Drie van die: Redenen waarom DOOM geen verhaal nodig heeft

Geplaatst: 5 november 2017 12:30
Aangepast: 1 januari 2018 00:00

Het is bijna zover, 10 november kunnen we weer lekker aan de slag met mijn favoriete campagne van 2016. Het is alweer een flink tijdje geleden dat ik DOOM gespeeld heb, maar dat betekent niet dat ik minder zin heb in de release op de Switch. Dat heeft mij aan het denken gezet, wat maakt Doom zo goed? Het is namelijk niet de eerste game waarin het neerschieten van hordes monsters centraal staat. Er is één ding dat ik zeker weet: Doom moet het niet hebben van het verhaal, maar wat is dan de onderscheidende factor in deze game?

De grimmige sfeer

Of je je nou in de UAC-faciliteit begeeft, buiten op de koele gebergtes van Mars, of tussen de demonen in de hel, id Sofware slaat de spijker op de kop als het gaat om sfeer. Vanaf het moment dat je wakker wordt in de door demonen geïnfesteerde Marsfaciliteit, voelt het alsof je in de huid kruipt van Doomguy. Wanneer je je eerste geweer in handen krijgt en je de alom bekende Praetor Suit aantrekt, weet je wat je te doen staat. Jij bent diegene die de poorten naar de hel voorgoed gaat sluiten.

De bebloede muren en de onheilspellende kaarsen geven de gangen van de UAC-faciliteit een grimmige sfeer en naarmate de game vordert, worden de demonische rituelen alleen maar duisterder. Zo voelt de buitenlucht van Mars ook echt zoals je zou verwachten. Ik ben dan ook van mening dat de hel in DOOM één van de beste interpretaties van de hel is die ik ooit heb gezien.

De glorieuze glory kills

Cutscenes in het midden van close combat fights lijken in eerste instantie geen goed idee, maar ook dit is iets waar DOOM mee weg weet te komen. Sterker nog, het voelt goed én lekker. Op het moment dat je een demon onder een bepaald procent van zijn health points hebt geknald, is het mogelijk om een glory kill uit te voeren. In een vloeiende animatie en zonder enige aarzeling vernietiging je de demon in luttele seconden. Er zijn bijvoorbeeld aparte animaties voor de verschillende enemies, guns en situaties. Zo trek je op de meest gruwelijke manier enemies uit elkaar, zaag je ze doormidden met je kettingzaag of stomp je een hoofd op de vloer helemaal plat. Niet alleen is het een genot om te doen, maar de game beloont je er ook nog royaal voor met extra ammo, armor en health.

De aansporende geheimen

Naast alle snelle actie en bloederige omgevingen heeft DOOM ook nog een flinke lading aan secrets. Zo zijn er in ieder level meerdere model Doomguys, klassieke maps en geheime kamers te vinden. Deze ongelofelijk moeilijk te vinden secrets zijn erg leuk om te ontdekken. De model Doomguys hebben allemaal een ander pakje aan en zodra je ze oppakt is het eerste wat je doet een boks geven aan de mini Doomguy. Van de klassieke maps heb ik er in totaal slechts één kunnen vinden, maar man, wat was dát vet. Van de één op de andere seconde bevind je je in een totaal ander spel, namelijk de originele DOOM. Naast dat het gruwelijk is om zo van game te wisselen, is het ook nog erg rewarding, omdat je in dit soort area's, net zoals in de geheime kamers, rijkelijk beloond wordt met wapens en ammunitie.

Dit zijn de drie punten die DOOM uniek voor mij maken. Wat heeft ervoor gezorgd dat DOOM voor jou zo'n geslaagde ervaring was, of juist niet? Eén ding weet ik in ieder geval zeker. DOOM ga ik sowieso nog een keer spelen op de Nintendo Switch. Ik hoop dan ook dat de game mij net zo blij weet te verrassen als dat hij de eerste keer deed.

DOOM verschijnt op 10 november voor de Nintendo Switch.

Lees meer