Review: Grounded - Kleine mensen, grote spinnen Pc

Mocht je oud zijn net als ik, dan ken je vast wel de film 'Honey, I Shrunk the Kids’, waarin de vader, de gekke uitvinder, per ongeluk zijn kinderen zo erg laat krimpen dat ze verdwaald raken in de jungle die voor hen ooit gewoon de achtertuin was. Zo ver ik weet is daar nooit een game van gemaakt, maar als dat wel het geval was, had dat zo Grounded kunnen zijn. De alfa versie van deze game was natuurlijk al veel langer uit, maar onlangs is de volledige versie van de game live gegaan. En ik mocht wederom het gevecht aangaan met de reusachtige spinnen.

Een rustpauze voor mijn hart zit er niet in

Als je een fobie hebt voor insecten of spinnen dan zou ik deze game niet snel aanraden (en het lezen van de review misschien ook wel niet). Maar als dat niet het geval is, is Grounded toch echt een game die je een keer gespeeld moet hebben als je van survival games houdt. De game heeft namelijk alles dat een goede survival game hoort te hebben: humor, spanning, een grote en interessante map, veel items die je kunt verzamelen en diverse mogelijkheden op het gebied van crafting. Je kunt zelfs een harnas en wapens maken van de onderdelen van de insecten die je verslaat. Ik heb de game al regelmatig gespeeld in de early access periode, maar nu de volledige game uit is, verwacht ik hier nog heel wat uren in te gaan steken.

Dankzij de vele mogelijkheden die de game biedt, zit je ook al snel aan een groter aantal speeluren. Eer dat ik beetje een redelijke basis had opgebouwd, was ik al heel wat uren verder. Nu kwam dat ook wel omdat ik een ingredient nodig had waarvoor ik een gebied in moest waar iets te veel spinnen zaten, maar goed. Eerlijk is eerlijk: de spinnen zijn niet alleen groot en super creepy, ze zijn ook gewoon heel sterk. Je moet dus goed oppassen als je bij deze rakkers in de buurt moet zijn. Helaas blijft het vaak zo dat ze mij eerder zien dan ik hen. Maar gelukkig word je dan nog wel even gewaarschuwd met een verschrikkelijk hard gesis dat normaal alleen in je ergste nachtmerries voorkomt. En ik dacht nog wel dat ik met deze game even pauze kon nemen van het horror genre. Dat valt nogal tegen.

Misschien zijn ze niet zo erg als je ze leert kennen

De rode draad door de game heen, het hoofdverhaal, leidt je door een hoop verschillende laboratoria die verstopt zitten in de tuin. In de early access was dit gedeelte van de game natuurlijk nog behoorlijk beperkt, maar nu kun je met het complete verhaal aan de slag. In de preview van Grounded noemde Bram dit zelfs het enige minpunt van de early access, dat nu dus zeker verholpen is. Hierdoor heeft Grounded al één ding dat de meeste andere survival games niet hebben: een duidelijk doel. In de labs vind je niet alleen informatie en voorwerpen die je verder helpen in het verhaal, maar ook betere uitrusting. Via de labs kun je ook nieuwe delen van de tuin ontdekken, waar weer nieuwe loot te vinden is. Ten opzichte van de early access versie is de map dus ook uitgebreid en is er een nog grotere diversiteit aan vijanden te vinden. De humor die natuurlijk al te vinden was in de game, is alleen maar talrijker geworden in de volledige versie. Het is duidelijk dat Obsidian zichzelf niet al te serieus heeft genomen bij het ontwikkelen van de game, op een positieve manier dan. Dit zie je ook heel duidelijk terug in het verloop van het verhaal, maar daar ga ik verder niet al te veel over verklappen.

De gameplay van Grounded was in de early access al heerlijk simpel en effectief, en dat is zeker zo gebleven. Bugs zijn er ook nu niet echt te ontdekken, afgezien van de honderden die in de tuin wonen uiteraard. Maar het sterkste onderdeel van de gameplay vind ik nog steeds de co-op mogelijkheid. Het maakt de game nog tien keer leuker. Samen een basis opbouwen gaat een stuk sneller dan alleen en je maakt af en toe nog enigszins kans tegen de verschrikkelijke spinnen die je tegen kunt komen. Ook in je eentje is het mogelijk om manieren te vinden om ze te verslaan, maar het zal je wat meer tijd kosten. Ieder insect dat je in de game tegenkomt heeft namelijk een geheel eigen gedragspatroon. Als je dit gaat analyseren, kom je meer over hen te weten en hopelijk ook over hun zwakke plekken. Dit houdt wel in dat je met gevaar voor eigen leven een gigantische wolfspin onopgemerkt moet proberen te achtervolgen. Uit ervaring kan ik zeggen dat je daar niet altijd levend uitkomt. Maar je leert ze er wel beter van kennen. Of dat iets is waar je vrolijk van wordt, laten we dan maar even in het midden.

Het is geen horror game... toch?

Het feit dat ieder insect een eigen gedragspatroon heeft en anders op dingen reageert, kun je in sommige gevallen in je voordeel gebruiken. Niet alle insecten die je tegenkomt zijn agressief, dat zeker niet, maar je moet wel zorgen dat je niets doet om hen boos te maken. Aan de andere kant kun je natuurlijk ook proberen ze boos op elkaar te maken, zodat jij veilig kunt passeren. Mieren zullen je bijvoorbeeld niet zomaar aanvallen, maar zullen de eerste keer dat ze je tegenkomen nog wel een tikkeltje achterdochtig zijn. Dit zijn de insecten die je zeker te vriend moet houden. Ze vallen andere insecten aan, maar jou zullen ze niet zonder reden aanvallen. Kom je echter te dicht in de buurt van hun nest, dan willen ze je koste wat kost daar weg hebben. Ook is het verstandig om twee keer na te denken, voordat je een mier omlegt. Doe dit één keer te vaak en je ontketent een heuse oorlog met de mierenkolonie. In dat geval ben je vast en zeker je basis kwijt en met een beetje pech ook je leven.

De wereld waar je in terechtkomt, voelt echt levend aan. Er gebeurt constant van alles om je heen en waar je ook heen gaat, je wordt gevolgd door geluiden van insecten. Dit betekent ook dat je constant op je hoede moet zijn, want je weet nooit of je misschien toch gevolgd wordt door zo'n moordlustige wolfspin. Vooral wanneer het avond wordt, merk je dat je moet gaan opletten. Alle gevaarlijke wezens die je tegen kunt komen, worden dan nog agressiever. Er zijn erg weinig momenten in Grounded waarop jij je echt veilig kunt voelen. En als het wel een keer zo is, is het vaak maar een gevoel van schijnveiligheid. Het is zeker geen horror game, maar op sommige momenten zou mijn hart toch echt zweren dat het wel zo is.