Towers of Aghasba Early Access review - Staat nog in de steigers

Er zijn verrassend weinig games die gebaseerd zijn op ecosystemen en de balans die erbij komt kijken. Er zijn games waarbij het vernietigen van menselijke fabrieken ervoor zorgt dat de natuur hersteld wordt, zoals in Avatar: Frontiers of Pandora. Ondertussen zie je vooral bij de farming sims dat het opruimen van overwoekerde of giftige planten zorgt voor mooiere gebieden. Ik heb echter weinig games gezien, waarbij je zelf een ecosysteem moet laten groeien en vervolgens ondervindt hoe pittig het is om een balans te vinden. In Towers of Aghasba kun je niet de natuur herstellen en vervolgens zonder problemen alle bomen omhakken. Tegelijkertijd wordt dat allemaal in een fantasiewereld gedaan, waardoor het een bijzondere mix wordt. Helaas, zorgt die mix wel voor enkele problemen. Daarom kijken we in deze Early Access review van Towers of Aghasba waarom de game nog wat extra tijd nodig heeft.

Het leven draait om balans

Samen met enkele leden van de Shimu stam ben je op de vlucht voor de Withered. Deze gruwelijke spinnen nemen langzaamaan elk gebied over en zorgen ervoor dat er niets meer kan groeien. Hoewel het de bedoeling is dat je naar het eiland Aghasba zeilt, eindigen jullie als schipbreukelingen op het kleinere Amani Island. Het beloofde land is helemaal niet zo schitterend als wordt geschetst, want ook hier hebben de Withered huisgehouden. Het oude dorp is niet meer dan een ruïne en hetzelfde geldt voor de vele altaren. Aan jou de taak om de ecosystemen weer terug te brengen op het eiland, de altaren te herbouwen en om een dorp voor je clan te stichten. Om daarna de hoofdstad Midhaven op te bouwen. Een grote taak voor je personage dat nog helemaal niet zo oud lijkt te zijn. Het lot heeft het echter zo bepaald, want het oude amulet schittert alleen bij jou. Dit betekent dat je verbonden bent met de natuur en zo Amity kan verzamelen. Wanneer jij bomen en zaden plant of de dieren te eten geeft, krijg jij deze Amity. Op het moment dat jij bomen omhakt en dieren vermoord voor hun huid, wordt het ook weer afgenomen. Het is de natuurlijke balans die de mensen die hier vroeger woonde uit het oog zijn verloren en daardoor zijn de natuurgoden niet blij dat jullie zijn teruggekeerd. Het is deze balans dat de game zo bijzonder maakt, omdat je er de hele tijd mee bezig bent. Je hebt nu eenmaal hout nodig om gereedschappen en huizen te bouwen. Voor alles wat je afneemt moet je dus weer iets teruggeven. Dit systeem mag wel iets meer gebalanceerd worden, omdat het verwijderen van dode bomen ook Amity kost, terwijl dode struiken dan weer geen probleem lijken te zijn. Het helpen van zieke dieren geeft dan juist weer weinig terug en daar krijg je sowieso erg kort de tijd voor.

Het verslaan van de spinnen is daardoor een logische keuze. Op het eerste eiland lopen deze gruwelijkheden gewoon rond en is het redelijk eenvoudig om hun nesten te verwijderen. Zo makkelijk blijft het niet, want de nesten worden steeds groter en zorgen voor een giftige lucht, waardoor je niet lang in bepaalde gebieden kunt rondlopen. Je bent dan ondertussen al enkele uren verder, want je zult eerst een brug naar het grote eiland moeten bouwen. Dat kan echter niet zonder voedselproductie, waardoor een boerderij vereist is. Het is aan jou om een boerderij te plaatsen, zodat er voedsel kan worden gekweekt. De gewassen kun je zelf ook gebruiken, want om je gezondheidsbalk vol te laten lopen moet je toch echt eten. En dat ga je nodig hebben, want je personage beweegt een beetje houterig en het duurt even voordat een speer ook daadwerkelijk in je handen verschijnt. Vooral de grote spinnen doen veel schade, waardoor doodgaan regelmatig gebeurt. Dit wordt gelukkig niet bestraft en in sommige gevallen bespaart het je juist tijd. Je wordt namelijk netjes terug naar het dorp geteleporteerd.

Een dorre wereld, zonder veel leven

Het verkennen van de wereld wordt in Towers of Aghasba op een vloeiende manier gedaan. Daarmee bedoel ik dat je personage zonder problemen kan klimmen en zwemmen. Ben je op een heuvel belandt of een stuk rots dan kun je met de parachute naar beneden zweven. Qua animaties is het helaas allesbehalve vloeiend. Vooral het zwemmen onder water levert niet alleen een komisch beeld op, het is ook lastig om je personage te besturen. Aangezien je te maken hebt met een energiebalk die leegloopt, is snelheid erg belangrijk. Dit moet tijdens de Early Access zeker opgepoetst worden, want je bent veel aan het rondrennen, zwemmen en klimmen. Het verzamelen van materialen en grondstoffen beslaat momenteel het meeste van je tijd, want om de quests te voltooien moet je veel bouwen en de King Trees upgraden. Daarnaast breken je gereedschappen ontzettend snel, waardoor je telkens nieuwe moet maken. Verkennen wordt echter wel beloond door enkele historische punten die er te vinden zijn. Wanneer je de Colossal Seed hebt gepland, kun je deze upgraden, zodat het ecosysteem zich verder uitbreidt. Voor een Early Access-game zijn de twee eilanden die je bezoekt aardig groot en dat levert direct een nadeel op. Ik heb nog steeds niet het idee dat ik het kleine eiland helemaal kan herstellen, omdat de ecosystemen gebonden zijn aan de King Trees.

De ecosystemen zorgen ervoor dat er verschillende fantasievolle dieren rondrennen. Deze zien er bijzonder uit en je kunt ze voeren om materialen te krijgen. Het is jammer dat je voor de rest niets met deze dieren kunt doen. Op enkele kun je later rijden, maar ze reageren niet echt op je aanwezigheid. Het zou leuk zijn geweest als je de kleine en schattige dieren had kunnen aaien. De wereld is sowieso al leeg, omdat alles is vergaan. Het feit dat de dieren weinig gedrag vertonen en je eigen mensen weinig uitvoeren laat dat extra naar voren komen. Ik moet bekennen dat ik het tof vond om een familie handen voorbij te zien lopen, waarbij de kleine hand bang was voor mensen. Je kunt ze helpen door de Withered uit te roeien. Ondertussen eet de god van het woud zich vol met bepaalde vruchten die hem high maken, zodat hij alle ellende kan vergeten. Het doet mij een beetje denken aan de boeken van de schrijvers Paul Stewart en Chris Riddell, maar dan een stuk vriendelijker. Wat meer levendigheid in de wereld is echter wel noodzakelijk. Wanneer een ecosysteem groeit en het gebied daardoor groener wordt, zit de wereld er wel bijzonder en prachtig uit. Het enige nadeel is dat het direct lastiger wordt om materialen te verzamelen. De icoontjes die aangeven dat je een bepaalde plant kunt opgraven of plukken worden niet heel duidelijk getoond. En dat zie je ook gebeuren met materialen die gewoon op de grond liggen, zoals schelpen.

De game heeft nog tijd nodig

Qua gameplayloop is er weinig mis met Towers of Aghasba. Al is het in het begin onduidelijk waar je bepaalde materialen kunt vinden en je zult moeten wachten tot planten volgroeid zijn. Daarna kun je in het craftingmenu gereedschappen maken, terwijl je bij een werkbank dan weer gebouwen en decoraties kunt maken. Om je nederzetting te laten groeien moet jij namelijk de gebouwen neerzetten. Hier zit direct een probleem aan gebonden, want het centrum van je dorp kun je niet verplaatsen. Hetzelfde geldt voor de King Trees van een ecosysteem. In het begin heb je echter totaal geen benul hoe groot een dorp of ecosysteem wordt. Ik schrok toen ik voor het eerst een boerderij moest neerzetten, want deze was groter dan ik had verwacht. Je moet dus altijd genoeg ruimte vrijhouden rond het centrum, want anders loop je compleet vast. Met enkele decoraties en verschillende soorten huizen kun je het dorp opleuken, maar ook hier verwacht ik in de toekomst meer van. Je ziet een gebouw namelijk uit de grond oprijzen en daarna doet het eigenlijk niets meer. Er mag wat meer persoonlijkheid naar voren komen. Het neerzetten van de gebouwen voelt een beetje onhandig aan, omdat sommige alleen te vinden zijn in een specifiek menu, terwijl je andere uit je inventory moet halen.

De game mist sowieso een flinke lading aan Quality of Life-features en kent ook meer dan genoeg bugs. In een eerdere patch hebben de ontwikkelaars besloten om het recept van touw uit de game te halen, maar heb je het nog steeds nodig voor enkele gebouwen. Ik mocht na twee uur direct al opnieuw beginnen, want de voortgang van de quests werden niet geregistreerd, waardoor ik niet verder kon. Het spelen van de game geeft dus de nodige frustraties, omdat laadtijden erg lang zijn en sommige cutscenes gewoon zwart beeld geven. Het grappigste is nog dat de god van het woud gedupliceerd werd, waardoor er wat rare bewegingen aan bod kwamen. De eerste keer dat ik hem zag, had hij gewoon een hoofd. Erg gebruiksvriendelijk is de game momenteel ook niet. Om spullen te maken of simpelweg voedsel te gooien moet je al meerdere keren klikken. Het gaat telkens om enkele secondes, maar je moet zeer vaak naar deze menu’s. Ik dacht wel even de keybindings aan te passen om dat te omzeilen, zodat de inventory gewoon op I zit en het bouwen op B. Je kunt deze echter helemaal niet aanpassen. Het helpt dan ook niet dat je inventory en de kisten erg klein zijn, waardoor je veel tijd kwijt bent aan het organiseren van al je zooi. Al deze problemen zorgen ervoor dat echt genieten van deze bijzondere game er niet in zit. En dat is jammer, want Towers of Aghasba heeft een goede basis als het gaat om de wereld en de gameplay.  De studio lijkt momenteel te veel hooi op de vork te hebben genomen, waardoor de spelers moeten helpen met de Early Access. Met een aantal patches for bug fixes en Quality of Life-updates geloof ik erin dat Towers of Aghasba een fantastische game kan worden. Momenteel is dertig euro echter teveel gevraagd en kan ik de game alleen aanraden als je juist de ontwikkelaars wilt steunen met feedback. Tijdens het schrijven van deze review zijn enkele bugs al opgelost, dus het is duidelijk dat de ontwikkelaars hard aan het werk zijn.