Opinion: The Last of Us Series is de beste game adaptatie ooit

Bij het woord game adaptatie krijg ik altijd een wrange smaak in mijn mond. Elke keer als er een serie of film wordt aangekondigd die afstamt van een game, ben ik ontzettend sceptisch. De afgelopen jaren zijn de game adaptaties matig tot slecht geweest. Toen HBO Max dan ook The Last of Us aankondigde gebeurde er precies hetzelfde. Hoe vet is het, dat HBO bakken met geld besteedt aan het maken van een serie over één van de beste games aller tijden? Maar ja, het is een game adaptatie. Pas met de eerste trailer begon ik te hopen en na het zien van de eerste aflevering tijdens de première kan ik het met zekerheid zeggen. The Last of Us series is de beste game adaptatie ooit en wordt een voorbeeld voor alle aankomende series. Zeg maar vaarwel tegen die wrange smaak en de vloek die heerst over de game adaptaties!

De vloek van game adaptaties

Ik denk dat we wel kunnen zeggen dat er een vloek heerst over game adaptaties. Het is niet onmogelijk om een goede serie of film te maken die gebaseerd is op een game, maar de incompetentie vliegt je om de oren. Laat ik eens een aantal redenen noemen waarom het zo vaak mislukt. Ten eerste gaat het al mis met het schrijven van het script. Tegenwoordig is het zelfs geen garantie als de officiële schrijver helpt met het maken van de serie. Er wordt zoveel veranderd puur om het grote publiek aan te spreken. Politiek geneuzel, overdreven en onnodige seksscènes en het ergste nog, politieke correctheid. Want oh nee, het blijkt dat er geen sterke vrouw aanwezig is, dus die moeten we er nog even bij verzinnen. Het is namelijk onmogelijk om jezelf te kunnen inleven in het andere geslacht. Om vervolgens half werk te leveren en ook nog allerlei belangrijke details te wissen. Eén van de hekelpunten is dat er bijna geen respect is voor het originele bronmateriaal en dat dringt door op meerdere fronten. Het grootste voorbeeld is de Halo series, waar alle Halo-fans spontaan een hartverzakking van krijgen. De gouden regel is dat Master Chief zijn helm nooit afzet. Het is onderdeel van zijn identiteit, het mysterie en rol die hij heeft in de games. Je ziet de mens niet, maar de Spartan. Wat doet de serie? In de allereerste aflevering zet Master Chief zijn helm af en krijgen we een aantal seconden lang het gezicht van een man te zien. Laat ik zeggen dat de man in het pak eerder lijkt op iemand die in zijn vrije tijd in de tuin werkt dan iemand die dagelijks strijd tegen de Convenant. Toen ik dat te horen kreeg, was boycotten mijn eerste gedachte.

De cast is ook vaak genoeg een misser. Als ik het straks ga hebben over The Last of Us ga je merken dat het probleem echt niet zit in het uiterlijk. Acteurs hoeven niet te lijken op het personage uit de game. Je merkt echter dat ze het personage niet begrijpen en daardoor hun intenties en persoonlijkheid niet goed weten over te brengen. De Assassin’s Creed film past ook in dit rijtje. Het was niet alleen van matige kwaliteit, omdat ze de nieuwkomers en fans wilde bedienen. Wat ervoor zorgde dat nieuwkomers er niets van begrepen en fans de diepgang miste. Het probleem was ook dat de hoofdrolspeler niet eens de moeite had genomen om even op internet op te zoeken wat Assassin’s Creed is. Je hoeft de boeken niet te lezen of de games gespeeld te hebben, maar een beetje onderzoek doen naar de wereld om de diepgang en intentie te begrijpen heeft echt invloed op het acteerwerk. De Witcher serie mag dan slecht zijn, maar Henry Cavill is de perfecte Geralt. En raad eens? Hij is een grote fan en weet wel wat hij het aan het doen is.

In veel gevallen lijkt het er dan ook op dat een game wordt verfilmd puur omdat het eenvoudig geld opbrengt. Misschien zijn er zelfs mensen die genieten van alle teleurgestelde fans en het heerlijk vinden om een franchise te bekladden met een verschrikkelijke serie. Het is echter niet alleen ellende en het hoeft niet honderd procent zoals de game te zijn. Hoewel live-action series en films vaak de mist ingaan is het qua animatie of anime nog niet zo slecht gesteld. Dragon Age: Absolution is gebaseerd op Dragon Age en doet in een korte tijd geen afbreuk aan de wereld. Het voegt juist iets komisch toe, terwijl we weer nieuwe personages leren kennen. De Cuphead serie ging ook verder met het plot uit de game, maar ging net wat verder en is moderner. Het nadeel van deze serie is dan weer dat het iets te veel gericht is op het jonge publiek. En dan is er Arcane, de serie die dieper induikt op League of Legends en vooral de personages VI en Jinx. Een animatieserie die ontzettend goed in elkaar steekt en de personages echt tot leven brengt. Als er al een vloek heerste op de animatiekant van game adaptaties dan is die compleet verdwenen dankzij Arcane. Hetzelfde gaat gebeuren voor de live-action game adaptaties, want The Last of Us geeft mij nieuwe hoop voor de toekomst.

De lat ligt hoog

Het is dus met een reden dat veel The Last of Us fans met horror het nieuws ontvingen. Het is één van de beste PlayStation games en Joel en Ellie zijn geliefd door duizenden gamers. Het verhaal van de The Last of Us is spannend, emotioneel en laat je meeleven. Ondertussen is de wereld prachtig vormgegeven en zijn de Runners, Stalkers, Clickers en Bloaters doodeng. De gameplay zorgt ervoor dat je altijd op het puntje van je stoel zit, maar dat kun je natuurlijk niet in een serie stoppen. Zoals Neil al zei tijdens een interview. Als je Joel en Ellie zestig minuten lang alleen maar Runners ziet doden en mensen ziet neerschieten, wordt het al gauw saai. Weet je nog dat ik zei dat het geen garantie is als de schrijver meewerkt? Neil laat wederom zijn passie en liefde voor The Last of Us zien en weet, samen met Craig Mazin, hoe hij de game kan omzetten naar een serie. Dit betekent dat er veranderingen zijn, want het is nu eenmaal niet mogelijk om alles letterlijk over te nemen en dat is prima. De serie trakteert namelijk op ontzettend veel bekende dialogen en game scènes.

De game begint aardig abrupt en daardoor is het begin lang zo leuk niet voor de nieuwkomers. Hierdoor zijn er wat kleine veranderingen aangebracht, zodat iedereen de beste introductie krijgt. Voordat je begint te zuchten, moet je het laatste kopje van dit artikel lezen. Het komt namelijk allemaal goed. Wat je met een serie namelijk wel kunt doen, wat lastiger is in een game, is het verhaal uitbreiden. In de games hebben Joel en Ellie flashbacks, maar zijn deze van korte duur. Je bent namelijk een game aan het spelen dus het draait om de gameplay. Volgens Neil, en wat al blijkt uit de eerste aflevering, krijgen we nu veel meer te zien van de wereld en de personages die erin leven. Op deze manier wordt de lore verder uitgebreid, terwijl ze trouw zijn aan het bronmateriaal. Als we kijken naar de games en de interviews dan ligt de lat voor deze serie gigantisch hoog en de vele reclameblokjes zorgen voor de hype. Het mogelijke probleem van de serie ligt dan ook in de keuze van de cast.

Pedro Pascal en Bella Ramsey: de nieuwe Joel en Ellie

Joel en Ellie zijn het middelpunt van de games en iedereen is gewend aan hun specifieke uiterlijk. Daarbij komt kijken dat Troy Baker en Ashley Johnson deze twee personages fantastisch tot leven hebben gebracht. Met de serie wordt het opeens duidelijk dat het uiterlijk niet belangrijk is. In de eerste trailer van The Last of Us kregen we te zien hoe Pedro Pascal en Bella Ramsey in de huid kruipen van Joel en Ellie. Gooi die tafel maar om, want Bella lijkt totaal niet op Ellie. Het meisje heeft dan ook flink wat commentaar om haar oren gekregen, voordat de fans überhaupt een minuut van de serie hadden gezien. Hoe durf je om Ellie niet te laten lijken op Ellie? In het begin was ik ook teleurgesteld. Pedro Pascal heeft wel wat weg van Joel en zijn acteerwerk in The Mandalorian is fantastisch, maar Bella Ramsey? Om eerlijk te zijn kende ik haar niet en in eerste instantie is de koppeling tussen haar en Ellie ver te zoeken. Het is sowieso heel vreemd om opeens een nieuwe Joel en Ellie te moeten omarmen.

Zet die tafel nu alsjeblieft netjes terug, want al het commentaar dat Pedro Pascal en Bella Ramsey geen goede keuze waren is voorbarig en gebaseerd op angst. In de eerste aflevering van The Last of Us valt het niet eens op dat Ellie niet lijkt op Ellie uit de game. Het is direct duidelijk wanneer Ellie aan de kijker wordt geïntroduceerd, maar dat is nog niet alles. Bella Ramsey is Ellie. In een interview benoemde ze dat het voelde alsof Ellie altijd al een onderdeel van haar was en dat is te merken aan haar acteerwerk. Het script is ontzettend goed geschreven, dus qua taalgebruik hoeft Bella dat in principe alleen over te nemen. Maar de manier waarop ze het brengt, is fantastisch. De kracht en intentie van het vloeken is Ellie. Haar gedrag, maniertjes en gezichtsuitdrukkingen schreeuwt Ellie. Het is ongelofelijk hoe goed zij Ellie weet te neer te zetten. Blijkbaar was haar auditie en acteerwerk zo goed dat ze eigenlijk geen gameplay mocht kijken. Wat doet Bella? Ze heeft stiekem naar wat gameplay op YouTube gekeken. Passie en respect voor het bronmateriaal met daarbij fantastisch acteerwerk. Ik kan me ondertussen geen andere actrice bedenken die de rol beter had kunnen spelen.

En dan hebben we Pedro Pascal die totaal geen gamer is, want hij had al moeite om op de makkelijkste moeilijkheidsgraad door een level van The Last of Us te komen. Qua stemgebruik kan hij Troy Baker niet verslaan, maar hij zet wel een ontzettend goede Joel neer. Het is lastig om te omschrijven wat Joel precies Joel maakt en waarom hij zo geliefd is, maar Pedro Pascal heeft het wel dergelijke begrepen. Hij is natuurlijk onderdeel geweest van andere grote franchises en heeft respect voor de nerds onder ons. In de game is er een bepaalde synergie aanwezig tussen Joel En Ellie wat lastig tot leven te brengen is. Pedro en Bella hebben echter een onderliggende synergie die ervoor zorgt dat we hier in de serie ook van kunnen genieten. Joel heeft al direct iets vaderlijks over zich en dat heeft Pedro ook. Het acteerwerk van de hoofdpersonages zorgt al voor de hoge kwaliteit, maar ook Sarah, Tess en Tommie worden goed neergezet.

Dompel jezelf onder in The Last of Us game scènes

Wat de serie helemaal fantastisch maakt, zijn de details die uit de game komen. Als je de game hebt gespeeld dan ga je veel van deze details en specifieke scènes herkennen. Er zijn echter ook scènes aangepast of toegevoegd om de wereld en de personages beter te introduceren. Zo is het begin een stukje uitgebreider en speelt de dochter van Joel een grotere rol. Je wordt niet zoals in de game direct in de actie gegooid, maar krijgt juist het begin van de pandemie mee. Hierdoor wordt het belang van het horloge dat Joel draagt nog duidelijker en komt een bepaalde scène hard aan. Wat opvalt is dat een groot gedeelte van het script uit de game is overgenomen. Sarah en Joel maken dezelfde grappen op de bank en in de auto spreekt ook Tommie bekende zinnen uit. Later in de aflevering vinden er wat veranderingen plaats, maar het zorgt er nog steeds voor dat je meegesleept wordt in het verhaal. Joel is namelijk niet op zoek naar wapens, maar naar een autobatterij. Wat in een serie veel logischer klinkt. Ellie vindt in de schuilplaats dan weer een radio die Joel gebruikt om te smokkelen. In de game werd wel duidelijk dat Joel een smokkelaar is, maar blijft het nogal oppervlakkig. In de serie komt die achtergrond van hem veel beter naar voren. De extra scènes hebben dus voor de nieuwkomers en fans echt een toegevoegde waarde. Ik kan nog een tijdje doorgaan over de kleding, koffie en andere zaken, maar dat moet je zelf maar gaan ontdekken!

Het is dus te merken dat Neil heeft meegeschreven aan de serie. Tijdens het kijken is het leuk om de game scènes te herkennen. Herinnering je nog dat je met Sarah door de stad moest rennen? En dat je later in de game door rioolbuizen langs soldaten moest sluipen? Die scènes zijn aanwezig in de serie en zijn bijna helemaal hetzelfde. Het is dat je geen Dualshock controller in de hand hebt, want anders zou je bijna denken dat je de game aan het spelen bent. Hierdoor voelt de aflevering kort aan, terwijl het toch echt negentig minuten duurt. Het belang van de details komt helemaal naar voren in het volgende weetje. De geïnfecteerden in de serie zijn niet gemaakt met een green screen en computer. Het zijn echte mensen die volledig in make-up en protheses zijn gestoken. Ze zijn al doodeng, maar in de serie zien ze er al helemaal levensecht uit. Volgens Bella en Pedro moesten deze specifieke acteurs zelfs speciale lessen volgen om te lopen en springen als geïnfecteerden. Het geluid van de Clickers achtervolgt mij nog steeds, maar ik ben ontzettend benieuwd hoe eng ze eruitzien in de serie. In The Last of Us speelt de muziek een grote rol. In de game zorgt dit ervoor dat de scènes nog emotioneler zijn en dat je direct wordt meegezogen. Gustavo Santaolalla is verantwoordelijk geweest voor de soundtrack en heeft ook meegewerkt aan de serie. Op het moment dat de intro begint te spelen, heb je binnen twee seconden al kippenvel over je lichaam. Je moet sowieso de intro niet overslaan, want die is prachtig. Ook daar zitten zoveel details in dat de mood voor de aflevering direct is gezet. Welke details er precies in zitten ga ik niet verklappen, maar kijk goed naar de fungus.

Na het kijken van één aflevering al zo'n uitspraak doen is vragen om problemen, maar ik kan geen scenario bedenken waarin ze de andere acht afleveringen verpesten. Natuurlijk hoop ik dat de specifieke giraf scène aanwezig is en dat Ellie leert fluiten. Ondertussen heeft de aflevering mij meer dan genoeg overtuigd dat HBO een goede beslissing heeft genomen. De acteurs hebben respect voor hun rollen en brengen de personages fantastisch tot leven. Als fan ga je veel momenten herkennen uit de game en de nieuwe toegevoegde scènes passen er goed in. Als alle game adaptaties zoals The Last of Us gaan worden dan hoeven we nooit meer bang te zijn. De eerste aflevering is te zien via HBO Max, voor aflevering twee moet je helaas nog een week wachten. Na elke aflevering is er ook nog een speciale HBO The Last of Us Podcast te beluisteren.