Indiana Jones and the Great Circle review - Whipped

Grootschalige avonturen blijven de afgelopen tijd een beetje uit. Tomb Raider staat op een laag pitje en het verhaal van Nathan Drake in Uncharted is tot een einde gekomen. Gelukkig is daar de legendarische Indiana Jones, die wederom de zweep en fedora uit de kast trekt om een avontuur op wereldwijde schaal te beleven. Dit keer niet op het witte doek, maar in MachineGames’ en Bethesda’s Indiana Jones and the Great Circle! Voor een grootschalig avontuur ben ik altijd wel te porren en in het geval van deze game ben ik absoluut te spreken. Klaar voor Indiana Jones and the great recensie? Mooi, want dit is de Indiana Jones and the great Circle review (beter laat dan nooit)!

Indy kent de klappen van de zweep

Het is 1937, Indy droomt rustig weg na zijn aanvaring met de nazi’s in Indiana Jones and the Raiders of the Lost Ark. Tenminste, totdat een reusachtig figuur het museum waar Indy werkt binnenvalt en een historisch object ontvreemd. Reden genoeg voor Indiana om de fedora op te zetten, de zweep om te binden en het pistool in de holster te steken. Deze ogenschijnlijk kleinschalige rooftocht resulteert in een avontuur van epische proporties. Al snel ontdekken we namelijk dat er een veel groter mysterie dan de reusachtige man te ontrafelen is. Zo brengen we een bezoekje aan onder andere het Vaticaan, Egypte en Nepal. Nu zou je wellicht verwachten dat Indiana Jones and the Great Circle een lineair avontuur in lijn met die andere games zou zijn, maar dat is waar je je zou vergissen. Indiana Jones and the Great Circle biedt namelijk continu grote open zones, waar allerhande avonturen zijn te beleven.

In tegenstelling tot de Tomb Raiders en Uncharteds, focust Indiana Jones zich echt op het ontdekken van mysteries. In ieder gebied zijn er talloze items te vinden, geheimen om te ontrafelen, vermommingen te vinden en partnerships te sluiten. Ja, de game bevat meer dan voldoende combat, maar dat is absoluut niet waar de focus in deze game op legt. Het gros van de tijd loop je namelijk van hot naar her om het volgende puzzelstukje voor die ene sidequest te vinden. Eenmaal op locatie neemt de missie weer een andere wending waar je je uit moet zien te redden. Dat doen we meestal door te puzzelen. Trek aan een hendeltje hier, plaats een gewichtje daar of kruip door die ene bijna onzichtbare opening om het lot wederom te tarten. Je waant je daadwerkelijk Indiana Jones en dat is precies waar ik op hoopte bij de zien van de eerste Indiana Jones and the Great Circle trailer.

Knokkels kraken

Gameplay technisch weet Indiana Jones and the Great Circle een mooie afwisseling te bieden. Het is even wennen, want op momenten schiet het alle kanten op, maar na een tijdje werkt het zo fijn, dat je eigenlijk niet anders meer wil. Enerzijds kunnen we ons focussen op een uitstekend verhaal. Een verhaal dat prachtige set pieces tevoorschijn tovert, uitdagende puzzels biedt en vooral georiënteerd is op het meenemen van de speler in het avontuur. Anderzijds kunnen we echt op avontuur gaan door de open zones te verkennen. Overal hangt wel iets van een documentje wat je een bepaalde kant op duwt. Puzzels zijn altijd op te lossen met beperkte informatie, maar veelal vereist iets nog wat informatie om bijvoorbeeld die ene kist te openen, die bewaker te omzeilen of om de geheime doorgang te ontdekken. Het lezen van die documenten, kaarten, brieven en weet ik veel wat allemaal kan daarbij helpen. Die bevatten namelijk weer aanwijzingen over waar je moet zoeken, wat je precies zoekt of wat de container bevat. Dit is een van de weinige games waar sidemissies voldoening geven. Door het verhaal razen is leuk, maar The Great Circle beloont spelers die de tijd nemen.

Je tijd nemen doe je overigens sowieso wel. Deze first person game is geen titel waar je zomaar even doorheen blaast. Indy is namelijk slechts een man en die man kan het simpelweg niet opnemen tegen talloze vijanden. Veelal ben je enkel bewapend met de vuisten en dien je vijanden neer te dreunen. Dat doe je met die vuisten of met geïmproviseerde wapens die her en der te vinden zijn. Ja, er zitten ook vuurwapens in de game, maar kogels zijn dan weer schaars. Hierdoor ben je vrij veel aan het sluipen, wat op zich prima werkt. Dat sluipen is overigens optioneel, je kunt er namelijk altijd voor kiezen om vol in de aanval te gaan. Sluipen geeft echter meer voldoening, zeker omdat je hierdoor langs plekjes komt waar weer iets te vinden is. Middels magazines en comics is het namelijk mogelijk om Indiana’s skills te upgraden. Dat doe je middels een boekje en wat adventure points, die je weer kunt verdienen met ontdekkingen en het fotograferen van die ontdekkingen. En ook daarmee zien we weer dat combat regelrecht aanstuurt op ontdekking, iets wat echt in de kern van deze game zit.

De circle is rond

Dankzij een uitstekend verhaal, voorzien van prachtige locaties en een mooie, gevarieerde gameplay, is Indiana Jones and the Great Circle al een aanrader. Er zijn echter meer pluspunten te benoemen. Zo is de casting oprecht goed gedaan. Ondersteunende personages dienen in negen van de tien gevallen daadwerkelijk een functie. Het verhaal is uitstekend geschreven waarbij humoristische, serieuze en absurde situaties zich prima afwisselen. Daarnaast levert Troy Baker als Indiana Jones een meer dan uitstekende performance. Baker is niet aan het overacten, weet Indiana goed neer te zetten en streeft er niet naar om Harrison Ford’s iconische personage één op één over te nemen.

Wat betreft de audio doet de game eveneens weinig fout. De voice overs krijgen namelijk continu ondersteuning van een iconische audiotrack die precies bij de franchise past. Ontdek je een geheim, dan krijg je op precies het juiste moment een audiofragment te horen die aansluit op dat moment. Nooit stoor je je aan het geluid en dat is fijn voor een game van dit formaat. Indiana Jones and the Great Circle kan namelijk makkelijk twintig uur van je tijd in beslag nemen als je wat van de side quests meeneemt in je playthrough. Grafisch gezien kent de game magische momenten. Een eerste blik op de piramides van Gizeh vergeet ik bijvoorbeeld niet snel. Toch zijn er ook situaties waarin de game wellicht wat minder oogt. Niet per se storend, maar het is typisch zo’n Bethesda dingetje. Character models ogen ietwat generiek en vooral op de Xbox Series is de game soms wat muddy.

Dumb and Dumber

Zullen we dan ook nog maar even stil staan bij wat minpuntjes? Deze hele review ben ik een lofzang over Indiana Jones and the Great Circle aan het houden, maar negatieve aspecten zijn er echt wel. Technisch gezien scoort de game op de Xbox Series X niet altijd even goed. Regelmatig komen er framedrops voorbij en ook de lighting is lang niet altijd op orde. Niets gamebreakings, maar wel zichtbaar. Ook het platformen werkt niet altijd even lekker. In het Vaticaan beklim je bijvoorbeeld met regelmaat de nodige steigers om verboden gebieden in te komen. Dat klimmen voldoet, maar niet altijd. Het grijpen van richels lukt vaak niet of deze zijn letterlijk ongrijpbaar. Vaak zie je middels visuele elementen dat iets beklimbaar is, maar identieke steigers zonder die elementen zijn dan weer niet te beklimmen, wat ietwat verwarrend werkt. Ook die eerdergenoemde ondersteunende personages kunnen irriteren. Deze gaan namelijk regelmatig mee op avontuur, maar staan vaker in de weg dan dat ze wat bijdragen. Hierdoor is de navigatie in deze situaties suboptimaal, waardoor je al vloekend om het personage probeert te manoeuvreren.

Het grootste struikelblok van Indiana Jones and the Great Circle is echter de AI, want oh boy, die is niet al te intelligent. Vijanden die een sluipende Indy moeten zien, zijn volkomen achterlijk. En als ze je dan zien, dan moeten ze je lang genoeg zien om op actie over te gaan. Nu is dat niet per se slecht, maar ze gaan ook niet echt op onderzoek uit ofzo. Ben je dan eindelijk gespot en leven ze lang genoeg om versterking op de roepen, dan komt de groep als een stel hersenloze zombies op je afgerend om je neer te dreunen. Dat kan chaotische situaties opleveren, maar veelal kan je de groep opsplitsen om zo een paar dreunen uit te delen. Ren bijvoorbeeld een paar rondjes om een pilaar met wat Benny Hill muziek op de achtergrond en ze zijn het spoor bijster. Nu wordt dit wel wat beter wanneer de vijanden ook wapens krijgen, maar de AI is over het algemeen gewoon niet heel erg snugger.