Review: Watch Dogs: Legion - F*ck the system PlayStation 4

De afgelopen paar weken zit ik helemaal in de f*ck the system-vibe. Ik ben Mr. Robot keihard aan het bingen en het was dan ook een godsgeschenk dat Watch Dogs: Legion plots in mijn mailbox arriveerde. Naar mijn mening is Watch Dogs één van de beste – zo niet de beste – franchises van Ubisoft. Legion is een ambitieus project waarin de Franse uitgever eindelijk weer wat nieuws probeert te doen. Vernieuwing kan echter ook leiden tot mislukking. Des te meer reden om de game eens flink aan de spreekwoordelijke tand te voelen om erachter te komen of het een DDoS van de mind is of leidt tot een keiharde 404-error.

Londen is je speeltuin

Dedsec is weer lekker op dreef en neemt langzaamaan de wereld over. In de eerste Watch Dogs waren het de straten van Chicago die we (on)veilig mochten maken, in Watch Dogs 2 was het San Francisco die eraan moest geloven en in dit derde deel is het Londen die een futuristische oppoetsbeurt krijgt. De hoofdstad van Engeland kenmerkt zich met iconische architectuur, de allereerste ondergrondse en natuurlijk de uiterst herkenbare binnenstad. Mooi is dan ook dat Watch Dogs: Legion zich in deze tijd uiterst goed leent voor een digitale vakantie. Alles wat je verwacht, is aanwezig en ben je een beetje bekend in Londen, dan weet je de weg bijzonder eenvoudig te vinden. Zo pak je het ene moment de metro naar Kings Cross, pak je de cargo drone naar Buckingham Palace en doe je als kers op de taart ook nog even de London Eye en Big Ben aan. De typisch Britse weersomstandigheden krijg je er op de pof bij. Het is allemaal aanwezig en uiterst goed vormgegeven.

De architectuur is echter niet hetgeen waar we de Watch Dogs-games voor spelen. Watch Dogs leent zich namelijk uiterst goed om een kritische noot bij de huidige samenleving te plaatsen. Het zit hackergroepering Dedsec in de beginfase echter niet mee. De groep krijgt namelijk een serie bomaanslagen in de schoenen geschoven en wordt opgejaagd/afgeschoten door de militie Albion. Dedsec London is zo goed als dood, maar weet met een aantal klusjes de groepering toch weer op de kaart te krijgen. Het is aan jou om Dedsec-leden te rekruteren om zo de oude glorie te doen herbeleven. Dat is echter makkelijker gezegd dan gedaan. Het volk zit namelijk aardig onder Albions duim en wil je iemand rekruteren, dan kan je er vrijwel zeker van zijn dat diegene er iets voor terug wil.

Gimmick of gouden zet?

Technologie is je ergste vijand en grootste vriend in Watch Dogs: Legion. De straten van Londen zijn bezaaid met menig gangster, corrupte agenten en dodelijke hackers. In het futuristische Londen is het mogelijk om met een druk op de knop drones over te nemen, cover omhoog te gooien en auto’s de plomp in te rijden. Jij bent de meester van het hacken en door op het juiste moment op de juiste knop te drukken, hoef je letterlijk niets te doen om je doel te bewerkstelligen. Dit keer doe je dat echter niet met één hoofdpersonage. Dat is namelijk het unieke van Watch Dogs: Legion. Iedereen is een potentieel hoofdpersonage, want vrijwel iedere NPC is te rekruteren voor Dedsec. Wanneer een rekruut eenmaal lid is, kun je controle nemen over deze persoon en daarmee het verhaal doorspelen. Erg tof op papier, maar in de praktijk heeft dit zo zijn voor- en nadelen.

Laten we beginnen met de voordelen. Het is erg tof dat ieder personage een potentiële hoofdrol kan bekleden. Alle beschikbare Londenaren hebben allemaal zo hun eigen perks en specialiteiten. Heb je bijvoorbeeld iemand uit de bouw, dan is de kans groot dat je via hem of haar beschikt over een bouwdrone waar je op kunt staan. Met deze drone is het mogelijk om op de daken van gebouwen te komen wat infiltratie aanzienlijk makkelijker maakt. Andere personages komen weer gepaard met snellere hacking skills, eigen voertuigen of een outfit die je helpt om bij bepaalde facties binnen te komen. Het speelt dan ook in je voordeel om over veel verschillende personages te beschikken, dit maakt het avontuur namelijk aanzienlijk makkelijker. Er zit echter ook een keerzijde aan de medaille. Het is namelijk lastig om je te binden aan een bepaald personage wanneer je er zoveel tot je beschikking hebt. Daarbij is bij het gros van de personages verdomd weinig verschil te bekennen. Ze zijn allemaal een beetje vlak en hebben eigenlijk altijd wel een eigenschap die je niet niet helemaal zint. Heb je dus je favoriet gevonden, dan is de kans groot dat je vrij weinig wisselt. Zo bleef ik bijzonder lang gehecht aan mijn personage met de bouwdrone. Ik vloog naar boven, bleef uit het zicht van de vijand, gooide mijn spiderbot naar beneden en werd daardoor eigenlijk nooit gespot. Het gemak won van de uitdaging in mijn geval en dat is nou zo'n typische valkuil van te veel opties bieden. Dit personage maakte het mij dermate eenvoudig dat ik geeneens de moeite meer wilde nemen om met andere speelstijlen te experimenteren.

Diversiteit is de sleutel

Wat betreft gameplay is Watch Dogs: Legion een echte uitblinker. De besturing is even wennen, maar wanneer je deze eenmaal onder de knie hebt, gaat er een gigantische speeltuin voor je open. Londen bevat zeer veel om te doen. Heb je even geen zin om de main story te volgen, dan is het bijvoorbeeld mogelijk om koeriersopdrachten te accepteren of om even te knokken in één van de brawler arena’s. Het leukste is echter om nieuwe rekruten op te snorren. Het geeft erg veel voldoening om de gathering spot vol te zien stromen met nieuwe koppen. De één is makkelijker te rekruteren dan de ander en sommige geven je speciale missies. Daarnaast dient Londen ook nog eens bevrijd te worden van de tirannie van Albion. Dat wil zeggen dat je de muren dient te bekladden met Dedsec-artwork, propaganda van Albion dient te verstoren en servers dient te hacken van Dedsec tegenstanders. Staan de inwoners van een bepaald gebied aan jouw zijde, dan speel je een speciale missie vrij om het gebied in verzet te laten gaan. Hiermee speel je bepaalde perks en unieke Dedsec-leden vrij.

De manier waarop je bovenstaande allemaal doet, is eigenlijk helemaal aan jou. Dat is het mooie van Watch Dogs: Legion. De game pusht je niet in een bepaalde richting, maar laat je helemaal vrij in hoe je de game wilt spelen. Ga je voor guns blazing, dan speel je met een rekruut die een beter pantser en een dodelijk arsenaal heeft. Blijf je liever onder de radar? Dan kies je voor de zeldzame spion die onopgemerkt weet te blijven met zijn cloaks en hacking apparatuur. Diversiteit kan echter ook leiden tot irritatie. Sommige personages hebben namelijk een bijna cartoonesk Brits accent wat afbreuk doet aan de spelervaring. Daarnaast is het reizen ook niet heel erg bijzonder. Het werkt allemaal goed en de beschikbare voertuigen zijn in groot aantal aanwezig, maar echt verschil zit er niet tussen de auto’s en motoren. Zo verwacht je van een supercar dat deze bloedjesnel is, maar helaas lijkt dat niet het geval te zijn. Zonde, want dit geeft je ook geen reden om tijdens het rijden van voertuig te wisselen wanneer je een mooiere ziet.