Review: Dead or Alive 6 PlayStation 4

Een van de meest mooie en vloeiende fighters binnen het genre is weer terug. Dead or Alive doet wederom een worp naar de titel binnen een zeer competitieve markt. Na het verschijnen van Soul Calibur 6 en met Mortal Kombat 11 in het verschiet, is het noodzaak dat de klassieker een tandje bijzet. De serie verkeert immers in zwaar weer en dreigt zijn identiteit te verliezen in het #MeToo-tijdperk. Ik als groot fighter-fan kon echter niet wachten om de game even lekker te bevingeren. Het resultaat mag er zijn. Maar of de serie nog lang voortleeft, is nog maar de vraag.

Op leven en dood

Dead or Alive is een pionier binnen het fightinggenre. Het is een serie die wist aan te tonen dat 3D-fighters er fantastisch uit konden zien, zonder de charme van het 2D-tijdperk te verliezen. Combo’s vloeien lekker en het oog krijgt een plezante ervaring voorgeschoteld. Zo is dat ook het geval in Dead or Alive 6. De graphics zijn van goede kwaliteit, de arena’s zijn weer lekker dynamisch en de physics doen precies wat ze moeten doen. Het gevarieerde roster bestaat uit flink wat bekende koppen en is aangevuld met twee nieuwkomers. Ieder personage heeft zijn eigen moveset en specifieke eigenschappen. Zo zijn de wat grotere personages logger in beweging, maar zijn ze wel in staat om vernietigende grapples of klappen uit te delen. Daar komt ook nog bij kijken dat ze minder goed te jugglen zijn door het zware gewicht. Lichtgewichten zijn echter snel en kunnen je binnen no-time een flinke combo uitdelen. Daar staat echter wel tegenover dat ze een stuk kwetsbaarder zijn wanneer je ze eenmaal te pakken hebt. Die lichtgewichten hebben echter ook problemen buiten de game om.

Koei Tecmo ligt namelijk een beetje onder vuur omtrent de seksistische manier waarop de uitgever de personages portretteert. Dat is echter wel waar de serie zich mee kenmerkt. Dus hoe los je dat in hemelsnaam op? Maak je de tieten minder groot? Laat je de kreuntjes achterwege? Zuig je alle seksualiteit eruit? Of zeg je gewoon “fuck it!” en ga je verder met waar je mee bezig was. Uiteindelijk is er gekozen voor geen van deze opties, wat een beetje een laffe actie is. We kunnen geen jiggle physics meer instellen, maar de tieten zijn er ook niet minder op geworden. De pakjes zijn wel iets minder bloot geworden, maar is dat iets goeds? Hebben we geen behoefte aan een fighter die gewoon zegt “hier heb je wat blote grietjes, dikke tieten en borderline porno”? Geef de mannen gewoon een flinke bobbel in de broek en trek het speelveld gelijk. Sorry, ik dwaal af. Terug naar de game!

Net genoeg verandering

Toegankelijk, dat is Dead or Alive 6 is een notendop. Geef een willekeurige gamer de controller in handen en voor je het weet hebben ze de game door. De game ziet er goed uit en de arena's weten wederom de show te stelen. Ieder hoekje heeft wel iets, een auto die op het punt van ontploffen staat, een dinosaurus ei met een beschermende moeder of gewoon een fucking piratenschip. Niets is te gek binnen Dead or Alive. DOA 6 hanteert een steen, papier, schaar-systeem, waarbij grabs reversals counteren, reversals het schop en sla werk blockt en het schoppen en slaan de grabs weten te counteren. De reversals zijn wat lastiger onder de knie te krijgen, maar ook op dat gebied heeft DOA wat nieuws. We kunnen in dit deel namelijk van start met de Fatal Rush. Gaandeweg de pot bouwt er met iedere gemaakte actie een meter op. Deze bestaat uit twee delen. Met de eerste helft ben je in staat om een fatal reversal uit te voeren, waarmee je eenvoudig een altijd geslaagde reversal uitvoert. Als je de hele balk vol krijgt, ben je in staat een fatal blow uit te delen. Deze cinematic kan het tij van de strijd zomaar doen keren. Daarbij komt de tegenstander er gehavend uit met kleerscheuren, blauwe plekken en een beetje bloed in de mondhoeken. Een grappig systeem waarbij vooral de gehavende staat van de tegenstander goed tot zijn recht komt. Dit geeft de pot net wat meer dynamiek. Van mij mogen ze dat wel verder doorvoeren.

Zoals gezegd komt de game ook gepaard met een tweetal nieuwe vechters. Het huidige roster is opgebouwd met ware veteranen en een aantal uitstekende nieuwere toevoegingen. Of de twee rookies vaker gaan verschijnen, is vooralsnog de vraag. Diego is naar mijn mening een net iets te generieke vechtersbaas en NiCo lijkt niet helemaal op haar plaats binnen het DOA-universum. Laatstgenoemde had zo uit een anime kunnen komen met haar blauwe haar en whizkid-achtige verschijningsvorm. Beide besturen prima hoor, maar bijzonder vind ik ze niet. Uiteraard zijn alle personages weer aan te kleden met de meest ludieke outfits. Iedere vechtersbaas krijgt initieel twee pakjes toebedeeld. Tijdens het spelen krijg je echter fabrics toebedeeld. Heb je er genoeg van een bepaalde outfit, dan kan je deze unlocken middels een in-game currency. Leuk, maar zeker niet perfect. De fabrics worden namelijk volledig random uitgedeeld, farmen zit er dus niet bij. Nog vreemder is dat je fabrics vrijspeelt voor personages waar je misschien niet eens mee speelt. Juist, het is onmogelijk om voor een specifiek personage of een specifieke outfit te farmen. Daarbij is het ook discutabel dat je ook nog eens in-game currency moet uitgeven om de outfit ook daadwerkelijk vrij te spelen. En dan komt nog die knoeperd van een season pass om de hoek kijken die meer outfits achter een paywall vergrendeld. Aparte keuzes als je het mij vraagt…

Content is er wel

Opvallend is dat er verrassend veel singleplayer content is. Ten eerste kunnen we van start met de verhalende modus. Deze modus geeft de personages iets meer diepgang en is in zo’n vier tot vijf uur uit te spelen. Een prima toevoeging, maar het verhaal wordt een beetje warrig uit de doeken gedaan. Ieder personage heeft een eigen tijdlijn die zich gelijktijdig met die van de anderen afspeelt. Jij bepaald echter de volgorde waarin je deze speelt waardoor je de rode draad al snel zoek bent. Daarnaast kunnen we aan de bak met de DOA Quests. Deze honderd gevechten zijn eigenlijk verkapte challenges waarbij je in-game currency en fabrics kunt unlocken. Verder hebben we natuurlijk de standaard Arcade-, Time Trial- en Survival-modi waarmee je de nodige fabrics, titels en andere unlockables weet vrij te spelen.

Hoewel er wat de singleplayer betreft meer dan genoeg opties zijn, is dat op het gebied van multiplayer totaal het tegenovergestelde. We krijgen keuze uit offline versus en online ranked matches. Dat is letterlijk alles. Ik vind het persoonlijk niet erg, maar een lobby had misschien wel zo fijn geweest. De ranking- en matchmaking systemen werken overigens prima. De connecties zijn stabiel en de matches verlopen over het algemeen vrij soepel, zeker wanneer je performance boven graphics verkiest in het menu. Terwijl je je door de tegenstanders heen ploegt, level je in rating. De tegenstanders hebben een vergelijkbare rating waardoor de match ups veelal in evenwicht zijn. Op dat gebied heb ik weinig aan te merken.