Preview: Halo 4

Halo Reach begaf zich na de originele Halo trilogie op onbegane paden en liet vooral hoofdrolspeler Master Chief los. Reach vernieuwde veel, maar lang niet alle vernieuwingen vielen bij iedere speler in goede aarde. Een nieuwe ontwikkelaar, een nieuwe vijand en de terugkeer van onze geliefde held zijn elementen om Halo fans al maanden kwijlend naar deze nieuwe telg te laten uitkijken.

Chief
De Master Chief was nooit een personage waar je je gemakkelijk mee kon identificeren, maar erg was dat echter niet. De in zijn groene armorsuit verschuilende alienslayer is daarentegen wel stoer en vooral de band tussen hem en Cortana was voor mij persoonlijk altijd een drijfveer om de verhaallijn als een gek te willen doorlopen. Uit de presentatie die ik onlangs bijwoonde bleek dat 343 Industries, de nieuwe ontwikkelaar van dit Halo deel, de nieuwe vijand graag in de spotlight zet. Het kenmerk van deze Prometheans is dat deze op zeer uiteenlopende wijze samen zouden werken om jou het leven zuur te maken. Was de Covenant vooral sterk in grote getalen, nu lijken de Prometheans vooral op tactiek te vertrouwen. Wat opviel is dat er slechts drie eenheden zijn van deze nieuwe vijand. Dit lijkt misschien wat weinig, wat het gedrag van deze variaties des te belangrijker maakt. Zoals ik in mijn preview al aangaf, worden de Prometheans gekenmerkt door een opvallende stijl, bestaande uit een donkere kleur met hier en daar wat oranje oplichtende elementen. Op het eerste gezicht een lust voor het oog.

Hectiek
Na de presentatie was het tijd om zelf aan de slag te gaan met Halo 4, een multiplayer potje wel te verstaan. Het betrof een simpele free-for-all modus, die in het Halo universum natuurlijk Slayer wordt genoemd. In een mum van tijd waande ik mezelf weer tussen de herkenbare rots en gras combinatie die vele Halo maps al jaren typeert. Na enkele ogenblikken liep ik al een tank tegen het lijf, waarin ik glimlachend plaatsnam en op mijn gemakje tegenstander na tegenstander naar het hiernamaals stuurde. De typische Halo lines, zoals 'killing spree' en 'you took the lead' klonken als muziek in mijn oren. Na enkele minuten had mijn tank zijn beste tijd gehad en werd ik bovendien door een onverwachte sneak attack van een tegenspeler verrast in mijn rug. Vervolgens zag ik aan mijn rechterkant een binnenplaats waar een drietal tegenspelers een ADHD versie van een Mexican stand off uitvoerden. Aan mijn linkerkant zag ik een Covenant banshee vliegen, wat me deed besluiten het pad rechtdoor te kiezen, dat recht door de rotsen leidde. Plots werd ik van mijn eerste plaats beroofd en verscheen er een symbool boven degene die op dat moment leidde. Voor het elimineren van deze leider kon je extra punten verdienen en bovendien kon je precies zien waar diegene zich verschuilde. Enkele minuten later eindigde ik in deze hectische pot op een tweede plaats, een geruststellend resultaat.

Halo 3 meets Halo Reach
Voor aanvang van de multiplayer pot konden we allemaal onze loadout kiezen, waar de invloed van Halo Reach overduidelijk aanwezig was. De speciale abilities, zoals een decoy, een extra lange sprint of een jetpack, waren weer present. Omdat de tijd om hier een keuze uit te maken slechts enkele seconden betrof zat ik helaas opgezadeld met de standaard assault rifle. Wat me echter verraste, is dat ik met dit desbetreffende wapen een veel langere afstand kon overbruggen dan voorheen en bovendien na drie schoten al een tegenstander neerhaalde. Wellicht wordt dit wapentuig dan eindelijk een geduchte concurrent van de battle rifle. Ondanks de invloeden van Reach, voelde mijn eerste ervaringen met Halo 4 toch aan alsof ik Halo 3 weer van de plank had gepakt. Bovendien verklaarde dit mijn acceptabele resultaat, want je kunt gerust stellen dat ik in Reach geen schijn van kans maakte. Bovenal overheerste het gevoel dat het eindelijk weer neerkwam op skill, in plaats van de juiste uitrusting kiezen.

Sweet
Qua grafische kwaliteiten zijn er bij de Halo reeks altijd al twee kampen geweest. De een vindt het prachtig en de ander, waar ik mezelf ook onder versta, heeft de Halo games op grafisch vlak nooit vooruitstrevend gevonden. Ook Halo 4 weet deze gedachtegang niet te veranderen. Het is geen lelijke game, maar vooral met het oog op beelden van de singleplayer, voelde de map die ik speelde vrij kaal aan. In tegenstelling tot de graphics, wist het geluid me onmiddellijk weg te blazen. Misschien deels te wijden aan een kwalitatief hoogstaande koptelefoon, maar hoe dan ook, Halo 4 klinkt geweldig. Elk schot voelt als een bevalling en enkele onverwachte explosies zullen je hart sneller laten kloppen.

Voorlopig oordeel
De verhaallijn van Halo 4 interesseert me al enige tijd en na deze presentatie lijkt dat alleen maar toe te nemen. Dat de nieuwe vijand slechts bestaat uit een drietal verschillende eenheden, dat lijkt echter wat weinig, maar uit het gedrag van deze Prometheans zal moeten blijken of deze een plaats naast de Covenant kunnen afdwingen. De multiplayer van Halo 4 voelt erg vertrouwd en combineert elementen uit Halo Reach met het gevoel van Halo 3. Grafisch past dit nieuwe Halo deel precies in het rijtje, niet erg indrukwekkend, maar goed genoeg. De audio valt echter wel op, in positieve zin, en zal je op momenten volledig wegblazen. De kwijlende fanatiekeling is hierbij gerechtvaardigd.

Halo 4 zal op 6 november verschijnen, exclusief voor de Xbox 360.