Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes review - Een prachtig eerbetoon

In mijn preview van Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes noemde ik de game al een echte JRPG en merkbaar spirituele opvolger van de Suikoden-games. Het heeft alle ingrediënten voor een nostalgische trip naar de jaren '90 toen combat nog turn-based was en de encounters nog random. Inmiddels ben ik met de volledige game aan de slag gegaan om te zien of deze trend zich buiten de eerste paar uren van de game ook nog doorzet.

Oorlogje spelen

Zoals ik in de intro al had aangegeven, is Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes de spirituele opvolger van de Suikoden-games. Yoshitaka Murayama, die de bedenker is van Suikoden, is ook de maker van Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes en zijn invloed is in alle aspecten merkbaar. In Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes volgen we namelijk het verhaal van Nowa, een jongeman uit een klein dorp die zich aansluit bij de Watch, een groep huurlingen die onder de League of Nations opereert. Wanneer hij voor de League op missie wordt gestuurd om een artefact te vinden, ontmoet hij Seign, een officier in het keizerlijke leger van de Galdean Empire. Nowa en Seign worden vrienden tijdens hun reis. Ze vinden uiteindelijk het artefact waar ze naar op zoek zijn, een Primal Lens, maar dat zorgt al gauw voor een conflict tussen de League of Nations en de Galdean Empire. Wat volgt is een verhaal over politiek, vriendschap en het vormen van onverwachte bondgenootschappen. Dit alles wordt verteld middels een levendige (Japanse) voice-over en prachtige 2.5D graphics die alles een modern uiterlijk geven, maar toch ook klassiek laat aanvoelen.

Het verhaal van Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes voelt vertrouwd. Het is je typische JRPG-verhaal waarbij een conflict ontstaat tussen twee naties en leden van beide naties een ogenschijnlijk onmogelijke vriendschap met elkaar aangaan. Oorlog is een concept dat voor iedereen bekend is en van alle tijden is. Hoewel we al zoveel verschillende variaties van een verhaal over dit onderwerp kennen, vind ik het wel altijd interessant om te zien hoe een nieuwe groep helden zich staande houdt in tijden van oorlog en welke nuances er in een nieuwe wereld allemaal spelen. Ook in Allraan, de wereld van Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes, is oorlog interessant. De twee naties die met elkaar in oorlog zijn, hebben elk hun eigen beweegredenen die diepgeworteld zijn in hun eeuwenoude cultuur en politieke standpunten. Hierin zijn ook paralellen te zien met de echte wereld. Hoewel het verhaal in Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes dus niet nieuw of vernieuwend is, blijft het om die reden wel boeiend.

Hoeveel personages?

Daar waar een verhaal over oorlog, politiek en magische artefacten Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes niet per definitie een spirituele opvolger van Suikoden maken, zijn de personages dat wel. Suikoden stond namelijk bekend om de 108 Stars of Destiny, waarbij je in elke Suikoden-game 108 verschillende personages kon rekruteren voor je team. In Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes zijn er, zoals de naam doet vermoeden, meer dan honderd speelbare personages. Elk van deze personages heeft een eigen persoonlijkheid, achtergrondverhaal en vechtstijl. Ik vind het enorm indrukwekkend dat Rabbit & Bear zoveel verschillende personages heeft weten te ontwikkelen die allemaal uniek aanvoelen. Ik heb ze in mijn playthrough nog lang niet allemaal kunnen zien, maar de personages die ik heb leren kennen, zijn in ieder geval allemaal boeiend genoeg, als je je bedenkt dat het er in totaal meer dan honderd zijn.

Wat in Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes nog meer doet denken aan de Suikoden-games, is base building. Uiteindelijk krijg je namelijk toegang tot de Fortress Town. Dit is een centrale plek die als een soort basis fungeert voor je personages. Deze basis kun je uitbreiden met verschillende faciliteiten die handig zijn voor je avonturen. Zo kun je bijvoorbeeld een Inn bouwen waar je kunt uitrusten of je party aan kunt passen, of een winkel waar je nieuwe uitrusting kunt aanschaffen. De Fortress Town zorgt ervoor dat je altijd een plek hebt om naartoe terug te keren om jezelf weer op te lappen, maar ook dat je altijd wat progressie kunt boeken door te gebruiken wat je op je avonturen tegenkomt.

Zo klassiek als maar zijn kan

Tot slot speelt combat nog een belangrijke rol in Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes. Combat is wat deze game echt doet denken aan de oude JRPG's van vijfentwintig jaar geleden. Vijanden kom je tegen als random encounters, dus je ziet ze niet in de wereld rondlopen. Daarnaast wordt combat turn-based uitgevochten, waarbij jouw party van maximaal zes personages het opneemt tegen de groep vijanden. Een party bestaat uit twee rijen van maximaal drie personages. Personages op de voorste rij hebben een grotere kans om aangevallen te worden, daar personages op de achterste rij alleen aangevallen kunnen worden met wapens of vaardigheden die tot de achterste rij kunnen reiken. Het is dus belangrijk om de juiste personages op de juiste plek te zetten. Daarnaast hebben personages een fysieke aanval die ze kunnen doen, maar ook speciale vaardigheden die ze verkrijgen uit een Rune Lens. Ook zijn er speciale Hero Combo's die twee of meer personages samen kunnen doen en kun je bij belangrijke gevechten gebruikmaken van gimmicks die je helpen tijdens het gevecht, zoals het kunnen schuilen achter rotsen of het omzetten van een schakelaar om je een voorsprong te geven op de vijand. Er komt dus heel wat tactiek kijken bij combat.

De combat in Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes is tegelijkertijd wat de game zo leuk maakt, maar ook minder leuk. Ik heb altijd gezegd dat we tegenwoordig nog echt goede turn-based JRPG's missen, daar alle nieuwe games altijd combat hebben die op een bepaalde manier gebaseerd is op real-time actie. Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes weet dus zeker een gat op te vullen dat er in de huidige markt zit. Ik moet echter wel toegeven dat de manier waarop combat in Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes plaatsvindt, een beetje verouderd aanvoelt als je kijkt naar hoe games tegenwoordig zijn. Random encounters in plaats van het kunnen zien rondlopen van vijanden in de wereld, zorgt ervoor dat het verkennen van een dungeon vrij traag aan kan voelen. Wanneer je namelijk nietsvermoedend rond aan het lopen bent en je krijgt ineens een gevecht naar je hoofd geslingerd, heb je daar niet altijd zin in. Daarnaast voelt combat ook erg traag aan. De verschillende aanvallen en vaardigheden die je personages, maar ook je vijanden, kunnen doen, zijn namelijk volledig geanimeerd. Dit betekent dus dat bij elke aanval die je doet, je je personage ook ziet aanvallen. Dit zorgt ervoor dat een gevecht best wel lang kan duren. Er is ook geen optie om animaties uit te schakelen of door te spoelen. Dat gezegd hebbende, is Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes wel gemaakt met de bedoeling om het een eerbetoon te laten zijn aan klassieke JRPG's van vroeger, waaronder de Suikoden-games, met ontzettend veel liefde voor alles wat een JRPG tot een JRPG maakt. Deze game is dan ook gemaakt voor de liefhebber die zich niet zal storen aan dit soort gameplay mechanics.