Review: Uncharted 4: A Thief's End PlayStation 4

Uncharted is een gevestigde naam in de gamewereld. Nu brengt ontwikkelaar Naughty Dog alweer het vierde deel in de serie uit. Het is de eerste keer dat de iconische held Nathan Drake in een hagelnieuwe game op de PlayStation 4 verschijnt. Naughty Dog beweert daarmee ook meteen dat dit de laatste keer gaat zijn. Of Uncharted 4: A Thief's End het epische slotstuk is waar we allemaal op zitten te wachten is geeneens een vraag meer. Natuurlijk is dit het deel waar we allemaal op zaten te wachten! Waarom? Dat lees je in onderstaande review.

Een man op zoek naar fortuin

Nathan Drake is een man van fortuin. Het geldlaatje is behoorlijk leeg, maar samen met zijn vrouw weet Drake zijn fortuin elders te vinden. Geen centen maar liefde dus voor de geliefde klauteraar. Met een rustig baantje als duiker voor een klein expeditie team weet Drake het huisje, boompje, beestje-gevoel uitstekend te portretteren. Toch mist Nate het oude leven van avontuur. Gelukkig brengt de andere Drake, genaamd Sam, daar verandering in. Met een babbeltje hier en wat gefluister daar hangen de vertrouwde wapens weer onder de armen en slingert Drake door van alles en nog wat heen.

Dit keer hebben de gebroeders Drake de pijlen gericht op de schat van kapitein Henry Avery. Deze snode piraat heeft een buit van 400 miljoen dermate goed verstopt dat deze nog altijd niet is gevonden. Libertalia is de eindbestemming, maar waar dat ligt, is een mysterie. Daarom reizen de broers van idyllisch landschap naar idyllisch landschap om in de voetsporen van de piraat te treden. Een lastigere klus dan gedacht aangezien oud-partner Rafe er ook achteraan zit. Deze rijke stinkerd heeft een heel priv' leger, onder de leiding van Nadine Ross, ingeschakeld om zijn hachje veilig te stellen. En zoals je al kunt raden, raken de Drakes hier regelmatig mee in conflict.

Tot in de puntjes

Uncharted 4 is tot in de puntjes verzorgd. Alles klopt en het ene aspect is nog beter dan de ander. Zo ziet de game er werkelijk waar fantastisch uit. Alles ademt en dan bedoel ik niet alleen de personages. De omgevingen zijn zo mooi ontworpen dat ik regelmatig met open mond naar het scherm zat te staren. Daarbij is het audiodesign dermate sterk dat je door ieder deuntje op scherp wordt gezet. Waar het echter allemaal om draait, is het verhaal. En ook dit aspect is dermate sterk dat ik het niet helemaal goed onder woorden kan brengen. Alles klopt gewoon. Er zitten kleine momenten in waar je meer empathie voor de personages ontwikkelt, maar ook bombastische actiesequenties waarbij je op het puntje van je stoel zit.

Gedurende het, behoorlijk lange, avontuur reis je heel de wereld over. Van Schotland naar Madagaskar, geen plek is te ver. Grootse vlaktes worden regelmatig ingeruild voor nauwe gangetjes in crypten en grotten. De afwisseling in verhaal, actie en verkenning is van hoog niveau en je raakt werkelijk geen moment verveeld. Dat is fijn aangezien het singleplayer-avontuur ruim veertien uur, als je de pas erin hebt, in beslag neemt. Zelfs tijdens het schrijven denk ik terug aan de epische momenten die ik heb mee mogen maken.

Ga ik zo, of toch zo?

In mijn review van Uncharted: The Nathan Drake Collection heb ik vermeld dat de shoot-outs op een gegeven moment ietwat voorspelbaar worden. Een grote ruimte met tactisch neergezette coverposities staat gelijk aan veel schietgeweld. Dat is in Uncharted 4 ook het geval, maar dit keer krijgt de speler net wat meer opties geboden. Het is nu namelijk in een aantal gevallen geheel optioneel om het gevecht aan te gaan. Het stealth-systeem is namelijk aanzienlijk verbeterd waardoor het een genot is om een heel kamp uit te schakelen zonder ook maar een schot te lossen. Daarbij is het ook nog eens mogelijk om de confrontatie überhaupt niet aan te gaan. Je kunt namelijk ook een creatieve omweg zoeken en zo het gevecht in zijn geheel vermijden.

Ook het verkennen van de wereld is een stuk opener geworden. Ja, de game is nog altijd behoorlijk lineair, maar er zijn stukken waar je toch echt de omgeving flink kunt verkennen. Zo krijgt Nate nu een Jeep en boot tot zijn beschikking. Je bent vrij om in en uit te stappen en zo kleine geheimpjes te ontdekken. Want ook deze geheimen zitten weer in de game. Dit keer kunnen we dagboeknotities, brieven, schatten en optionele gesprekken verzamelen. Verzamelde objecten unlocken weer bonussen op hun beurt en dat is een leuke feature. Dit is vooral een leuke toevoeging aangezien dit de gameplay aanzienlijk verlengd.

Als er dan toch minpuntjes zijn

Simpelweg omdat de game zo onwijs goed is, doet het pijn in mijn hart om minpuntjes te vermelden. Toch ga ik dat doen, want anders is het namelijk geen complete review. Naughty Dog heeft beweert dat de game op een constante zestig frames per seconde zou draaien. Helaas is dat niet het geval. De singleplayer draait namelijk op dertig frames. De multiplayer draait daarentegen wel op een constante zestig frames. Daarbij wil de framerate nog weleens inzakken op bombastische momenten. Het werkt echter totaal niet storend en dit is dan ook een minimaal minpuntje.

Het andere minpuntje zijn de beschikbare multiplayer-modi. Je krijgt namelijk keuze uit Ranked, Team Deathmatch en Warm-up-matches. Ietwat karig, maar bevredigend desalniettemin. Waar ik de game al helemaal geweldig vind zonder multiplayer, dient deze modus toch als extra kersje op die al overheerlijke slagroomtaart. In multiplayer kan je klimmen en klauteren naar hartenlust. Voor ieder slachtoffer krijg je geld en dit geld kun je uitgeven aan wapens, back-up en mythische objecten. Zo kun je het El Dorado-standbeeld op het speelveld mieteren om iedereen een pijnlijke dood te zien lijden. Gelukkig heeft Naughty Dog aangekondigd dat Uncharted 4 regelmatig updates kan verwachten. Vanaf de zomer komen er geregeld nieuwe maps en modi beschikbaar. Daarbij zijn deze DLC-pakketten helemaal gratis te downloaden en te unlocken door middel van punten die je verdiend in de game zelf!