Preview: Grounded 2 - Ironisch genoeg een maatje groter

Xbox krijgt hier en daar wel eens kritiek dat ze niet dezelfde output leveren als hun directe tegenstanders. Nee, qua 3D-platformers loopt Nintendo mijlenver voor en de cinematische third-person actiegames van Sony domineren de schrale line-up van de Amerikaanse gamegigant. Toch kan ik het gevoel niet ontsnappen dat er soms met twee maten wordt gemeten. Er zijn namelijk diverse games in de selectie van Xbox te vinden die niet alleen een unieke niche weten te vervullen, maar ook kwalitatief van grote klasse zijn. Een zo'n game die pas veel later de waardering ontving die het verdiende, was Grounded. In deze survivalgame van Obsidian Entertainment werd je gekrompen naar het formaat van een kever en zo transformeerde de onschuldige achtertuin tot een jungle waarin alleen de sterksten weten te overleven. Met Grounded 2 doet Obsidian er een schepje bovenop en ik ging als resident luis in de pels de boel kritisch analyseren. Kan je deze sequel zo licht als een vlinder oppakken of moet je rekening houden met een krekelconcert? Je leest het in de Grounded 2 preview!

Zo druk als een bij

Grounded 2 begint relatief abrupt. Je wordt wakker in een ondergronds laboratorium en in plaats van dat je weer een centimeter op de muur kan tekenen, moet je er behoorlijk wat uitgummen. Ja, je bent klein en klaar om de insectenwereld te betreden. Hoe we alweer in deze situatie terecht zijn gekomen, dat is nog even de vraag - en ik betwijfel of Obsidian snel met antwoorden komt. Afijn, wederom staan de vier personages uit de originele Grounded centraal, al zijn ze een paar jaartjes ouder, wijzer en vooral hun persoonlijkheden zijn gegroeid. De archetypes die ze wisten te vervullen zijn een stukje ontwikkelder en dat merk je aan het dialoog dat ze voeren. Grounded 2 lijkt meer ambitie te kennen met het narratief ditmaal. Het wordt rechter voor je raap geserveerd en het voelt een stukje gestroomlijnder dan het oorspronkelijk verhaal dat zich ontrafelde in de achtertuin. Ik kan nog niet met zekerheid zeggen of het ook daadwerkelijk interessant wordt, maar de eerste puzzelstukjes vallen op z'n plek. Wat is de daadwerkelijk motivatie van het 'voorheen kwaadaardige' bedrijf Ominent en wie is de geheimzinnige tiener die al een flink poosje het park terroriseert? Er is genoeg om verhalend mee te motiveren.

En het verhaal neemt natuurlijk vaak zat genoegen met een plek op de reservebank, terwijl jij je een weg baant door de landweggetjes die menig insect al heeft bewandeld. De eerste paar uren van de game voelen erg vergelijkbaar aan met het intro van de voorganger. Je kijkt je ogen uit, bestudeert het gedrag van de leedpotigen en pakt alles op wat in je rugzakje past. Je mept alle vliegen een vroegtijdig graf in ter compensatie voor de irritatie die ze in je eigen huis opwekken en het moment dat je een wielwebspin in een grot treft, verschoon je je huidige outfit en neem je gillend de benen. Het grootste verschil hierin is natuurlijk de visuele pracht en praal op je scherm. Kijk, hier en daar ga je nog een glitch of bug vinden. Of een glitchende bug. Maar het verschil met de originele Grounded is als dag en nacht. Ik herinner mij nog goed dat ik op de Xbox One X de allereerste versie van Grounded ervaarde. Dat ging gepaard met een resolutie van niet meer dan 720p en de framerate van 30fps had het moeilijk zat. Grounded 2 draait nu al als een redelijk warm zonnetje en dat belooft veel goeds voor de toekomst.

Heerlijk Buggie

Ja, als je dus heerlijk kon genieten van Grounded en eigenlijk simpelweg een tweede portie wilt, dan zit je al goed met deze sequel. Echter, op een aantal fronten bewijst Obisidian wederom weer waarom ze bij de A-selectie van Xbox Game Studios horen. Om te beginnen gaat de build-variatie op de schop middels RPG-achtige systemen. Denk hierbij aan skill trees, perks voor jezelf en je teamgenoten, en uitdagingen die voor extra bonussen zorgen zodra je ze voltooid. Uiteraard moet je nog steeds via crafting sterk pantser en dodelijke wapens ontwikkelen, maar de RPG-systemen geven Grounded 2 net dat laagje extra diepgang dat het origineel niet kende. Ja, na een paar updates hadden spelers toegang tot de Milk Molars, maar wat nu vanaf dag één aanwezig is, is van een ander niveau. Het is wel even de vraag of deze gameplay-mechanics op hetzelfde tempo meegroeien met de rest van de game, maar laten we er vanuit gaan dat Obsidian Entertainment daar over nagedacht heeft - langer dan ik in ieder geval.

Maar wie hou ik voor de gek: de hoofdattractie in Grounded 2 zijn de zogeheten buggies. Mocht je telkens in gevecht zijn met het wilde leven en denken: ik ben eigenlijk liever bevriend met deze beestjes, dan dat ik ze aan een speer rijg - goed nieuws! Middels dit gloednieuwe systeem krijg je de mogelijkheid om je eigen insecten op te voeden en daarna in te zetten als een nobel ros. Maak kennis met mijn rode soldatenmier, lieftallig Zora genoemd wegens zijn explosieve persoonlijkheid en daarom dus ook sterk doet denken aan de huisdieren buiten onze eigen deur. Samen sprint ik met hem door de map heen. We knokken met spinnen, we roepen onze mierenbroeders op en we verzamelen vliegensvlug de cruciale componenten voor het bouwen van onze basis. Mounts zijn wellicht niet iets nieuws binnen survivalgames, maar in Grounded 2 passen ze perfect en ze zorgen ervoor dat alledaagse klusjes voorbij vliegen. Ik kan niet wachten om te ontdekken welke beestjes allemaal openstaan voor een samenwerking, zodat ik mijn eigen insectenhotel kan beginnen.

Voorlopig oordeel van Bram Noteboom

Grounded 2 voelt voorlopig aan als een vervolg die net even wat Harder, Better, Faster, Stronger gaat dan zijn voorganger. Voor een Early Access-titel is de performance - op wat kinderziektes na - nu al een verademing vergeleken met de vroegtijdige toegang van de eerste Grounded, terwijl veel doorontwikkelde basissystemen terugkeren. Middels wat meer nadruk op interessante RPG-systemen en een directer aanwezig verhaal hoopt Obsidian Entertainment de aandacht wederom te pakken, maar dat doen ze vooral door de innovaties in de game. Het buggie-systeem is ronduit geweldig en ik kan dan ook niet wachten om nog vele uren in deze titel te dumpen samen met mijn mierenleger. Mocht Obsidian wederom kunnen leveren met de updates zoals het de vorige keer deed, dan heb je binnen no-time ironisch genoeg een survival-grootmacht binnen handbereik.