Review: DOOM Eternal: The Ancient Gods Part Two - Endgame Xbox One

DOOM Eternal is één van de beste shooters ooit gemaakt. Geen enkele recent uitgekomen shooter heeft mij zo vastgegrepen als DOOM Eternal. Bijna één jaar verder en na honderd uur in de game gestoken te hebben, vond ik het wel eens tijd voor wat nieuws. Hey, zie ik daar de tweede uitbreiding? The Ancient Gods - Part Two is gearriveerd en er razen heel veel emoties door mijn lijf heen na het spelen. De DLC heeft mij knock-out gemept en mijn hoofd tolde nog een aantal uur in het rond na het verslaan van de laatste eindbaas. Nadat ik mijn gedachten weer verzameld had, was het tijd om een oordeel te vellen. Kort gezegd, DOOM Eternal: The Ancient Gods - Part Two is zeker de moeite waard! Benieuwd in welk opzicht het slaagt? Pak je supershotgun erbij en laten we beginnen!

Moeilijk te volgen, gelukkig wel mooi

Het verhaal van DOOM Eternal: The Ancient Gods - Part Two is nog steeds een zooitje. Dit is ook meteen het enige minpunt van deze review, maar het moet wel even aangekaart worden. DOOM staat bekend om de brute combat en toffe settings. Niemand heeft ooit bij zichzelf gedacht dat deze shooter een diepgaand verhaal erbij moet hebben. Geef ons alleen de minimale reden om naar de bepaalde locaties te gaan en de grote demonen te penetreren met de gigantische wapens en dat is voldoende. The Ancient Gods - Part Two wil echter proberen er een verhaal bij te vertellen met een cast van oudere goden, de Slayer zelf en de opperdemon. Het is een complete clusterfuck en zelfs als je alle codex-pagina's erbij leest (wat ik ook gedaan heb) is het nog steeds niet volstrekt duidelijk wat de afgelopen jaren nou de bedoeling nou geweest is met de DOOM-franchise. Maar goed, het mag de pret niet drukken. Zeker als je een kijkje neemt in de nieuwe levels.

Drie grote nieuwe levels staan op je te wachten in DOOM Eternal: The Ancient Gods - Part Two. Zoals je kan zien in de screenshots onderaan deze review, zijn het ook meteen zeer diverse werelden. Er is een nieuwe mogelijkheid om door deze werelden heen te racen. Je kan namelijk met de haak van je supershotgun een nieuw platform-orbje gebruiken. Het voelt heel fijn om op snelheid door de lucht heen te schieten, om vervolgens een raket te laten neerstorten op de demonen onder je. Goed om te zien dat de platforming in deze DLC vers aanvoelt. De werelden weten ook uitstekend het gevoel van schaal over te brengen. Zelfs als de almachtige DOOM Slayer voel je je soms klein in de verhoudingen. DOOM Eternal: The Ancient Gods - Part Two is wel echt de zogenaamde "Endgame" van de DOOM Slayer saga. De set pieces die ze dan ook op je pad gooien, zijn geweldig. Lekker op een draak rijden? Of een enorme mech het zien opnemen tegen een titan demon? Het oorlog slotakkoord ziet er geweldig uit, dus punten voor de presentatie. Al deze levels worden gepaard met de muzikale kunsten van Andrew Hulshult en David Levy. Alle tracks zijn bangers en die ga ik dan ook zeker in mijn vrije tijd nog verder beluisteren.

Combat masterclass ft. DOOM Eternal

Weinig games doen combat zo goed als DOOM Eternal. Elk wapen vervult een rol, tegenover elke demon die ook weer sterke en zwakke punten heeft. Een combat puzzel, waarbij alles precies past. Nu heeft id Software het voor elkaar gekregen om wat extra puzzelstukjes toe te voegen en elke aanvulling voelt ook als een waardige toevoeging aan de combat-loop. De hoofdrolspeler is de nieuwe Sentinel Hammer. Zoals je wellicht weet, kon je in de campaign van DOOM Eternal gebruikmaken van de Crucible. Dit helse zwaard was echter zeldzaam, want je moest er hele specifieke ammo voor oppakken die alleen maar beschikbaar was in een aantal levels. Ook kun je maar één demon tegelijkertijd ermee kapot hakken. De Sentinel Hammer is niet alleen een area of effect-wapen, maar ook eentje die op te laden is door glory kills uit te voeren. Hierdoor ben je veel meer aan de slag met dit fijne wapen. Door demonen ermee te smashen, krijg je ammo, armor en health, maar de beste functie is de stun. Hierdoor kun je nieuwe combo's maken met je vertrouwde arsenaal, wat zorgt voor geweldige momenten.

De demonen uit de hel zijn natuurlijk ook van de partij met nieuwe volgelingen. Een Baron of Hell met een nieuw pantser, versteende imps en andere varianten zijn inbegrepen in deze DLC. Ze zorgen er elke keer voor dat je je gameplan moet aanpassen en rekening moet houden met de wapens die je gebruikt. Zo kan bijvoorbeeld de nieuwe mini-gunner alleen geraakt worden van achteren, dus welk explosief werkt daar het beste voor? Heerlijk om te zien dat een combat-loop die al zo geweldig is nog uitgebreider gemaakt kan worden met nieuwe vijanden en strategieën die erbij komen kijken. De final boss wordt controversieel, dat weet ik nu al. Persoonlijk vond ik hem niet slecht. Het is een echte conditiestrijd, waarbij alles wat je geleerd hebt in DOOM Eternal komt kijken. Het gevecht is echter erg specifiek en omdat het vrij lang duurt, kan het veel van je concentratie vereisen. Maar zeker de pay-off, het bitterzoete einde voor de DOOM Slayer, is het gevecht meer dan waard.