Review: World of Warcraft: Classic Pc

World of Warcraft Classic is een nostalgische trip naar 2005, het jaar waarin Blizzard een game uitbracht die jarenlang een enorme impact op de game-industrie zou hebben. Door de jaren heen is World of Warcraft flink geëvolueerd. Er is een hoop veranderd en verbeterd, maar toch bleef een groot deel van de fanbase smachten naar de tijd voor alle uitbreidingen. Het is dan ergens ook niet gek dat Blizzard ervoor gekozen heeft om voor de game's vijftiende verjaardag een speciale versie uit te brengen die ons terugbrengt naar deze tijden van weleer. De hype voor Vanilla is ontzettend groot, maar is deze nostalgische trip een goede zet, of kunnen we deze tijden beter ver achter ons laten?

Toch een populair spelletje

World of Warcraft is vandaag de dag nog steeds ontzettend populair. Een groot deel van de oude garde die de game vanaf het eerste moment gespeeld heeft, speelt nu nog steeds, maar met elke uitbreiding wordt ook weer een nieuwe groep spelers aangetrokken. Met World of Warcraft: Classic heeft Blizzard een oud pareltje in handen waarmee voornamelijk de old-school spelers terug willen keren naar de game. Een vaak gehoord argument van oude spelers die de nieuwe uitbreidingen niet meer willen spelen, is dat de game door de jaren heen te veel veranderd is en te makkelijk is gemaakt. De terugkeer naar Classic betekent dat in ieder geval deze groep spelers weer de game kan spelen die zij gewend zijn.

Het was ook goed te merken dat Classic erg populair is bij de fans. In de nacht van de release van de game zaten alle servers direct flink vol en moest je soms wel uren wachten voordat je je Realm in kon. Toen ik eindelijk kon spelen, merkte ik dan gelijk ook wel wat lag op de server. Er was niet zoveel lag dat de game onspeelbaar was, maar een geheel soepele ervaring was het niet. Blizzard heeft in de week voorafgaand aan de release nog wel een aantal Realms toegevoegd aan de Europese server, maar dit schijnen er toch niet genoeg te zijn.

Het is geen bug, maar een feature...

World of Warcraft: Classic is een exacte kopie van World of Warcraft zoals deze in 2006 was tijdens de 1.12-patch Drums of War. Dit betekent dus dat alle features en alle bugs die toentertijd aanwezig waren, nu ook weer te vinden zijn in Classic. Zo zijn over het algemeen de gevechten een stuk trager, duurt het veel langer voordat je een level omhoog gaat en ligt de focus veel meer op het verhogen van je level dan op de endgame content die volgt wanneer je het maximale level hebt behaald. Dit hoeft overigens niet als negatief gezien te worden. De wereld van Azeroth is zo enorm, dat het in de nieuwere uitbreidingen soms ontzettend zonde is dat van je verwacht wordt dat je maar zo snel mogelijk het maximale level behaalt om de endgame content te kunnen doen. Zo sla je soms hele stukken van de wereld en interessante questlines over. In Classic heb je dat probleem in ieder geval niet, daar het verhogen van je level een stuk trager gaat en je dus min of meer gedwongen wordt om alles te verkennen en te doen.

Wel zijn er een aantal features die ze naar mijn mening beter in 2006 hadden kunnen laten. Zo werkt het volgen van quests bijvoorbeeld niet zo goed zoals in de nieuwere uitbreidingen. Wanneer je een quest accepteert, krijg je bijvoorbeeld geen quest markers op je minimap te zien en ook het volgen van het aantal voorwerpen dat je moet verzamelen, komt niet meteen in beeld. Dit maakt dat het doen van quests een stuk langer duurt en een stuk moeizamer verloopt. Anderzijds betekent dit wel dat je de quest dus goed moet lezen en veel meer betrokken bent bij het verhaal dan wanneer je elke keer maar een quest accepteert, naar de marker toe loopt en de quest weer inlevert om vervolgens door te lopen naar het volgende bolletje op je kaart.

/y Form a line, please!

In een MMO draait het natuurlijk om samenwerken en samen spelen met of tegen andere spelers. In de nieuwere uitbreidingen merkte ik af en toe weleens dat spelers daar veel meer op zichzelf zijn en de community een stuk minder vriendelijk is omdat iedereen maar zo snel mogelijk alles wil doen. In World of Warcraft: Classic is dat totaal niet, omdat je voor een groot deel toch op elkaar aangewezen bent. Om maar even een voorbeeld te noemen: voor een bepaalde quest in de zone waarin je start, moet je een bepaalde vijand verslaan. Omdat de vijanden in World of Warcraft: Classic een stuk trager respawnen dan in de uitbreidingen, duurt het dus ontzettend lang voordat die vijand weer terug is en je opnieuw kan proberen deze uit te schakelen. Wanneer je vervolgens te laat bent met aanvallen en een andere speler je voor is, telt het verslaan van deze vijand niet voor je quest. Binnen een kwartier had de community door dat er wel ontzettend veel mensen aan het wachten waren op deze vijand dat we met z'n allen geregeld hadden dat we netjes in de rij zouden gaan staan, zodat iedereen een keer aan de beurt zou komen om die vijand aan te vallen. Daarnaast nodigde iedereen ook willekeurige andere spelers uit om in een party samen te spelen, zodat meerdere mensen de quest tegelijkertijd zouden kunnen halen. Deze verbroedering is kenmerkend voor World of Warcraft uit die tijd en het is dan ook ontzettend mooi om te zien dat ook anno 2019 het nog mogelijk is om zo gemoedelijk met elkaar samen te spelen.