Review: A Total War Saga: Troy - Een tikkeltje overweldigend Pc

A Total War Saga: Troy is de tweede Total War Saga-game die zich richt op een specifieke gebeurtenis in het verleden, in plaats van een gehele tijdsperiode. Deze game speelt zich af in de bronstijd en volgt het verhaal van de Trojaanse Oorlog, zoals beschreven in de Ilias van Homeros. Nu is het al heel lang geleden dat ik voor het laatst in de Griekse mythologie heb gedoken en is het daarnaast ook jaren geleden dat ik voor het laatst een Total War-game heb gespeeld. Ik was dus erg benieuwd wat dit nieuwste deel van de Total War-serie voor me in petto had. Ik kan je alvast verklappen, het was ontzettend veel.

Iets met paarden

De Trojaanse oorlog is een tien jaar durende oorlog tussen de Trojanen en de Grieken. Aanleiding van deze oorlog was een Trojaanse prins genaamd Paris, die een schone dame genaamd Helena mee naar Troje had genomen. Helena was de vrouw van de Spartaanse koning Menelaos en haar ontvoering door Paris leidde ertoe dat alle Grieken ten strijde trokken tegen Troje. Spoiler Alert: de Grieken weten deze oorlog te winnen en na tien jaar tijd wisten ze Troje te belegeren en Helena te bevrijden.

Deze tien jaar en de uiteindelijke val van Troje zijn nou precies waar het in A Total War Saga: Troy om draait. Om door het verhaal heen te spelen, kun je kiezen uit acht verschillende helden uit de mythologie die elk hun eigen factie hebben. Aan de kant van de Grieken kun je kiezen uit Menelaos, Achilles, Agamemnon en Odysseus. Aan de kant van Troje kun je kiezen uit Hektor, Paris, Aeneas en Sarpedon. Elk van deze helden heeft zijn eigen rol in het verhaal en speciale vaardigheden, wapens en troepen tot zijn beschikking. Wanneer je als een van de Griekse helden speelt, is natuurlijk je uiteindelijke doel om de stad Troje te veroveren. Speel je echter als een van de Trojaanse helden, dan moet je de stad juist verdedigen tegen de Griekse invasie. In dit verhaal speelt ook het Trojaanse Paard een rol. Omdat er verschillende interpretaties van dit paard zijn, heeft Creative Assembly ervoor gekozen om drie verschillende mogelijke interpretaties in het verhaal te implementeren. Welke van de drie je krijgt, hangt af van welke factie je speelt en welke keuzes je in de game maakt.

Oorlogje spelen

Troje veroveren gebeurt niet in een dag en dat gebeurt ook in A Total War Saga: Troy niet. De game speelt grotendeels hetzelfde als alle andere Total War-games. Enerzijds is de game een turn-based strategie- en resourcemanagementgame en anderzijds is het een real-time tactische strategiegame met grootschalige gevechten. Op de map is het de bedoeling dat elke factie om beurten probeert om zoveel mogelijk macht te verkrijgen. Dat kun je enerzijds doen door land te veroveren, waardoor je niet alleen meer invloed in de regio krijgt, maar ook meer grondstoffen en hulpmiddelen kunt verkrijgen. Anderzijds heb je ook de mogelijkheid om diplomatie te gebruiken om je weg naar de overwinning veilig te stellen.

Of je nu kiest voor het pad van de oorlog of juist een pacifist bent, je zult hoe dan ook een leger moeten samenstellen en af en toe ten strijde moeten trekken. Daar waar Troy verschilt van voorgaande Total War-games is het feit dat je geen cavalerie kunt rekruteren voor je leger. In dit tijdperk werd namelijk vooral middels infanterie-eenheden gestreden, dus je leger zal voornamelijk bestaan uit speermannen en zwaardvechters. Het missen van de cavalerie-eenheden was voor mij wel een beetje wennen, daar ik gewend was dat de cavalerie de snelle eenheden zijn waarmee je de flanken van grote groepen infanterie kunt aanvallen. Speermannen zijn nu dus ook niet langer de defensieve eenheid die je troepen beschermt tegen paarden. Wat ook veranderd is ten opzichte van de vorige games, is dat je eenheden nu gegroepeerd zijn in verschillende gewichtsklassen, die bepalen hoe snel een eenheid is en hoe deze eenheid zich gedraagt op een bepaald type terrein. Ook zijn er geen zeeslagen meer in A Total War Saga: Troy. Wanneer je een vijandig schip tegenkomt op de open zee, gaan beide legers van boord om het op land uit te vechten.

Micromanagen tot je een ons weegt

Samen met wat vernieuwde tactische elementen, zijn er ook een heleboel nieuwe militaire eenheden aan de game toegevoegd. Deze nieuwe eenheden komen allemaal uit de Griekse mythologie. Zo kun je onder andere reuzen en Centauren aan je leger toevoegen. Ook in het management-gedeelte van de game is het een en ander aangepast. Zo kun je in A Total War Saga: Troy weer Agents rekruteren om vijandige legers en steden te saboteren. Daarnaast spelen ook de Griekse goden een rol. Middels het bouwen van tempels in je steden, het doen van gebeden en het maken van offers kun je om de zegen van een of meerdere goden vragen. Houd je dit consequent vol, dan zegenen de goden je met verschillende passieve bonussen. Weet je echter je toewijding naar de goden te verwaarlozen, dan straffen ze je boeren met een slechte oogst, of teisteren ze je steden met een aardbeving. Hoewel Divine Will een toffe nieuwe toevoeging is die zeker bij de setting van de game past, is het wel weer een extra dingetje dat je moet weten te micromanagen. Er is namelijk zoveel meer in de game waar je op moet letten, dat het er bij mij eigenlijk altijd wel bij inschoot om de goden gunstig te stemmen.

Naast je religieuze praktijken, draait het in Total War ook vooral om resourcemanagement. Daar waar het in de vorige Total War-games draaide om geld, doet het dat in A Total War Saga: Troy niet. Troy kent namelijk vijf verschillende middelen die je moet zien te managen. Als eerste heb je voedsel nodig om je troepen te kunnen voeden. Daarnaast kun je hout en steen verzamelen om gebouwen te bouwen, upgraden of repareren. Daarnaast is er ook nog brons dat je voor bepaalde gebouwen of voor de uitrusting van bepaalde militaire eenheden nodig hebt en tot slot is er nog goud. Goud gebruik je voor upgrades, gebeden of om te onderhandelen met andere facties. In elke provincie is een of meer van de beschikbare hulpmiddelen te vinden. De hoofdstad en de kleinere steden die zich in een provincie bevinden, kunnen dan ook zo ingericht worden dat de productie van een bepaald hulpmiddel zoveel mogelijk geoptimaliseerd wordt. Wil je dus elke beurt een gezonde stroom aan hulpmiddelen binnen blijven halen, dan moet je een gezonde balans vinden tussen de verschillende steden die je verovert, hoe je deze steden inricht en hoe groot je leger is.

Twee woorden, negen letters

Het micromanagen van alles wat er op de map gebeurt, is nooit heel gemakkelijk geweest en dat is het in dit deel van de Total War-serie ook zeker niet. Als ik het vergelijk met de vorige delen uit de serie dan is het er zelfs alleen maar complexer op geworden. Nu er vijf middelen zijn die je moet managen, komen andere facties om de haverklap om middelen vragen om met je te ruilen, zelfs als ze zelf al barsten van het hout of het eten. De handelsroutes uit de vorige delen zijn namelijk uit dit deel verwijderd. Ook op tactisch gebied schijnt de AI echter niet altijd even slim te zijn. Nadat je een tijdje oorlogje en landjepik hebt gespeeld, krijg je namelijk een Antagonist toegewezen. Deze vijand is altijd een van de vijandelijke helden uit de vijandige factie die om wat voor reden dan ook een enorme hekel aan jou heeft. Deze ruzie kun je alleen maar oplossen door oorlog tegen hem te voeren en je Antagonist alle hoeken van de map te laten zien. In mijn eerste playthrough als Agamemnon werd Paris van Troje als mijn Antagonist aangekondigd. Hij zou hard bezig zijn zijn machtspositie te versterken en zou zich opmaken mijn op brute wijze verkregen landen te veroveren. In al die tijd heb ik de beste man echter nooit gezien en kon ik rustig doorgaan met landjepik totdat ik vanzelf in Troje uitkwam.

Wat nog een klein minpuntje is in A Total War Saga: Troy is het feit dat belegeringen ontzettend saai zijn. Het veroveren van steden en het uitbreiden van je imperium is altijd een belangrijk onderdeel geweest in de Total War-games. Ook in dit deel is het belangrijk om je land uit te breiden. Wanneer je echter een stad gaat belegeren, kun je je opmaken voor een lang en saai gevecht. Belegeringswapens waren er namelijk nog niet echt, dus het belegeren van een stad gaat vooral erg langzaam en zorgt altijd voor veel doden. Gelukkig hebben we daar de auto-resolve voor, om je in ieder geval wat tijd te besparen. De gevechten in het open veld zijn daarentegen een heel stuk leuker. De nieuwe militaire eenheden zijn interessant en op verschillende manieren in te zetten. Daarnaast speelt terreinsoort hier een nog grotere rol. Doordat je eenheden opgedeeld zijn in verschillende gewichtsklassen, reageren zij dus anders op het terrein. Zo kunnen bijvoorbeeld zware eenheden vast komen te zitten in de modder, terwijl lichte eenheden er juist zo doorheen kunnen rennen. De grootschalige real-time gevechten in Total War zijn altijd een genot om te spelen en dat is in A Total War Saga: Troy niet anders.