Drie van die: Antagonisten wiens bloed je wel kan drinken

-

Personages in games wiens bloed je wel kan zuipen, en als het kan liters ervan. Dontnod's Vampyr, welke morgen op je matje dondert als je deze gepre-orderd hebt, zit er stampensvol mee. Nu zijn deze personages grotendeels om te snacken, een soort Snelle Jelle peperkoek voor de futloze vampier, maar de geschiedenis heeft ook al talloze personages geproduceerd welke je bloedlust opwekken omdat ze rete-lastig in de omgang waren. Zeg maar gerust “het waren klote-bosses en aneurysma opwekkende antagonisten”. In deze Drie van Die zet ik een paar van mijn bloeddrukverhogende gevalletjes onder elkaar.

Ultimecia - Final Fantasy VIII

Eén eindbaas van formaat verslaan is voor mij in sommige games al een hele uitdaging, vooral in JRPG's waar ik toch al niet zo'n kei in ben, maar wanneer deze besluit om meer dan één vorm aan te nemen, kruipt het zweet al snel op plekken waar een man het niet wil hebben. Final Fantasy VIII's Ultimecia is hier een prima voorbeeld van. Deze überheks is sowieso al een behoorlijke ‘pijn in de poeperd', maar wanneer ze besluit om te fuseren met haar GF Griefer wordt het allemaal nog een tandje kutter.

Bedenk je eventjes dat deze jongen op 16-jarige leeftijd zijn JRPG-cherry popte om uiteindelijk een uur (een goddamn UUR!) te moeten aanschouwen hoe dat kreng de een na de andere teamgenoot naar de verdoemenis werkt, en je snapt dat dit blijvende schade berokkent. Dat ik na tig pogingen met de ‘W' aan de haal ging, maakte de therapiesessies een stukje dragelijker, maar die muziek triggert nog steeds het beest in me.

Shao Kahn - Mortal Kombat II

Er is niks zo leuk als digitaal een partijtje hersens tot snot slaan, vooral als je aan de winnende hand bent. De Mortal Kombat-serie weet al enkele decennia hoe het met dit gegeven om moet gaan en combineert dat met adrenaline opwekkende gore die het allemaal net even wat heftiger maakt. Je beklimt in de singleplayer vol goede moed de ladder en voelt je het gros van deze ladder helemaal ‘the man' omdat je de een na de ander naar de intensive care timmert. Maar dan komt ineens zo'n OP fucker voor je te staan die je verworven mannelijkheid nog harder sloopt dan een Stihl breekhamer een gipswandje.

Shao Kahn in Mortal Kombat II is zo'n jongen. Hij was absoluut niet onverslaanbaar, maar je moest er wel diep voor gaan om de winst te boeken. Khan blockt namelijk zo goed als alles, heeft een charge attack waar je achterlijk van wordt en heeft dan ook nog eens de ballen om je keer op keer voor lul te zetten met zijn taunts. Deze klootzakkerigheid heeft Mr. Kahn eigenlijk nooit meer opgegeven, welke in 2011 in MK wel het toppunt bereikte.

Zo'n beetje iedere boss in de Mega Man-franchise

Dark Souls, Ninja Gaiden en Bloodborne; het zijn stuk voor stuk lastige games die ons dit millennium al aardig wat gebroken controllers hebben bezorgd. Het zijn ook stuk voor stuk games waar deze koddige Brabander niet aan begint, omdat hij weet waar dat toe kan leiden. Ik heb namelijk al wat jaartjes op mijn gaming-resume staan en op dat resume pronkt ook altijd nog Mega Man, een franchise die destijds al de grootste moeite deed om me op jonge leeftijd inhammen te geven.

Je kunt het iedere gamer in de 30 wel vragen, maar iedereen zal het beamen; Mega Man was paupertje taai. Heelhuids door de tegenwoordig kinderlijk simpel ogende levels komen was al een drama, maar wanneer je aan het einde ook nog eens moet vechten tegen een hyperactieve Robot Master met een snelle planga en een overschot aan Ampères (ik noem Elec Man maar even voor het gemak), bouwen de roestplekken tussen de robo-billetjes vlot op. En dan heb je er nog maar één van de trits gehad. Deze Robot Masters hadden weliswaar geen bloed om te drinken, maar hydrauliekolie volstaat ook prima hoor.

Uiteraard is dit nog maar een greep uit de antagonisten waar ik nog wekelijks nachtmerries van krijg, maar om een mental breakdown te vermijden, houd ik het hier maar even bij. Toch ben ik wel benieuwd naar jullie nemesis. Van welke antagonist gaat jouw bloed nog steeds koken? Maak van je hart geen moordkuil en deel het, would you kindly?

Patrick Meurs Columnist

Beeldspraak, woordspelingen en voornamelijk flauwe grappen zijn voor Patrick de dagelijkse kost. Deze Brabantse flapuit neemt nooit een blad voor de mond waardoor zijn mening altijd lekker recht voor de raap is. Gamen kan hij niet en dat vindt hij eigenlijk helemaal niet erg. Sterker nog, hij kan er wel om lachen dat hij in de lobby al gesniped wordt.