DRAGON QUEST I & II HD-2D Remake review - Smaakt naar meer

Een jaar geleden heb ik mij mogen vermaken met het derde deel uit de Dragon Quest serie. In de review van Dragon Quest III HD-2D Remake kun je lezen over mijn eerste ervaring met de klassieker. Deze game was een goede introductie op de Erdrick-trilogie en was gevuld met genoeg content. Dit geldt in mindere mate voor de eerste twee delen uit de Erdrick-trilogie, Dragon Quest I en Dragon Quest II. Dit zijn redelijk korte games zeker in verhouding met de games van tegenwoordig. Het is ook voor die reden dat deze twee delen zijn gebundeld en voor de remake zijn aangevuld met additionele content die niet in de originele delen zaten. Of deze toevoegingen zorgen voor niet één, maar twee goede JRPG’s kun je lezen in de review van Dragon Quest I & II HD-2D Remake.

De nazaten van Erdrick

In het derde deel volgde je de legendarische Erdrick tijdens zijn queeste om The Dragonlord, The Lord of the Underword, te verslaan. Door zijn heldhaftigheid heeft Erdrick eindelijk voor rust en vrede in Alefgard gezorgd. In Dragon Quest I volg je zijn legendarische bloedlijn een aantal eeuwen later. Je komt er al snel achter dat de rust en vrede niet voor eeuwig is, want na verschillende eeuwen is de verschrikkelijke Dragonlord weer terug. Hij stuurt hordes met monsters het land in en heeft zelfs de dochter van Tantegel’s koning (Princess Gwaelin) ontvoerd. Op een dag verschijnt een eenzame strijder die beweert een nazaat van Erdrick te zijn. Hij zweert trouw aan de koning en neemt het op zich om de prinses te bevrijden. Ook wil hij de wereld ontdoen van The Dragonlord en weer voor vrede zorgen om zo in de voetsporen van zijn voorouder te stappen.

In Dragon Quest II zijn er weer enkele eeuwen verstreken sinds de nazaat van Erdrick dezelfde titel als zijn voorganger heeft verdiend door wederom het kwaad te vernietigen en voor vrede in Alefgard te zorgen. Zijn nazaten hebben drie koninkrijken in Alefgard (Midenhall, Cannock, Moonbrooke) gevormd die lange tijden van vrede hebben gekend. Dit wordt plotseling verstoord door een invasie van monsters die het koninkrijk Moonbrooke vernietigen en op andere plaatsen in de wereld hun aanwezigheid laten gelden. De kwade magiër Hargon blijkt hier verantwoordelijk voor te zijn en de jonge prinsen en prinsessen uit Midenhall, Cannock en Moonbrooke gebonden door Erdrick’s bloed en het noodlot gaan eropuit om de dienaren van Hargon te bestrijden. Ze moeten samenwerken om tijdens hun gevaarlijke reis de legendarische artefacten te bemachtigen, zodat ze Hargon uiteindelijk kunnen verslaan en hiermee het kwaad een halt toe kunnen roepen.

Het verhaal van Dragon Quest I is redelijk lineair en niet heel diepgaand, maar wordt wel goed verteld. Door het verhaal te volgen ga je van stad naar dungeon enzovoort. Hierdoor zal je alle locaties bezoeken en is er weinig ruimte en nut voor verkennen. Ondanks het relatief korte avontuur is het een mooie introductie op het vervolg van de Erdrick-trilogie. In Dragon Quest II volg je een vergelijkbaar avontuur, maar heb je meer vrijheid. Zo is het eenvoudiger en veiliger om de wereld te verkennen met je team en krijg je op een bepaald moment beschikking over een schip waardoor je in principe de wereld op je eigen houtje kunt verkennen. Alleen kom je op sommige locaties nog te sterke monsters tegen waardoor je enigszins wordt gedwongen om niet te ver te gaan. Toch ben je niet gebonden aan een lineaire progressie. Zo kun je zelf bepalen achter welke Sigil je aangaat, maar er ook voor kiezen om eerst een missie te doen zonder je uitgeschakelde teamgenoot te redden of precies andersom. Het verhaal van Dragon Quest II heeft meer inhoud en diepgang, maar het blijft enigszins aan de oppervlakte. Je hoeft geen diepe intriges te verwachten, maar je krijgt wel inzicht in de geschiedenis van Erdrick’s nazaten.

Voor ieder wat wils

De originele Dragon Quest I en II waren uitdagend en soms afstraffend moeilijk waarbij grinden geen uitzondering was. Om Dragon Quest I & II HD-2D voor iedereen toegankelijk te maken kun je in beide games kiezen uit drie moeilijkheidsgraden (Dracky Quest, Dragon Quest, Draconian Quest). Dragon is vergelijkbaar met de moeilijkheidsgraad uit de originele games. Dracky maakt de game eenvoudiger en Draconian zorgt voor extra uitdaging. Gelukkig zit je niet vast aan je keuze en kun je te allen tijde dit en andere Quality of Life features naar wens aanpassen. Als je bijvoorbeeld echt alleen het verhaal wilt volgen dan kun je in de System Settings de mogelijkheid om geen schade te ontvangen activeren. Al haalt dat wel een beetje de uitdaging uit de game en voor mij de reden om te spelen.

Ook is het mogelijk om een Objective Marker aan te zetten, zodat je niet hoeft te zoeken naar je volgende punt om het verhaal te vervolgen. Dit is zeker handig als je haast hebt of niet weet waar je naartoe moet als je net de hint hebt gemist. Normaliter zou ik hier nooit gebruik van maken, maar toen ik even de weg kwijt was, heb ik hier eenmalig gebruik van gemaakt om te lang zoeken te voorkomen. Om je te helpen met de begrippen en nieuwe features is er een tutorial toegevoegd die de belangrijke onderwerpen even toelicht. Daarnaast kun je de snelheid van de text speed en de gevechten aanpassen, en wisselen tussen manuele of automatische auto-run. Door de toevoeging van de Quick buttons heb je snel toegang tot bepaalde acties (Zoom of Map), zodat je niet steeds naar je menu hoeft te gaan. Ook is het weer mogelijk om de belangrijke gesprekken te onthouden zodat je weet wat je nog meer moet verkennen en kun je bepalen wat het personage doet tijdens de gevechten met character tactics.

De games zijn niet alleen toegankelijker gemaakt, maar er zijn ook verschillende dingen toegevoegd. Om de betrekkelijk kleine games wat meer substantie en inhoud te geven heeft Square Enix de main quest uitgebreid met nieuwe content. Dit geldt enigszins voor Dragon Quest I, maar in veel grotere mate voor Dragon Quest II. Zo zijn er mini medals, scrolls en tombola tickets (DQ2) toegevoegd, maar zijn ook de verhalen uitgebreid met nieuwe scenes en key events die het verhaal verrijken. Daarnaast zijn er nieuwe dungeons toegevoegd en hebben locaties die je uit het origineel kent nieuwe content gekregen. Het is voor mij moeilijk in te schatten wat uit het origineel komt en wat is toegevoegd, omdat ik helaas de originele games nooit heb kunnen spelen. Toch zorgen de games samen voor meer dan vijftig uur aan gameplay.

Een rijk gevuld Alefgard

In Dragon Quest I & II HD-2D Remake word je getrakteerd op een rijk gevuld Alefgard en beloond voor je nieuwsgierigheid en verkenningsdrift. In de meeste velden en steden zijn er kistjes, potten, tonnen, kasten, enzovoort te vinden. Hierin kun je items, wapens, gold, power-up seeds, Mini Medals, Scrolls en Tombola Tickets vinden. De toegevoegde Scrolls bevatten bepaalde magic spells waarvan sommige alleen via deze weg te verkrijgen zijn. Als je deze vindt, is het handig om deze meteen te gebruiken, zodat je toegang tot meer magic en skills hebt. Dit vergroot aanzienlijk je overlevingskansen. Daarnaast kun je in beide games nu Mini Medals vinden die overal in de wereld verstopt kunnen zitten. Dit zat niet in de originele delen, maar deze collectibles kennen we natuurlijk uit latere games en kunnen wederom weer ingeruild worden voor geweldige beloningen die je helpen om te overleven.

De Tombola Tickets vind je in potten of krijg je als bonus door aankopen in een winkel te doen. In sommige steden zijn er tombola stallen en elke stad heeft zijn eigen vijf prijzen die je kunt winnen. Dit zijn soms handige wapens die veel schade aanrichten en niet in de winkel te koop zijn. De Tombola is volledig willekeurig, maar gelukkig kun je door je save opnieuw te laden het net zo vaak proberen totdat je het juiste item hebt gewonnen. Soms hebben kistjes of deuren een speciale sleutel nodig (thief, magic, ultimate). Als je de sleutel eenmaal in je bezit hebt, is het verstandig om deze deuren of kistjes weer op te zoeken om bijzondere NPC’s te ontmoeten en om bijzondere items te vinden die je tijdens je queeste kunnen helpen.

Je wordt ook visueel en auditief beloond, want de geweldige, sprankelende HD-2D graphics die we kennen uit Octopath Traveller en Dragon Quest III HD-2D Remake zien we ook weer terug in Dragon Quest I & II HD-2D Remake. Dit wordt ondersteund door de muziek die destijds door Koichi Sugiyama gecomponeerd is en nu door The Tokyo Metropolitan Symphony wordt uitgevoerd. Het klinkt net zoals in Dragon Quest III HD-2D Remake weer fantastisch. Ook hebben de belangrijke gedeeltes van het verhaal een voiceover gekregen (Japanse of Engelse). Dit is een leuke toevoeging voor de fans en geeft de belangrijke scenes wat meer lading en impact. Voor de fans is het een wereld van herkenning als je Dragon Quest III HD-2D Remake hebt gespeeld. De locaties zien er ongeveer hetzelfde uit, maar dat is ook niet verwonderlijk in games die allemaal in dezelfde wereld afspelen over de jaren heen.

Erdrick’s nazaten houden wel van een robbertje

In Dragon Quest I waren de turn-based gevechten oorspronkelijk één tegen één, maar in de Remake kun je het voor het eerst tegen meerdere monsters tegelijk opnemen. Gelukkig krijg je ook toegang tot nieuwe skills en magic spells om je hier tegen te wapenen. Toch blijft het een uitdaging om te overleven, omdat je niet kunt vertrouwen op anderen. Het is dus van belang dat je van de juiste skills, items en uitrusting gebruikmaakt, maar ook op tijd verdedigt en healt. Zo heb ik veelvuldig van Dodgy Dance en Wild Side gebruikgemaakt, zodat ik meer aanvallen ontweek en twee keer achter elkaar dezelfde skill kon gebruiken. Het is ook handig om de omschrijving van de wapens te lezen, want sommige hebben additionele skills (def boost, status aanval of status boost) die je kunt inzetten door het wapen als item te gebruiken. Ook is het belangrijk om te weten wat voor schade de vijanden aanrichten of aanval maken die je status beïnvloeden, zodat je ze op de juiste volgorde kunt uitschakelen en niet als verdoofde held ziet hoe ze dat bij jou doen.

Eén kleine fout kan het einde betekenen, want er zijn geen save points in de dungeons te vinden en het is ook niet mogelijk om op de world map te saven. Als je verliest is het game over en begin je weer vanaf je laatste save. Je kunt traditiegetrouw alleen bij de priester saven en in de originele games verloor je regelmatig de helft van je geld en moest je het weer opnieuw proberen. Dat kan zeker ontmoedigend zijn, maar gelukkig heb je door de toegevoegde auto save-functie hier geen last van. Je moet hierdoor niet denken dat de game makkelijk is, want dan kom je van een koude kermis thuis. Ik moest regelmatig mijn auto save opnieuw laden of bij de eindbaasgevechten voor rematch kiezen om een andere tactiek te proberen. Soms heb ik zelfs een eerdere save geladen om even te grinden om net dat beetje voordeel te hebben. De gevechten en zeker de eindbaasgevechten hebben hierdoor een soort puzzelelement, waardoor je goed moet nadenken over wat je volgende stap zal zijn.

In Dragon Quest II worden deze gevechten uitgebreid door de toevoeging van teamgenoten. Je neemt het niet meer in je eentje op tegen de vijanden, maar je gaat uiteindelijk met een team van vier het opnemen tegen Hargon. Dit is in tegenstelling met het origineel, want in dit deel had je maar beschikking over drie speelbare personages. In Dragon Quest II is Princess Cannock een speelbaar personage. Dit zorgt voor nieuwe toevoegingen aan het verhaal en geeft een andere dynamiek aan de gevechten. Ze heeft soms de neiging om je orders te negeren en de vijand met een verwensing aan te vallen. Het tweede deel was hierdoor eenvoudiger en minder stressvol, maar zorgde toch voor de nodige uitdaging. Daarnaast hebben de Sigils een belangrijkere rol gekregen, want zij werden in Dragon Quest II alleen gebruikt om het verhaal te continueren, maar in de Remake zijn dit in beide games key items die je nodig hebt om het verhaal te vervolgen. Daarnaast bieden de gevonden Sigils passieve bonussen tijdens de gevechten. Ze geven soms bepaalde skills en magic spells een boost waardoor ze aanzienlijk meer schade aanrichten of meer hp herstellen. Je kunt er niet altijd van op aan, maar toch kunnen ze net dat voordeel tijdens de gevechten opleveren.