Review: The Wild at Heart - Om wild van te worden Pc

Toen ik tijdens ID@Xbox voor de eerste keer beelden van The Wild at Heart zag, was ik eigenlijk direct verkocht. De game lijkt namelijk twee games samen te brengen die ik veel heb gespeeld, namelijk Pikmin en Don't Starve. Het heeft namelijk een visueel stijltje dat veel doet denken aan Don't Starve. Maar The Wild at Heart bevat ook wezentjes waar je mee kunt gooien, zoals je dat in Pikmin ook hebt. Gooi die twee bij elkaar en je krijgt een game die mijn interesse wekt. Gelukkig maar, want ik kan verklappen dat The Wild at Heart mijn tijd meer dan waard was.

Welcome to the Deep Forest

De twaalfjarige Wake wordt praktisch genegeerd en verwaarloosd door zijn eigen vader na een tragische gebeurtenis. Dit maakt dat hij maar al te graag het huis ontvlucht om zijn vriendinnetje Kirby op te zoeken. Gewapend met zijn Gustbuster (een soort stofzuiger) raakt hij verdwaald en weet de weg terug naar huis niet meer. Heel vervelend natuurlijk. Terwijl hij verdrietig is om het feit dat hij niet weet waar hij beland is, komt er plots een wezentje op hem af. Wake volgt hem en komt terecht bij een vreemd figuur die onderdeel blijkt te zijn van een orde. Deze orde zorgt ervoor dat het bos veilig en in balans blijft, maar omdat het niet zo goed gaat vragen ze Wake om hulp. Samen met de vreemde wezentjes die spritelings heten start Wake zijn avontuur en gaat hij opzoek naar Kirby.

Je avontuur speelt zich af in de Deep Forest. Een plek dat bestaat uit verschillende gebieden die elk hun eigen charme hebben. Door het oplossen van puzzeltjes kun je weer verder zien te komen in de Deep Forest. Zo pluis je het bos steeds verder uit en moet je op je weg proberen ook allerlei collectibles mee te nemen. In ieder gebied heb je de mogelijkheid een kamp op te zetten waar je je game kunt saven, een tukje kunt doen, je voorwerpen beheren en spritelings oproepen. Vlakbij ieder kamp heb je ook nog een grote tegel waarmee je kunt teleporteren naar andere gebieden binnen de Deep Forest die je al eens bezogd hebt. Zeker als je wat bent gevorderd is dit iets dat je veel gaat gebruiken.

Ben je bang in het donker?

De spritelings zijn er in verschillende soorten. In het begin heb je slechts de beschikking over één soort, maar al gauw vind je ook andere soorten. Ieder soort heeft zijn eigen unieke eigenschappen die je nodig hebt om bepaalde puzzels te kunnen voltooien. Als je die puzzels oplost kom je weer verder in de Deep Forest, dus het is van belang om de wezentjes zo snel als mogelijk aan je team toe te voegen. Anders dan met Pikmin haal je nieuwe spritelings niet uit vijanden die je hebt verslagen, maar is er een bepaalde vrucht waar je deze uit kunt halen. Het soort dat de vrucht kapot maakt bepaalt wat voor zaadjes eruit komen. Je hebt dus eigenlijk zelf in de hand welk soort je wilt aanvullen en uitbreiden. Omdat je per vrucht slechts drie zaadjes krijgt kan het best wat grinden zijn om een aardig leger bij elkaar te krijgen.

The Wild at Heart heeft een dag- en nachtcyclus en dit is een belangrijk aspect van de game. 'S nachts word je namelijk achtervolgd door The Never. Dit is ook de tijd dat je moet maken dat je wegkomt, want deze geesten van de nacht vallen je aan en maken je behoorlijk het leven zuur. Ook je spritelings kunnen geraakt worden door deze letterlijke plaaggeesten. Geen pretje en helaas gebeurt het vrij snel dat het nacht wordt. Voor het gevoel gaat het eigenlijk ook te snel. Je kunt net niet genoeg voor elkaar krijgen op een dag en dan moet je alweer terug naar een kamp in de buurt om te gaan slapen. Door te slapen wordt het immers weer ochtend en kun je weer relatief ongestoord verder. Je hebt dan natuurlijk nog steeds wel te maken met vijanden, maar die zijn makkelijker te omzeilen.

Screw grinden

Ontwikkelaar Moonlight Kids was voor mij compleet onbekend, maar ik ben onder de indruk wat zij met The Wild at Heart hebben neer weten te zetten. Het is namelijk een enorm vermakelijke game waar je best wat uurtjes in kunt steken. Iets wat je zeker niet over iedere indiegame kunt zeggen. Bovendien heeft de studio op grafisch vlak iets moois weten te creëren. De stijl spreekt aan en grafisch ziet het er allemaal gelikt uit. De kleurrijke wereld heeft veel te bieden voor de echte verkenners onder ons. Bovendien wordt het geheel ook versterkt door de uitstekende audio. De sfeer zit er direct vanaf het begin al goed in en het geheel lijkt gewoon te kloppen. Hierdoor speelt het allemaal heel fijn weg.

In het begin van de game lijk je om de oren gegooid te worden met screws, de valuta van de game. Binnen no-time lijk je meer dan genoeg te hebben. Echter is het tegendeel waar, want om upgrades te kopen moet je echt veel gaan grinden. Dit kan op den duur een beetje eentonig worden en dat is best jammer. Het doet namelijk een beetje af aan de verder leuke gameplay. Als je de game opstart dan krijg je de melding dat de game het beste werkt met een controller. Hoewel dit klopt kan ik bevestigen dat de game ook prima met muis en toetsenbord te spelen is. Mocht je dus de game op pc spelen en niet de beschikking hebben over een controller, dan is de game nog steeds aan te raden.