Series: Dragon Age: Absolution - Voor fans en nieuwkomers

Toen ik een jaar of veertien was, werd de wereld van Dragon Age aan mij geïntroduceerd. Sindsdien heb ik ontzettend genoten van Dragon Age: Origins en Dragon Age: Inquisition. Ik heb zelfs de boeken, die onder andere geschreven zijn door David Gaider, en officieel plaatsvinden voor en tussen de verschillende games. Naast de boeken is er nu ook een serie op Netflix verschenen. De korte animatieserie Dragon Age: Absolution speelt zich af na Dragon Age: Inquisition en is voor de nieuwkomers en fans een introductie voor de aankomende game Dragon Age: Dreadwolf. Nog niet eerder kregen we een animatieserie over de franchise, maar waarom ook niet. Anime en animatie zijn tegenwoordig ontzettend populair en het geeft Bioware de mogelijkheid om hun franchise te promoten. Ondertussen stomen ze de fans klaar voor de aankomende game. Series en films gebaseerd op games zijn niet altijd een succes, maar daar hoef je met Absolution niet bang voor te zijn.

Het verhaal en de personages

In zes afleveringen van ongeveer vijfentwintig minuten volgen we een groep die bestaat uit zes personen. De hoofdrol is echter weggelegd voor Miriam, want gedurende de afleveringen krijgen we meer te weten over haar verleden. Ze is een jonge elf die, samen met Roland, werkt voor de bende Dolph’s Daggers. De laatste klus leidt haar naar een vertrouwd persoon, want die blijkt de koper te zijn van de gestolen goederen. Hira en Miriam hebben een verleden met elkaar en zijn nog steeds verliefd. Volgens Hira is Miriam nodig om de speciale missie die ze heeft gekregen tot een goed eind te brengen. Na Dragon Age: Inquisition is de Inquisition uit elkaar gevallen, maar Cassandra heeft nog een belangrijke taak klaarliggen. In Tevinter is er een artefact te vinden, genaamd de Circulum Infinitus. Met behulp van bloedmagie kan het artefact de doden weer tot leven wekken. Het rijk kent machtige magiërs en hoewel bloedmagie eigenlijk verboden is, houdt niemand je tegen als je het stiekem gebruikt. De Magisters hebben nu eenmaal alle macht in handen en dat zijn vaak de krachtigste magiërs. Cassandra wil dan ook niet dat het artefact in de handen van de Magisters valt en stuurt Hira samen met Fairbanks erop uit om dit te voorkomen. Meer kan ik niet vertellen over het verhaal, want de afleveringen zijn kort en krachtig, waardoor er veel gebeurd. Voor een korte serie zit het verhaal goed in elkaar en krijgen we alvast meer te weten over Tevinter.

In plaats daarvan kan ik wel de personages even kort introduceren. Miriam is dus de hoofdrolspeelster en zij is een sluipmoordenaar. Haar grote geliefde is de magiër Hira die haar doel in het leven vond door onderdeel te worden van de Inquisition. Voor haar is deze missie dan ook erg belangrijk, want als deze afgerond is, wil ze maar al te graag haar leven met Miriam doorbrengen. Ze wordt vergezeld door Fairbanks, die de fans kennen uit de games. Hij is de leider van een groep Orlesians vluchtelingen en beschermt ze tegen de Freemen of the Dales. Hoewel Hira de missie heeft gekregen, neemt Fairbank de leiding gedurende de roof. Dan heb je nog de chagrijnige dwerg Lacklon met zijn grote strijdbijl. Hij is vooral op zoek naar roem en geld, maar maakt tijdens de serie de grootste verandering door. Roland is dan weer de trouwe vriend van Miriam en is goed met zijn zwaard en schild. Daarnaast is hij nogal sarcastisch en weet hij snel te improviseren. Samen met Qwydion werd hij al gauw mijn favoriete personage. Zij is namelijk de tweede magiër, die vooral gericht is op genezen en elementaire magie. Vooral ontploffingen zijn haar ding en dat komt met een roof goed uit. Naast dat ze behoort tot de Qunari, zijn haar manieren komisch en raakt ze af en toe een beetje in paniek. Het is geen wonder dat deze twee zorgen voor de humor in de serie. Hoewel de relatiestatussen mij niet super interesseren, kent de Dragon Age franchise al meerdere LGBTQI+ personages die vaak ontzettend goed zijn geschreven. Dit is ook het geval met de animatieserie. Door de diversiteit van de personages is het eenvoudig om een favoriet aan te wijzen, maar de diepgang van hun persoonlijkheid is nog niet volledig aanwezig. De serie is simpelweg te kort om daar echt dieper op in te gaan. Het is dan ook te hopen dat er een tweede seizoen komt, wat met het einde in ieder geval wel mogelijk is.

Er komen bekende termen voorbij

De serie draait dus volledig om het bestelen van het Zomerpaleis in de stad Nessum en daardoor zijn er ook twee tegenstanders aanwezig. Vanuit het perspectief van Tevinter krijgen we vooral de verhaallijnen van de Magister Rezaren Ammosine en de commandeur van het paleis Tassia mee. Deze twee personages worden in de serie geïntroduceerd en hebben geen rol in de oude games. Het verhaal en de personages zijn dus zonder problemen te volgen als je daar niet bekend mee bent. In het begin legt Hira kort uit wat er is gebeurd met de Inquisition en waar het verhaal van Dragon Age: Absolution om draait. Daarnaast is Tevinter een gebied dat we nog niet eerder hebben gezien. Hierdoor is het voor de nieuwkomers en fans alvast een korte introductie, want Dragon Age: Dreadwolf gaat waarschijnlijk in Tevinter afspelen. Een aantal gewoontes uit Tevinter zoals krachtige magiërs die zich met bloedmagie bezighouden en dat de elven als slaven worden gebruikt geven al een negatief beeld van het rijk. Niet heel raar, want Dorian was er in Dragon Age: Inquisition ook al niet over te spreken.

Dit betekent niet dat fans niet getrakteerd worden op een aantal bekende termen. Zo wordt Lyrium genoemd, omdat er twee magiërs aanwezig zijn die af en toe hun krachten moeten bijvullen. De dwerg vloekt af en toe met de naam van de schattige Nugs, die te vinden zijn in de Deep Roads. Hier komt direct het nadeel van de Nederlandse ondertiteling bij kijken, want de vertalers vertalen de gebieden als The Deep Roads nogal letterlijk. Ik zou dan ook aanraden om het gewoon met Engelse ondertiteling te bekijken, want dan behoud je de termen wel. Het laat in ieder geval zien dat er gekeken is naar de games en het zorgt voor meer diepgang. Ze hadden er ook voor kunnen kiezen om het te negeren, maar juist de verwijzingen naar de culturen en termen brengt meer leven aan de serie. Zo wordt de Blight ook nog genoemd, om wapens te verkrijgen. De Blight wordt veroorzaakt op het moment dat de Darkspawn één van de Old Gods vindt en deze besmet met corruptie. De Grey Wardens zijn degenen die dit moeten voorkomen en de strijd aangaan, wanneer de Blight wordt veroorzaakt. Ten tijde van Dragon Age: Absolution ligt dit ver achter ons, maar in de geschiedenis van Ferelden is het meerdere keren voorgekomen.

Animatiestijl en snelle vechtscènes

De stijl van Dragon Age: Absolution sprak mij erg aan. Het verhaal wordt op komische wijze verteld, maar doet geen afbreuk aan de franchise. Humor speelt nu eenmaal vaker een rol en dat kan ik waarderen. De gehele anime is daarnaast lekker kleurrijk en doet mij denken aan de stijl van anime zoals The Dragon Prince en Legend of Vox Machina. Een stijl die ik in ieder geval leuk vind en verrassend goed past bij Dragon Age. Ja, het is allemaal niet zo serieus als de games, maar toch komt de wereld goed over. Zelfs de Rage demonen zijn per direct te herkennen als je bekend bent met Dragon Age en het hoofdkwartier van de Inqusition, Skyhold, ziet er prachtig uit.

Dat de stijl wat kleurrijker is, betekent echter niet dat er geen bloed over de tegels stroomt. Er wordt flink gevochten in de serie en ook daar ben ik erg over te spreken. De vechtscènes zijn snel en doen een beetje denken aan de stijl van Castlevania. Het mooiste is dat veel spreuken en vechttechnieken uit de games komen. Miram is een sluipmoordenaar en kan daardoor over vijanden heen springen, dolken gebruiken en natuurlijk een rookgranaat inzetten om te verdwijnen. De vechtscène halverwege aflevering vijf is dan ook heerlijk om te zien. Als je ooit voor deze klasse hebt gekozen dan zul je merken dat Miriam technieken gebruikt waar de sluipmoordenaars in de game ook toegang tot hebben. Hetzelfde geldt voor Roland die met zwaard en schild vecht en de dwerg Lacklon met zijn strijdbijl. Voor je het weet flitst er dus van alles voorbij en dat is ook één van de redenen dat je niet in de gaten hebt dat een aflevering alweer voorbij is. De serie zit vol met actie en humor en dan zijn vijfentwintig minuten zo voorbij.

Op naar seizoen twee

Toen de animatieseries Dragon Age: Absolution werd aangekondigd door Netflix, was ik nogal verbaasd. De wereld van Dragon Age is ontzettend geschikt voor een serie en je kunt er alle kanten mee op, maar dan moet het nog wel gedaan worden. Dragon Age: Absolution laat zien dat de animatiestijl goed werkt. Doordat ze gekozen hebben voor een diverse groep aan personages die los staan van de games, is het een vermakelijke serie voor nieuwkomers en fans van de franchise. Er mist nog wat diepgang bij de personages, maar dan kan ook niet anders. De serie is nu eenmaal erg kort, maar wel bondig. Als je van plan bent om Dragon Age: Dreadwolf te spelen dan is het zeker aan te raden om deze serie eerst even te kijken, want het lijkt erop dat het een aanloop is naar de gebeurtenissen in de volgende game. Daarnaast is het verhaal interessant, zijn er easter eggs voor de fans en zitten de vechtscènes goed in elkaar. Het voordeel en nadeel van de serie is dat de zes afleveringen samen nog geen drie uur duren. Van mij mag seizoen twee dan ook snel komen.