The Way of: SEGA - Deel 1

SEEEGAAAA! In deze opvolger van The Way of Nintendo neem ik jullie mee op een tijdreis door de geschiedenis van SEGA. SEGA kennen jullie vast wel van de Sonic-, House of the Dead-, de OutRun-games en bovenal van de arcade-hallen. Maar achter de uitgever gaat nog veel meer schuil dan dat we het vandaag de dag kennen. Ga er dus lekker voor zitten en geniet van deze specials. Veel leesplezier!

Een pizza Hawaï met extra kaas graag!
In 1940 werd er op in de Hawaïaanse stad Honolulu een klein bedrijfje opgericht genaamd Standard Games. Dit bedrijfje was opgericht door de Amerikanen Martin Bromley, James Humpert en Irving Bromberg.

Links op de foto: Martin Bromley en rechts Irving Bromberg. Helaas is er geen foto van James

Zij verkochten speciaal voor de Amerikaanse basissen gokkasten. Dit liep erg lekker, maar tijdens de oorlog zijn er flink wat slagen geweest tussen de Japanners en de Amerikanen. Dit had uiteraard ook gevolgen voor de economie van beide landen. De Amerikaanse markt liep een stuk sneller goed dan bij de Japanners, maar rond 1952 begon dit land ook weer aan een groei. In 1952 werd er in de Verenigde Staten een verbod uitgeroepen voor gokkasten. Een doodsteek voor de arme mannen, want zij leverden die apparaten! Maar de slimme mannen hadden de groei in Japan al door en zagen er een goede markt in. Daarom besloten zij een sloot gokkasten op te kopen van de Amerikaanse regering en met hun bedrijfje te verhuizen.

Games tot uw Service!
In 1952 vond er uiteindelijk een grote oversteek plaats, Standard Games ging naar Tokio! Bij dit nieuwe hoofdkwartier veranderde het bedrijfje ook zijn naam naar Service Games. Vanaf dit moment ging het erg hard. Ze maakten zelf onder ander Jukeboxen en gokkasten die ze uiteraard ook distribueerden in het land met een rode stip in de vlag.

Het logo van Service Games

Twee gokkasten van SEGA, inclusief een gratis spel-muntje. Toen het bedrijfje nog Service Games heette, gebruikten ze al de afkorting SEGA (Service Games)
In 1954 kwam er echter een Amerikaanse luchtmachtofficier naar Japan. Zijn naam was David Rosen en richtte een bedrijfje op in Tokyo.

David Rosen is back in black (and white)!

Hij zou met dit bedrijfje, genaamd Rosen Enterprises, vanaf 1957 dé grote concurrent worden van SEGA. Want waar Rosen voorheen kleine fotostalletjes maakte en verkocht was hij met zijn bedrijf vanaf dit jaar begonnen met het distribueren van verschillende 'werp-je-geld-hier-in'-spellen, zoals, jawel, flipperkasten! Een geduchte concurrentiestrijd was hiermee begonnen

De naam is SEGA, SEGA Enterprises
Het ging hard tegen elkaar op. Service Games en Rosen Enterprises waren de enigste twee bedrijven in Tokyo die al deze plezierapparaten creëerden. In 1965 verraste Service Games en Rosen Enterprises daarom vriend en vijand met de fusie tussen de twee bedrijven. David Rosen was zelf met het idee gekomen naar Service Games. Het gefuseerde bedrijf kreeg een nieuwe naam mee: SEGA Enterprises. Rosen werd de directeur van dit 'nieuwe' spellenbedrijf en begon al binnen een jaar met het omschakelen van importeur naar fabrikant.

Het logo van SEGA Enterprises na de fusie.

De thuisbasis van SEGA Enterprises in Tokyo te 1965

Home-made arcadedebuut
In 1966 begon SEGA Enterprises met waar het bedrijf nu nog steeds bekend om staat: het maken van enorm toffe arcade-kasten en bijbehorende games. Hun eerste spel was een duikbootsimulator genaamd Periscope. De kast was geen kleintje, deze was bijna 2,5 meter diep! Het was ook een van de eerste kasten die meer van je portemonnee vroeg dan de andere kasten. Een rondje spelen met de periscoop kostte omgerekend namelijk een volle 25 dollarcent! Maar volgens spelers was het de wat hogere kosten meer dan waard. Het spel kende namelijk voor die tijd erg goede geluids- en lichteffecten.

Periscope was een zogenaamd elektromechanische-game, het was dus nog geen videogame!

Het spel was erg succesvol in Japan en al snel stak het spel ook over naar de Verenigde Staten en zelfs Europa om men daar ook te laten genieten van de game. Het ging lekker met SEGA Enterprises en na verloop van tijd lagen er ook kopers op de loer. In 1969 kocht het Amerikaanse Gulf+Western voor een leuk prijsje SEGA Enterprises over. Directeur Rosen had geluk, want hij mocht aan de leiding van het bedrijf blijven.

Een kwartje voor een videogame of voor een flipperkast?
In de jaren '70 is het op technologisch gebied hard gegaan. Zo verscheen in dit decennium onder andere de allereerste thuisconsole ooit (de Magnavox Odyssey in 1972) en maakte de microprocessor een enorme vooruitgang, evenals andere computeronderdelen. Flipperkasten en elektromechanische spellen (zoals Periscope) begonnen steeds meer terrein in te boeten aan de nieuwe spellen: videogames. Daarom kocht SEGA Gremlin Industries.

Het logo van Gremlin Industries. Deze bleven ze zelfs ná de overname van SEGA nog gebruiken.

Gremlin was erg bedreven met het crëeren van arcadekasten met de nieuwe technologie van de microprocessoren. In april 1979 verscheen hun eerste echte videogame: Head On. Het spel kreeg al snel een vervolg: Head On 2 dat nog in datzelfde jaar verscheen. Een leuk feitje: Nintendo had later een licentie genomen op Head On 2 en begon zelf arcadetables te maken met een eigen versie van dit spel: Head On N.

De arcadeflyer van Nintendo's uitvoering van Head On

De aankoop van Gremlin Industries was niet de enige grote aankoop van de arcadegigant want in een korte tijd daarna kochten ze ook het distributiebedrijf van de Japanner Hayao Nakayama. De man kreeg de leiding over de distributie van de kasten.

Hayao Nakayama bleef nog erg lang bij SEGA. Hij is zelfs nog een tijdje directeur geweest van het bedrijf!

Wat omhoog gaat kan ook omlaag
Het ging steeds beter met SEGA. Na verschillende keren voor pionier te hebben gespeeld op technologisch gebied met 3D spellen, liep de arcade-gigant steeds voorop. SEGA was ook de eerste op het gebied van spellen met 'echt' 3D. Het spel dat hier gebruik van maakte, genaamd SubRoc-3D, maakte in 1982 zijn debuut.

Dit is de arcadekast van SubRoc-3D. Zie je het kijkgat in het midden?
Het ging enorm goed met de game-industrie en steeds meer mensen begonnen daar een graantje van mee te pikken. Helaas ging het in 1983 finaal mis in de Amerikaanse spellenindustrie. Omdat veel mensen een graantje mee probeerden te pikken van de succesvolle spellenbusiness duurde het niet lang voordat er flink wat shovelware (erg slechte software) in de arcade en thuisconsoles verscheen die het vertrouwen schaadde van zowel de uitbaters als de spelers. Rosen had al een vermoeden van een aankomende omslag, want iets wat heel snel opkomt kan ook weer binnen no-time instorten. Hierom begon hij in datzelfde jaar (nog voor de crash) met het produceren van arcadekasten met verwisselbare kits. Hierdoor kon SEGA het nog enigszins volhouden na de crash in de VS, terwijl Atari stevig door het stof ging. Toch wilden investeerders af van SEGA, omdat zij door deze crash niet al te veel brood meer in de industrie zagen. Het gouden tijdperk van de arcade was voorbij.

Meanwhile in Japan
In Japan waren videogames in de arcade aan het einde van de jaren '70 helemaal hot, vooral na de release van Taito's Space Invaders in 1978. Deze game zorgde eigenhandig aan een tekort aan kwartjes in Japan! Het ging ook erg lekker met zowel SEGA als Nintendo. Maar in Japan had men niet zoveel last van de Amerikaanse videogame crash uit 1983, want Japan had al een jaar eerder last van een grote dip in de arcades. Deze Japanse arcade-dip in 1982 had niet zulke grote gevolgen als de grote crash, maar het zorgde wel voor een omkeer in de Japanse arcades. Zowel Nintendo als SEGA kwamen beiden hier sterk uit en begonnen beiden aan hun eigen spelcomputer voor thuis. Hiermee werd de competitie tussen Nintendo en SEGA verplaatst van een lichte strijd om de meeste spelers in de arcade naar een geheel nieuwe markt voor SEGA: de thuisgamer.

Wordt vervolgd