levert je allerlei beloningen op en je moet dit dan ook zien als een onderdeel van het progressiesysteem. Je krijgt meestal wat ingrediënten, een nieuw recept of een meubelstuk, maar het belangrijkste is gebonden aan de vriendschap levels. Elke Hobbit heeft tien levels en als je de milestones weet te behalen, dan kom je pas echt verder. Als je level drie weet te bereiken met timmervrouw Willow, dan zorgt zij ervoor dat een gedeelte van je huis wordt opgeknapt. Je krijgt daardoor dus twee extra kamers om te decoreren. Bij weer een andere Hobbit speel je kippen vrij of mag je gebruikmaken van de bijenkorven in iemands tuin. De Hobbits die op de markt staan om spullen te verkopen hebben met een hoger vriendschapslevel nieuwe voorraden. Wanneer je een Hobbit te lang niet uitnodigt zal hij boos worden en tijdelijk niet reageren op jouw uitnodigen voor etentjes. Je ziet nu hoe belangrijk het koken is, want dit gedeelte is erg uitgebreid. Hetzelfde geldt voor het decoreren van je Hobbit Hole en de tuin. Je kunt bij twee winkels allerlei decoraties en meubelstukken kopen en het vriendschapssysteem biedt nog speciale decoraties. Het is aan jou om het oude Hobbit Hole in je eigen veilige haven te veranderen. Er zijn genoeg keuzes en je mag zelfs het uiterlijk van de ramen, deuren, balken, vloeren en het plafond veranderen. Hierbij moet ik wel zeggen dat je bij het veranderen van een vloer meer keuzes hebt dan bij de kroonluchter, want die kent maar twee stijlen.

Je hebt ondertussen al in de gaten dat Tales of The Shire aan de ene kant goed uitgewerkte systemen heeft en vervolgens ook onderdelen mist. Het is niet mogelijk om op de meubelstukken te zitten, waardoor je huis mooi oogt, maar je er weinig mee kunt. En zo kan ik nog even doorgaan, want je kunt de dieren groeten, maar niet aaien. Wanneer je rustig rondloopt in Bywater reageren de Hobbits op je, maar je kunt geen praatje maken. Dit is alleen mogelijk als ze een quest voor je hebben. Hierdoor kan de wereld soms aan de lege kant voelen. Dat gevoel wordt bevestigd door het gebrek aan festivals, verjaardagen en feestdagen. Hoe tof zou het zijn als je een grasveld aan het eind van het seizoen moest decoreren en maaltijden moest bereiden voor een feestdag. Door verjaardagen te introduceren had je vrienden op hun verjaardag kunnen uitnodigen voor een etentje, om zo iets speciaals vrij te spelen. Dit is echter niet aanwezig en dat is ontzettend zonde, want het had de game zoveel beter gemaakt. En toch heb ik de afgelopen dagen met veel plezier Tales of the Shire gespeeld. Het is gewoon ontspannend om op een rustig tempo alle taken af te ronden. Als je met die gedachte de game induikt dan zul je dezelfde ervaring hebben, maar je moet dan niet alle uitgebreide systemen uit Stardew Valley verwachten.  Het laatste probleem wat ik nog moet aankaarten is de optimalisatie. Deze had voor de pc een stuk beter gekund, maar je kunt hier omheen werken door Vsync uit te zetten. De game draait dan een stukje soepeler, waardoor je een stabiele 30fps kunt bereiken. Daar blijft het gelukkig bij, want ik ben verder geen bugs tegengekomen en had geen last van crashes.