Preview: Tom Clancy's The Division 2

Het vorige deel van Ubisoft’s Snowdrop-paradepaard werd goed ontvangen. In onze review van The Division gaven we vier van de vijf sterren en ook het gamend publiek toonde zich tevreden. De game was in de basis een solide shooter en dankzij het toevoegen van RPG- en MMO-elementen, kregen we een ander soort game voorgeschoteld dan de standaard knalfestijnen van dat moment. De game verscheen op 8 maart 2016 en bijna drie jaar later staat ons het vervolg te wachten. Hoewel Tom Clancy's The Division 2 niet geheel onverwacht kwam, verraste Ubisoft ons afgelopen E3 met hoe ver ze eigenlijk al waren. Weg was ingesneeuwd en lamgelegd New York. In plaats daarvan werden we lekker gemaakt met zonovergoten beelden van Washington DC. De game nadert de releasedatum en wij zijn aan de slag gegaan met de private bèta van The Division 2. Hoe verhoudt de game zich met zijn voorganger en heeft het voldoende te bieden om een succes te worden? Aan Ubisoft ligt het niet getuige de ondersteuning aan hun huidige titels en deel één in het bijzonder.

The Division 2 - Zelfde laken ander pak

Het verhaal wordt voorgezet waar het eerste deel reeds mee had ingezet. Het dollar-virus is als een malle verspreid over Amerika en we zijn ongeveer zes maanden verder. De steden liggen nog steeds in puin en van herstel is nog maar nauwelijks sprake. Washington is er nog erg aan toe en heeft de hulp van The Division ingeschakeld. Jij bent die agent die tot de redding komt. Aan jou de taak om de drie facties, bestaande uit de Hyena’s, True Sons en Outcasts te verslaan en de hoofdstad weer veilig te stellen. Wederom verken je de stad te voet en is het opgedeeld in het normale gedeelte waarin je met name de verhaalmissies speelt (alleen of in co-op) en de Dark Zone, oftewel de PvP-omgeving. De wereld is in principe altijd online, maar het is mogelijk om het avontuur solo te spelen of je te vergezellen met drie anderen in een online omgeving. Dus eigenlijk krijgen we precies dezelfde game voorgeschoteld, behalve de plaats waarin het zich afspeelt. Toch?

Ja, in principe wel. Nog steeds dien je middels dezelfde opzet de omgeving te verkennen en vrij te spelen. Elk gebied heeft een classificatie gekregen waar je van een bepaald level dient te zijn, anders wordt het weer een pittige klus om dat stuk veilig door te komen. Je thuisbasis is dit keer het Witte Huis. Vanuit dit presidentiële adres ga jij erop uit om nieuwe leden toe te voegen aan jouw basis en hierdoor mogelijkheden vrij te spelen. Dit wordt versterkt door de nederzettingen die jij vindt en helpt. Dit is de eerste kleine verandering, omdat voorheen je safehouses vrij speelde. Het doel is nog steeds gelijk. Deze kleine fracties willen overleven, maar hebben zelf de middelen niet. Deze basissen kan jij upgraden door die missies te voltooien. Vanuit hier krijg jij nog meer middelen, blueprints en rekruten om jouw Witte Huis te versterken. Verder heb je nog steeds echoes, telefoons en mobilofoons te vinden en tref je missies aan die een specifieke resource bieden. Het is een beetje in de categorie ‘zelfde laken, ander pak’.

Gameplay gelijk met kleine tweaks

Dus de opbouw van de game is redelijk hetzelfde. Er zijn kleine tweaks gedaan wat betreft wapens, skills en vijanden en ook qua besturing is het iets meer verfijnd, hoewel ik nog wel wat bekende irritaties uit het vorige deel tegen ben gekomen. De vijanden zijn nog steeds opgedeeld in sterkte en herkenbaar aan de kleurcodes paars en geel. Daarbij hebben ze zowat allemaal weer een zwakke plek. Die zwakke plek is overigens nog steeds heerlijk bevredigend om te misbruiken tegen die arme drommels. Wapens zijn vooralsnog goed in balans en hebben nog beter geluid en voor mijn gevoel voelen ze net wat beter aan. De skills zijn uitgebreider en echt wel tof. Zo heb je nu ook een drone en een voetzoeker als mijn. Lekker sadistisch aankloten kan ik je vertellen. Maar sommige kleine ergernissen zijn er nog. Zo is het dekking zoeken of het bedienen van de vaste wapens (machinegeweren bijvoorbeeld) in de derde persoon in combinatie met het camerawerk niet altijd even prettig. Omdat The Division in de basis een shooter is, kan het soms hectisch worden. Dekking is een belangrijk onderdeel van hoe je het dient te spelen. Het is dan niet leuk dat de besturing niet altijd even fijn reageert en jij hierdoor in de stress schiet. Het is niet brekend voor de game, maar ik had toch wel verwacht dat ze een verbetering hierin konden maken. Dit hebben ze tenslotte al eerder laten zien in de Assassin’s Creed-serie. Wat ik wel tof vond, maar in de eerste instantie aan de game verweet, is dat je nu echt goed moet kijken waar je schuilt; ramen en stukken hout kunnen kapot. Toch maar even beter opletten dus.

Omdat de game hoofdzakelijk hetzelfde speelt, kunnen de routiniers onder ons de game zonder blikken of blozen oppakken. Nieuwelingen treffen een game aan die qua besturing uitstekend onder de knie te krijgen is. Dat verdient nog steeds een compliment, ondanks dat het een vrij ingewikkeld genre en uitgebreide besturingsschema's kent. Het online component moet namelijk vlekkeloos werken. Hoewel het een bèta betrof, had ik gedurende het weekend geen problemen ervaren zoals ik met Fallout 76 bijvoorbeeld wel had. Ik denk dan ook dat Ubisoft het prima voor elkaar heeft op dat gebied, want ook met zijn voorganger stuitte ik praktisch op geen problemen, behalve in het openingsweekend. Hopelijk vallen ze niet wederom in deze kuil en gaat het openingsweekend dit keer lekker van start. The Division 2 heeft wederom een PvP gedeelte. Ze hebben hierbij goed geleerd van de vorige game, want er is meer diversiteit wat betreft omgevingen om de spelers tegemoet te komen en echt ieder een unieke speelstijl toe te laten passen. Er waren wel wat kleine puntjes die me niet lekker zaten, maar ik verwacht dat deze bij de release echt wel gefixt zijn. Zo had ik wat geluidsproblemen (viel soms gewoon volledig weg) en na ongeveer drie uur spelen werd je gewoon eruit geknikkerd.

Endgame helemaal het einde

Ubisoft legt daarbij vooral veel nadruk op de zogenaamde Endgame content. Deze content start wanneer je eenmaal op level dertig zit met jouw personage. Vanaf dat moment is het mogelijk om je te specialiseren. Er zijn drie specialisaties, bestaande uit: de Survivalist, Demolitionist en mijn favoriet Sharpshooter. Deze moeten ervoor zorgen dat je meer het gevoel krijgt een eigen speelstijl te hanteren. Dit is een goede ontwikkeling, want deel één stelde hierin nogal teleur. Wat dan automatisch een vraag gaat blijven tot de game uit is, is wat voor grindfestijn deze game gaat worden. Hoewel sommige games je van prima content voorzien en goed te pruimen zijn, ook al doe je keer op keer hetzelfde, moet je je afvragen of de game hierdoor wel houdbaar blijft. Want in de bèta voelde het hoofdzakelijk veelal hetzelfde aan. Dus, gaat Ubisoft ervoor zorgen dat de game genoeg te bieden heeft, ook voor de doorgewinterde spelers? Ik voel namelijk een soort van Destiny 2-probleem opdoemen. Men wil heel graag meer van hetzelfde, maar is dat voldoende om een commercieel succes te zijn voor Ubisoft? Ik heb immers genoeg wensen die ik graag in The Division 2 wil zien.

De Endgame moet echter wel het verschil gaan maken. Hoewel ik van deel één de nieuwe missies en uitbreidingen al pittig vond, lijkt het alsof alsof voor deel twee alle registers worden opengetrokken. Damn, wat kan dit absurd hard zijn zeg. Teamwork en tactiek gaan er echt wel toe doen (deed het eigenlijk al), alleen ben ik nog niet overtuigd of trial and error vermeden kan worden. En ook de Endgame is uiteindelijk beperkt. Dus voor hoe lang gaat Ubisoft de game ondersteunen? Dat de Franse uitgever een goede staat van dienst heeft, stelt me gerust; daarbij komt er echt geen pay-to-win principe in. Wel zou het leuk zijn als de game zichzelf dan niet al te serieus gaat nemen; maar dit is misschien meer voor de Dark Zone bedoeld. Van die gekke gameplaymodi zoals bij Call of Duty wel eens het geval was. De Dark Zone speelde lekker, al merk je ook wederom dat ervaring helpt. Ben je nog niet sterk genoeg? Doe dan geen gekke dingen zoals in je eentje de cowboy uit willen hangen. Echter, je verdiensten zijn uiteraard wel beter in deze modus.

Voorlopig oordeel van Timo de Hoop

Ik hink heel erg op twee benen. Dit komt omdat het toch overkwam als een ander pak van hetzelfde laken. Dit hoeft echt niet erg te zijn, getuige van games zoals Call of Duty, Destiny of FIFA (om een ander genre te noemen). Meer van hetzelfde is niet per se erg. Maar, of het voor Ubisoft commercieel gezien genoeg resultaat oplevert, bepaalt misschien ook hoe zij de game gaan ondersteunen. Dit is op zijn beurt weer interessant en misschien ook wel bepalend in hoe goed de game uiteindelijk gaat zijn. Ubisoft heeft in ieder geval technisch gezien een parel afgeleverd, op enkele kleine punten in de bèta na. De game speelt als een zonnetje en de Snowdrop-engine is tot zeer fraaie beelden en geluiden in staat. Ik kijk daarom ook echt uit naar de daadwerkelijke release om te weten hoe groot de game gaat zijn en bovenal hoe de Endgame echt uitpakt. Met de verhalende missies (zowel singleplayer als co-op) en Darkzone/multiplayer zit het wel snor, maar is op zichzelf niet meer voldoende voor het evenaren van de score van het eerste deel.

Tom Clancy's The Division 2 verschijnt op 15 maart voor PlayStation 4, Xbox One en pc.