Review: The King of Fighters XV - Heeft fightingspirit PlayStation 5

Wanneer een franchise zoals The King of Fighters bijna de dertig jaar aantikt, is het niet gek dat een franchise als deze langzaamaan naar de achtergrond verdwijnt. SNK timmert al een flinke tijd aan de weg, maar verliest met de tijd steeds meer een beetje relevantie. Aan passie en creativiteit ontbreekt het niet bij de Japanse ontwikkelaar, maar de eigenzinnige games die ze ontwikkelen, slaan steeds minder aan bij het grote publiek. Met The King of Fighters XV moet daar verandering in komen. Deze fightinggame binnen de welbekende King of Fighters-franchise richt zich namelijk net als The King of Fighters 14 steeds meer op het mainstreampubliek. Dit vijftiende deel in de mainline is echter een absoluut do-or-die moment, want de game moet scoren zodat de studio kan doorgaan met het ontwikkelen van die eigenzinnige games. Doe je bitje in en trek je zwarte band strak aan, dit is namelijk de review van The King of Fighters XV!

De ultieme driespan

Jezelf onderscheiden in het fightinggenre is geen eenvoudige taak. De concurrentie is moordend, want de markt wordt gedomineerd door titels zoals Tekken, Street Fighter, Mortal Kombat en zo kan ik eigenlijk nog wel even doorgaan. Iedere titel heeft zo zijn eigen specialiteit en met The King of Fighters (KoF) is dat logischerwijs niet anders. In KoF vecht je met teams van drie. Losstaande rondes zijn er niet en de match is pas bezegeld wanneer alle drie de leden van het team verslagen zijn. Deze teams mag je zelf samenstellen, maar de synergie is het grootst wanneer je kiest voor de vooraf gedefinieerde teams. De keuze is reuze, want je krijgt een flink roster van 39 vechtersbazen voorgeschoteld. Ieder personage heeft uiteraard zijn of haar eigen unieke skills en manier van vechten. Zo richt de één meer damage aan terwijl de ander juist razendsnel is. Voorafgaand aan het gevecht dien je iedere keer weer de rangorde binnen het eerder gekozen team te bepalen. Hierdoor is het mogelijk om je team in slagvolgorde in te zetten op basis van de tegenstanders die je tegenover je hebt staan in die bepaalde match. Strategie en een beetje inzicht van de tegenstanders plus- en minpunten is dus absoluut een vereiste. Een goede matchup betekent namelijk veelal het verschil tussen winst en verlies.

SNK levert traditiegetrouw ijzersterke 2D fightinggames af. Dit is iets waar de ontwikkelaar erg sterk in is, maar meegaan met de tijd is voor de aandeelhouders erg belangrijk. De ontwikkelkosten moeten immers ergens van betaald worden. Daarom is er voor KoF XV gekozen voor een 2.5D fighter. Hierdoor krijg je de meer hedendaagse visuals, maar sta je nog altijd lijnrecht tegenover de tegenstander. Qua visuals doet de game het aardig en weet deze zich te meten aan bijvoorbeeld een Street Fighter V. Het zijn absoluut geen realistische graphics, maar ook weer niet overdreven cartoony. Dit geeft een aangename sfeer die al snel herkenbaar aanvoelt. Jammer is echter wel dat de game zich grafisch gezien dus meet aan een zes jaar oude game. Hoewel KoF XV een modern tintje kent, is dit niet het instapmodelletje onder de fighters. The King of Fighters XV zit namelijk boordevol trucjes om de meer ervaren spelers een voordeel te geven. Denk hierbij vooral aan dashtechnieken, hyper- hops en jumps, evasion rolls, guard breaks en de nodige focus attacks. Deze laatstgenoemde wordt in KoF een Shatter Strike genoemd en geeft minder ervaren spelers de kans om door de combo’s van anderen heen te slaan. Daarnaast zijn er ook een aantal auto combo's zodat button mashers prima uit de voeten kunnen met deze game. Veel van deze moves vereisen een stukje van de EX-bar, want ja, ook EX-moves zitten in deze game. Het is dus telkens afwegen op welk moment je de EX-powers inzet. Doe je dat bijvoorbeeld om de tegenstander te pareren, maak je je special moves wat sterker of spaar je deze bars op om een Climax- of zelfs Hyper Climax move los te laten?

Verandering van spijs doet eten

Op het gebied van variatie doet The King of Fighters XV het bijzonder goed. Zoals eerder benoemd kent de game een groot roster bestaande uit zowel herkenbare als nieuwe personages. Zo kunnen bijvoorbeeld SNK’s paradepaardjes Terry Bogard en Joe Higashi - bekend van Fatal Fury - niet ontbreken in het The King of Fighters-roster. Lang niet alle personages komen even sterk uit de verf, maar nieuwkomers zoals Dolores en Isla zijn een ijzersterke aanvulling op het al gevarieerde roster. Het uiteenlopende vechtersgezelschap biedt genoeg ruimte om een eigen speelstijl met een flink aantal personages te ontwikkelen. Daarnaast hebben bepaalde personages ook nog onderlinge interactie met elkaar tussen de gevechten door. Hierdoor blijf je experimenteren en stuit je zelfs na je zoveelste potje op wat nieuws. Ook het aanbod wat betreft locaties is gevarieerd. De 2.5D vormgeving levert interessante achtergronden op waardoor een locatie eigenlijk nooit echt tegenvalt. De game kent echter wel een beperkt aantal spelopties. De meest voorname spelmodi zijn toch wel de Story- en Online modi. Verwacht echter geen diepgaand of uitgebreid verhaal. De Story modus is namelijk een veredelde arcadeladder die de speler telkens weer dient te doorlopen. Spelen met andere teams wordt echter wel beloond, tenminste voor zover je het een beloning kunt noemen. De cutscenes bevatten per team namelijk een kleine afwijking en uiteraard krijg je een nieuwe cinematic bij het succesvol afronden van het verhaal. Het is dan echter wel weer jammer dat deze beloningen vrijwel nooit zijn ingesproken en eerder fungeren als een mini comic.

De online modus doet precies wat het moet doen. Voorafgaand aan het online avontuur dien je een aantal matches tegen de AI te spelen. Op basis van de uitslag word je ingedeeld in een bepaalde klassering. Hierdoor word je doorgaans niet gematcht aan spelers die aanzienlijk beter zijn, maar kom je ook niet tegenover de ultieme noobs te staan. Deze matchups zijn losser in te steken door de casual omgeving te betreden, hierin is het bijvoorbeeld eenvoudig om te spelen tegen een bekende. De ultieme uitdaging ligt natuurlijk in de ranked modus die precies hetgeen doet wat je ervan verwacht. Ook de connectiviteit is goed geregeld. De verbindingskwaliteit van de tegenspeler matcht namelijk aan die van jou. Deze is opgedeeld is vijf niveaus, waarbij niveau drie en daaronder tekenen van input lag vertonen. Logischerwijs wil je zelden tot nooit op deze manier een online match starten. Niveau vier en vijf spelen echter als een zonnetje. Naast deze twee modi is er nog een Mission optie, waarbij je bepaalde challenges voor specifieke personages dient te voltooien, een klassieke trainingsmodus om combo’s te perfectioneren en een versus modus om een medebankhanger te vernietigen. Zoals ik al zei, het is niet bijzonder veel, maar precies afdoende voor een goede fightinggame.