Review: Guilty Gear Strive - Streeft naar de top PlayStation 5

Fighting franchise Guilty Gear is een lange tijd buiten mijn oogveld gebleven. Dankzij Guilty Gear Strive heb ik de serie echter volledig in de smiezen. Deze fightinggame van Arc Systems Works dient zich te onderscheiden van al die andere fighting games, anders is het maar moeilijk overleven. De serie bestaat inmiddels ruim twintig jaar dus dat onderscheiden is zeker wel gelukt. Hoewel Guilty Gear Strive ook zeker overeenkomsten met bijvoorbeeld een Street Fighter vertoont, is dit absoluut een game om in de gaten te houden. Waarom dat is, ga ik je vertellen in deze review van Guilty Gear Strive voor de PlayStation 5!

Sterk stukje showmanship

Het fightinggame segment wordt sterk vertegenwoordigd met bekende titels zoals Street Fighter, Tekken, Mortal Kombat, SoulCalibur, Dead or Alive en zo kan ik eigenlijk nog wel even doorgaan. Hoewel ik het zelf in eerste instantie niet doorhad, hoort Guilty Gear daar absoluut tussen te staan. Net als iedere andere fighter heeft ook Guilty Gear Strive een uitermate ingewikkeld verhaal. Het gaat in principe om een bepaald boek waarmee de eigenaar een grote macht in handen krijgt. Er zijn echter slechte mensen die dat boek hoe dan ook willen hebben. Hoofdrolspeler van de franchise “Sol Badguy” speelt een belangrijke rol in het verhaal rondom het boek, want hij is een van de sleutelcomponenten om die onstuitbare macht in handen te krijgen. Reden genoeg om ieder personage aan de haren in het gevecht te trekken om diens rol te vervullen. Dit verhaal wordt voornamelijk gepresenteerd in een anime vorm waarbij de cutscenes erg mooi zijn vormgegeven. Het kan echter behoorlijk overrompelend aanvoelen als nieuwkomer in de serie. Gelukkig is dat wel rekening mee gehouden, want je kunt de complete geschiedenis van Guilty Gear terugvinden in de compendium. Hier worden personages uit alle games met touwtjes aan elkaar gelinkt. Zo ontdek je de motivatie door de jaren heen en weet je wat er heeft plaatsgevonden voor het verhaal van Strive.

Verhaal is echter secundair in een fightinggame. Het gaat immers allemaal om het knokken en in Guilty Gear Strive doe je dat meer dan genoeg. Zo kan je helemaal losgaan met een vijftiental personages. Ieder personage heeft zijn eigen specials en fightingstyle. Zo is mijn favoriet Axl bijvoorbeeld op lange afstand erg effectief, maar dien je met Nagoriyuki behoorlijk dichtbij te staan. De game is bijzonder lekker gestileerd, waarbij felle kleuren de boventoon voeren. Wanneer je een counter maakt, komt dit groots in beeld te staan en hoor je de aankondiger dit ook op de achtergrond roepen. Als kers op de taart hoor je op de achtergrond vrijwel continu gillende gitaren. De soundtrack bestaat namelijk grotendeels uit rock- en metal tracks. Qua stijl is het dus erg luid en in het oog springend. Precies wat je nodig hebt wanneer je op het puntje van je stoel zit.

Combo's kunnen je maken of breken

Guilty Gear Strive stroomt dus over van de persoonlijkheid. Dat zie je niet alleen terug in de designs van de personages, maar ook in dat van de levels. Ieder level is uniek en een genot voor het oog. Het knokken zelf is behoorlijk technisch, waarbij button mashers een heel eind komen, maar het afleggen tegen de wat meer ervaren spelers. Zo kan je met een speciale input combo's breken en de tegenaanval inzetten. De input en verwerking daarvan gaat zeer rap waardoor er weinig sprake van inputdelay is. Qua mechanics doet het heel erg denken aan Street Fighter. Het tempo – afhankelijk van de gekozen personages – ligt behoorlijk hoog en ieder personage beschikt over een aantal special moves. Deze zijn middels een toetscombinatie in te voeren waardoor je bijvoorbeeld een vuurbal afvuurt of een grapple move doet. Daarnaast is ieder personage voorzien van een Tension-balk. Loopt deze vol, dan krijg je beschikking over een ultra move die meer schade aanricht. Deze zijn te herkennen aan de korte onderbreking in gameplay en zien er vaak erg tof uit. Door agressief te spelen loopt de balk sneller vol. Hierdoor probeer je zoveel mogelijk naar voren te pushen en de tegenstander te belagen met aanvallen. Weet je de tegenstander naar een ander deel van het level te rammen, dan krijg je een additionele boost die de balk in rap tempo vult. Risico nemen wordt sowieso beloond. Bepaalde combo's laten je namelijk kwetsbaar achter, maar kunnen desastreus voor de levensbalk van de tegenpartij zijn.

Dat knokken doe je in een beperkt aantal modi. Zo is er een standaard arcade modus - waarbij je acht stages voorgeschoteld krijgt -, een modus tegen de CPU, een dojo om te trainen en een mission modus om de fijne kneepjes van Guilty Gear Strive spelenderwijs in de vingers te krijgen. Daarnaast is er dus de Story modus en een online omgeving om je skills tegen andere spelers op de proef te stellen. Deze online omgeving is erg uniek in vergelijking met andere online lobby’s die ik eerder ben afgestruind. Zo is de hele online omgeving vormgegeven in een 2D-sausje. Je wordt gedumpt in een gigantische toren, bestaande uit meerdere verdiepingen. Hoe hoger je zit, hoe beter je bent. Iedere verdieping heeft een ander design, maar de functionaliteiten blijven in de basis hetzelfde. Hier kan je namelijk plaatsnemen aan één van de desks en aangeven dat je graag een online gevecht wil starten. Daarnaast is het mogelijk om tegen betaling van een in-game currency te vissen zodat je nieuw artwork en items voor je sprite kunt winnen. Het werkt prima en ziet er vooral cool uit, maar heel erg duidelijk is het allemaal niet.

Arme Dualsense

In de essentie is Guilty Gear Strive echt een heerlijke fightinggame. De controls zijn scherp, de keuzes wat betreft presentatie zijn goed gemaakt en het ontwerp van de personages is ook erg lekker gedaan. Toch raakte ik op momenten behoorlijk gefrustreerd en vond ik het jammer dat bijvoorbeeld de arcade modus momenteel nog weinig te bieden had. Het meest frustrerende element komt momenteel voort uit de balancing, want die is nog niet helemaal waar het moet zijn. Bepaalde personages zijn gewoon te sterk tegen sommige personages op het roster waardoor de matchmaking gewoon een beetje gebroken is. Nu heeft Arc System Works aangegeven dat ik momenteel speel op een oudere versie. Bij release gaat versie 1.02 live die al een flink aantal van deze problemen heeft aangepakt. Overigens heb ik ook nog wel een aantekeningetje bij de damage output. Deze ligt insane hoog. Een simpele combo kan je zo de helft van je levensbalk kosten wat eigenlijk net te enthousiast is.

De laadtijden op de PlayStation 5 zijn vrijwel afwezig. Toch zit je niet zomaar van het ene op het andere moment in een nieuwe match. Zo gaan de introsequences van de gevechten op een bepaald moment behoorlijk vervelen. Ik kan het zinnetje “Mankind knew that they cannot change society. So instead of reflecting on themselves, they blamed the beasts” wel dromen inmiddels. Deze zin hoor je namelijk aan de start van ieder gevecht waardoor je toch nog best lang moet wachten alvorens je in een nieuwe match zit. Daarbij is er ook niet echt een begin of einde aan een arcade run. Deze zou ik toch wel graag afgesloten zien worden met een kleine cinematic zoals we die bijvoorbeeld kennen van een Tekken. Daarnaast wordt er eigenlijk bijzonder weinig gebruik gemaakt van de DualSense controller. Haptic Feedback is nergens te bekennen en van de triggers wordt ook vrijwel geen gebruik gemaakt. Een gemiste kans al zeg ik het zelf.