Indieaan: NOT A HERO

[imgleft]http://www.gameliner.nl/res/images/overig/screenshots/DeIndieaan145px.png[/imgleft]
De Indieaan is een verhalenverteller, deelt graag zijn mening en wil iedereen bekend maken met de beste, leukste en mooiste indiegames. Hij gaat regelmatig op pad om de nieuwste indiegames aan de tand te voelen en te checken of deze tot de zojuist genoemde categorie behoren. Bovendien zal de Indieaan niet schromen zijn ongezouten mening hierover te geven. De Indieaan spreekt deze keer over NOT A HERO.

Steve, een voormalig huurmoordenaar, wordt ingehuurd door een kandidaat voor burgemeesterschap. Die kandidaat heet Bunnylord en heeft een vrij aparte verschijning met zijn volledig paars gelaat gehuld in een twee- of driedelig pak. Bunnylord wil gekozen worden als burgemeester natuurlijk, en schroomt niet om alles uit de kast te halen. Van het onderuithalen van criminele concurrentie tot de machten der politie, alles is geoorloofd.

NOT A HERO biedt elke missie aan als een opdracht van Bunnylord, die zijn eigen redenen heeft om deze te laten uitvoeren. Bunnylord is een mafkees, en dat is snel te merken. Met heel vage opmerkingen over het aanraken van de grote ballen van Steve of referenties naar de Bijbel die kant noch wal slaan, is dit één van de vreemdste games die ik gespeeld heb de afgelopen tijd. Missies van Bunnylord bestaan over het algemeen uit het uitmoorden van een heel gebouw, bevrijden van gijzelaars of verzamelen van voorwerpen die Bunnylord is verloren. Elk level voelt en speelt hetzelfde, en kan op zijn tijd vrij frustrerend zijn.

Daarmee wordt ook gelijk duidelijk dat de game behoorlijk repetitief is. In elke missie zit maar een subtiel verschil in de omgevingen of de achtergrondmuziek. Dat wordt heel snel heel irritant kan ik je zeggen, of je moet ervan houden. Dus waar deed ik het allemaal voor? In de game kan je andere personages vrijspelen om de gebouwen te bestormen. Elk met een speciale skillset die in een bepaalde situatie handig kan zijn. Ik begon met Steve, aardige kerel, maar niet erg potent. Het bruikbaarste personage die voorbij kwam, was de derde die vrijgespeeld kon worden, genaamd Jesus. En dan niet de zoon van de vermeende almachtige, maar een Spanjaard met de skill Pelvic Thrust. Aldus het stoten met de bekken Smerige gozer, maar met zijn running executions, die andere stilstaand moeten doen, werd hij toch behoorlijk handig. Voor de rest was alles praktisch hetzelfde, maar dat is eigenlijk met alles in de game.

Er is weinig vernieuwends in de game, maar het kan wel wat verslavend werken als je gevoelig bent voor het perfect afronden van een missie. Let wel op dat elke missie op zich hetzelfde aanvoelt en dat er tussen de personages maar subtiele verschillen zitten. Ik was niet helemaal weg van deze game. Maar het enige wat mij wel wat deed, waren de graphics en het geluid. Voor 8- of 16-bit kan je me altijd wakker maken.