Opinion: Stevenen we op een creditcrisis af?

"Ere wie ere toekomt". In het Engels zegt men ook wel eens "credit where credit is due". Ergens klinkt het best logisch dat je na het verlenen van diverse diensten dienovereenkomstig worden gecrediteerd. In games gaat dat tegenwoordig een stuk makkelijker gezien je soms je naam al in de credits kunt laten frommelen door een gulle Kickstarter- of Patreon-donatie te maken. Toch lijkt het er steeds meer op dat juist ontwikkelaars en mede-bedenkers buiten het credits-bootje vallen. Staan we met z'n allen aan de vooravond van een creditcrisis?

Pexels

'Strike' één

Enkele goede voorbeelden van deze scheeftrekking hebben zich onlangs nog gemanifesteerd. Nou ja, eigenlijk begon het met The Callisto Protocol, Glen Schofields rentree in het sci-fi survival-horror genre. Voor Glen - en dus ook zijn Striking Distance-team - had het 'the golden hour' moeten worden. Helaas bleek The Callisto Protocol niet helemaal smetteloos, iets wat op zich al enorm jammer is. Ik had ook liever een daverende review over The Callisto Protocol geschreven. Maar goed, "live and learn". Dat valt allemaal recht te breien. Het imago van Striking Distance en Glen Schofield was nog niet totaal geruïneerd, ook al was dit 'strike' twee voor Glen. Na dat hele crunch time debacle was voorzichtigheid wel geboden.

Doch, daar was GamesIndustry.biz met een saillante reportage. Volgens GI bleek de aftiteling van The Callisto Protocol verre van compleet. Zo'n twintig namen ontbraken, stuk voor stuk van mensen die een significante bijdrage aan de ontwikkeling hadden geleverd. Nu pleit de International Game Developers Association al sinds 2014 voor een benoeming in de aftiteling bij een actieve rol die meer dan dertig dagen heeft geduurd, inclusief ingehuurd personeel, maar daar valt nog over te debatteren. Maar neen, in het geval van The Callisto Protocol ontbraken namen van mensen die letterlijk maanden aan het project hebben gesleuteld. Om die namen dan niet terug te zien (of slordig weggemoffeld onder "additional" of "miscellaneous"), dat verdient niet bepaald de schoonheidsprijs. Vooral niet wanneer alles wijst naar vriendjespolitiek.

Wie is nog meer niet creditwaardig gebleken?

Helaas is dit geen uniek voorval gebleken. GameIndustry's verslag lijkt in deze miljardenindustrie een beerput te hebben geopend. Ook bij Sega is het hommeles, waar vertalers aan de bel hebben getrokken omdat men niet benoemd wordt in de aftiteling van Persona 3 Portable en Persona 4 Golden. Nu zullen er best personen zijn die vertaalwerk inferieur vinden en niet creditwaardig, maar ook deze individuen - waaronder Katarina Leonoudakis - spelen een zeer vitale rol en hebben talloze uren in het lokaliseren van deze dialoog-hevige games gestopt.

Ook in game adaptaties lijkt het honoreren van credits niet helemaal vlekkeloos te verlopen. Neem Bruce Straley, voor sommigen een onbekende maar voor kenners van Naughty Dogs The Last of Us een onmisbaar persoon. Bruce stond aan de wieg van deze klassieker en was mede verantwoordelijk voor het creëren van de game en diens DLC, Left Behind. Ironisch genoeg is het nu Bruce zelf die zich 'left behind' voelt. De HBO serie mag dan een daverend succes zijn en nu al worden bestempeld als de beste game adaptatie ooit, maar hij had het wel fijn gevonden als ook hij een stukje had mogen proeven van de credit-taart, aldus Straley tegenover de LA Times.

Credit where credit is due

En zo lijken we aardig af te stevenen op een nieuw schandaal binnen de industrie. Na Gamergate en Me Too (geen ludieke sequel op Me One overigens) dreigt de volgende crisis: Creditgate. Nu is dit er eentje die makkelijk genoeg te verhelpen valt middels rectificaties en openhartige, welgemeende verklaringen omtrent de reden van deze schaamteloze affaire. Maar goed, vooralsnog lijkt geen enkele eindverantwoordelijke te willen reageren op de aanteigingen. Want ja, dan moet je door het stof en dat doen sommigen liever niet.

Ik, daarentegen, ben helemaal niet moeilijk wanneer het om credits uitdelen gaat. Sterker nog, deze column had ik nooit kunnen schrijven zonder de medewerking van:

En natuurlijk jou, de trouwe Gameliner-bezoeker waar ik dit allemaal voor doe.