Review: Alan Wake Xbox 360

Voorwoord:

In het plaatsje Bright Falls, helemaal ten noorden van de Verenigde Staten, was Alan Wake samen met zijn vrouw op vakantie. Bright Falls is een afgelegen natuurrijke plek die veel lijkt op Twin Peaks qua geografie en het hebben van obscure folklore. Vlak na zijn aankomst verdwenen Alan en zijn vrouw echter, en werd na een week enkel Wake gevonden. Vervolgens vond men verschillende pagina's van een document verspreid over heel Bright Falls.

Pagina 3

Langzaam richtte Alan Wake de lichtbundel in de richting van de dennenbomen. Gelukkig had hij net een zaklamp gevonden in het verlaten hutje een kilometer verder terug. "Yo, is daar iemand?", riep hij door de duisternis. Hij zag daarnet toch echt iets bewegen. Het was een schaduw van wat leek op een menselijke gestalte, die in een oogwenk weer was verdwenen. Alan loopt weer snel door en knoopt zijn tweed jasje nog iets verder op. Het was koud, zo hoog in de bergen, en de wind werd steeds sterker. Dit was geen normale wind.

Pagina 8

Alles werd steeds mistiger en donkerder om de verdwaalde schrijver heen naarmate hij verder de bossen in trok. Het deed hem denken aan Silent Hill, de grimmige games die hij thuis wel eens speelde. Terug gaan kon echter ook niet, want de politie zat hem op de hielen, om redenen die hij zelf ook niet echt begreep, of had hij dat ene geval toch niet gedroomd? Ineens klonken er voetstappen achter Alan, en zijn naam werd geroepen door een stem die niet menselijk klonk. "Mr. Wake! Hier heb ik iets voor uw writer's block!" Een bijl zoefde langs zijn hoofd, en Alan begon te rennen. Alles deed pijn, zijn spieren waren verzuurd en zijn longen gierden, maar hij kon niet stoppen. Achter hem klonken nog meer stemmen en het geluid van omvallende bomen. Verderop stond een lantaarnpaal. Zo snel mogelijk naar het licht"

Pagina 12

De schietpartij was een brute aangelegenheid. Alan had al zeker zo'n acht man achter elkaar dood geschoten. Ze gingen echter pas dood wanneer hij er met zijn zaklamp lang genoeg op bleef richten. De mensen die hem aanvielen hadden ook een donkere waas om zich heen, en je kon ze eigenlijk nooit scherp zien. Waren het ook echt mensen die hij afschoot of niet? De laatste persoon die hij dood schoot was zeker meer dan twee meter lang en onmenselijk snel. Wake liep weer verder, en kwam langs een graafmachine. De grote stalen massa zag er dreigend uit in het donker. Net toen Alan dit dacht, begon het hele toestel te brommen en te kraken, en stoof op hem af.