Review: GoldenEye 007 Nintendo Wii

Zelden heb ik zo moeilijk een game kunnen beoordelen als in het geval van GoldenEye 007 voor de Wii. Moet ik deze game nou precies beoordelen op wat je krijgt, of op basis van wat de uitgever zegt dat je krijgt? Ik bedoel, wanneer je in een reclamecampagne roept dat je de mooiste Wii-game tot op heden hebt gemaakt, moet ik de game dan afzeiken omdat ik het daar niet mee eens ben? Of mag ik dan toch een sterretje extra geven omdat het weliswaar niet de mooiste game is, maar het er desondanks wel erg goed uitziet? Het is een spagaat waar ik mij vaker in bevindt, die volledig te wijten is aan schreeuwerige uitgevers die hun game aan de man willen brengen. Een game waarover ik als kritische gamejournalist dan weer een gefundeerde mening moet geven. Overigens wil ik met deze inleiding niet pretenderen dat GoldenEye 007 niet de mooiste Wii-game is, maar voordat ik daar verder op in ga, eerst een stukje geschiedenis.

Vroeger was alles beter

Veel oudere gamers zullen, net als ik, de oude GoldenEye 007 hoog op hun lijstje van favoriete Nintendo 64-games hebben staan. Zonder twijfel kan hij op mijn lijstje zo in de top 5 tussen titels als Mario 64 en Zelda: Ocarina of Time staan. Wat GoldenEye destijds zo bijzonder maakte was het feit dat Rare met deze titel bewees dat first person shooters prima te spelen zijn op een console. Daarnaast beschikte GoldenEye ook over een uitermate goed uitgebalanceerde multiplayermodus, waarin je het met vier spelers splitscreen tegen elkaar opnam. En uiteraard was Rare destijds de koning als het ging om grafische hoogstandjes op de N64. Hoe anders is dat nu? Maar goed, dat is een heel ander verhaal. Even terug naar het heden, naar de nieuwe GoldenEye 007.

Moeilijk richten

In GoldenEye kun je ervoor kiezen om te spelen met de GameCube-controller, de Classic-controller of een combinatie van Wiimote en Nunchuk. Uiteraard begon ik als oudgediende te spelen met de Classic-controller, om erachter te komen dat ik m'n vingers wel in een hele rare knoop moest leggen om te kunnen rennen en gelijktijdig te sturen. Snel over naar de Wiimote, en dat beviel prima. Heb je eerder een shooter op de Wii gespeeld, dan weet je wat je kunt verwachten. De besturing doet gewoon z'n ding, waarbij het auto locken een aparte vermelding mag krijgen. Dit helaas niet altijd in positieve zin. Wanneer je in de buurt van een vijand richt en de Z-knop indrukt, lock je automatisch op deze vijand. Vaak werkt dit lekker, maar soms druk je op de Z-knop, waarna je crosshair volledig de andere kant opschiet. En laat dat nou net gebeuren op chaotische momenten, waarop je nou juist een accurate besturing nodig hebt. Gelukkig werkt het lock-on systeem vaker wel dan niet, maar van een game met een naam als GoldenEye 007 had ik eigenlijk niets minder dan perfectie verwacht.

Lelijk water

Dan hebben we nog het grafische plaatje. Zoals in de inleiding aangeven wordt dit door de uitgever gebruikt als een unique selling point. En toegegeven, het ziet er inderdaad fraai uit, afgezien dan van de belabberde watereffecten. Maar wat verwacht je dan ook van de Wii? Nou, inderdaad. Waarom zou je graphics gebruiken als verkoopargument? Gamers die een mooie shooter willen spelen, gebruiken hier dan toch een PC, Xbox 360 of PS3 voor? Althans, ik wel en ik denk meerderen met mij. Hoe dan ook, James Bond zelf is goed te herkennen in tussentijdse filmpjes. Je herkent meteen de digitale gelijkenis van Daniel Craig" Huh, Daniel Craig? Ja, inderdaad. Pierce Brosnan is vervangen door Craig. Het zal wel te maken hebben met de rechten op James Bond en het gebruik van gelijkenissen enzovoorts, maar het voelt toch wat vreemd. En hierdoor bekruipt mij ook steeds meer het gevoel dat de uitgever meelift op de grote naam van de originele game op de Nintendo 64. Waarom bouw je anders een groot gedeelte van de oorspronkelijke levels, weliswaar met de nodige aanpassingen, na? En waarom geef je de game anders precies dezelfde naam? Met alle respect, GoldenEye 007 is een prima game, maar zal zonder de naamsbekendheid van het eerste deel waarschijnlijk een stuk minder goed verkopen.