Review: Alien: Isolation PlayStation 4

Hallo? Is er iemand op de chat? De vraag die ik de afgelopen dagen op WhatsApp voorbij zag komen. Waar is Simon toch? Is hij ziek of zo? Hij is zeker weer ergens druk mee. Ja, dat klopt. Voor diegene die zich zorgen begonnen te maken vanwege mijn afwezigheid op social media: ik zat in een isolatie. Elk streepje lucht in mijn longen leek stil te staan, de zweetdruppels vormden samen een angstdouche. Ik was alleen, met mijn mobiele radar als enige vriend. Ik speelde Alien: Isolation, dus vergeef het me. Vergeef mijn afwezigheid, want het was het allemaal waard, geloof me. En als je me niet gelooft, dan zal ik het je even inwrijven in de komende alinea's waarom het waard was om me even terug te trekken.

Het perfecte wezen

In mijn preview lichtte ik al het verhaal toe, maar nu nog even in het kort. Je speelt met Amanda Ripley, de dochter van Ellen Ripley. Als je niet weet wie Ellen Ripley is: ga je schamen en gauw de film Alien kijken. Amanda krijgt de kans om de flightrecorder van de Nostromo te bemachtigen. Deze ligt op een ruimtestation genaamd Sevastopol. Een uitgelezen kans voor Amanda om te achterhalen wat er nu precies met haar moeder gebeurd is. Er staat alleen iets in de weg: het perfecte wezen, de Alien. En alsof dat niet genoeg is, krijgt ze ook nog moordende Androids en ander gespuis achter haar aan. Arme Amanda, het zit haar niet mee. En mij ook niet, want ik ben nu even Amanda unlucky me.

De game begint vrij rustig en je hebt lekker de tijd om Amanda te leren kennen en hoe je jezelf door het schip kan manoeuvreren. Op het moment dat je Sevastopol binnen gaat, word je al opgezogen door de beklemmende en naargeestige sfeer. Vreemde geluiden, donkere gangen en plots springende leidingen, alles draagt bij aan een spannende opbouw. En dit wordt op geniale wijze opgebouwd. De eerste paar uur zal je de Alien niet tegenkomen, maar wel enkele overlevenden die jou ook maar al te graag omleggen. Door het continue aantrekken van die spanningsboog loop je constant op je hoede rond. Je hebt geen idee wanneer het gevaar jou keihard in het gezicht slaat. Door deze opbouw is het moment waarbij je voor het eerst de Alien tegenkomt zeer angstaanjagend en doeltreffend. Je hart slaat een paar keer over als de staart van de Alien over de grond langs je heen sleept, terwijl je verstopt zit onder een tafel. De AI van de Alien is subliem, hij loopt nooit dezelfde route en hij is echt op jacht. Op elke geluidje kan hij reageren en het is erg tof om te zien hoe hij al snuivend agressief op zoek is naar jou.

Op save spelen

De Alien is echter niet het enige wat zorgt voor nagelbijtende spanning. Soms moet je langs andere overlevenden sluipen of Androids. De mensen kun je nog met wat slim spelen doden met een stealthkill, bij de Androids is dit een stuk pittiger. Bij de Androids leek het pistool de enige uitkomst en later de shotgun. En zelfs dan zijn ze niet met én schot om te leggen. Sowieso zijn de schietwapens nutteloos tegen de Alien, dus is het zaak je munitie voor menselijke tegenstanders en Androids te bewaren. Wat betreft de Alien is het zaak om slim om te gaan met je motiontracker en de vele verstopplekken. Je kan jezelf onder andere in kluisjes verstoppen en onder tafels. Geloof me, na verloop van tijd check je in een nieuwe omgeving automatisch waar je jezelf allemaal kunt verstoppen. De motiontracker is handig, maar ook die maakt geluid. Als de Alien dichtbij is, is het zaak om de motiontracker heel kort te checken. En vooral niet gebruiken als je jezelf hebt verstopt, anders is het gauw game over. Voor je aan de game begint, zal ik adviseren om op save te spelen. Nee, dat is geen spelfout. Via een soort noodsysteem aan muren kun je saven. Saven tot je een ons weegt is aan te raden. Heb je een paar items gemaakt en/of gevonden of wat mensen omgelegd? Loop gerust terug naar een savepunt op je kaart. Het is mij in het begin te vaak gebeurd dat ik een half uur speeltijd gewoon was verloren, omdat de Alien mij onverwachts greep.

In de diverse kamers en omgevingen ligt het vol met items. Deze kun je via een handig menu combineren. Zo kun je allerlei gadgets maken die zeer zeker van pas komen. Zo kun je noisemakers maken om de Alien af te leiden. Overigens vond ik ook een ander nut voor de noisemaker. Soms kwam ik meerdere menselijke vijanden tegen. Het is dan geweldig om een noisemaker naar ze toe te gooien, terwijl je zelf onder een tafel zit verstopt. De Alien laat dan niet lang op zich wachten en doet zich tegoed aan het lopend warm buffet. Daarnaast kun je nog Molotov cocktails maken, waarmee je de Alien kan afschrikken. Ook rookbommen, EMP-granaten, pijpbommen en flashbangs behoren tot de mogelijkheden. De game nodigt constant uit tot slim nadenken en rustig spelen, en dat beviel me enorm. Het experimenteren met de diverse gadgets en de inzet daarvan, bezorgden mij meermaals veel plezier. Daarnaast zorgt het verhaal (zeker voor fans van de film Alien) voor een bepaalde verslaving. Op het schip zal je meermaals 'puzzels' moeten oplossen, nou ja puzzels, meer hindernissen. Vaak moet je dingen repareren of bepaalde systemen of deuren activeren. De variatie hierin is goed uitgewerkt. Soms moet je een soort hackminigame doen, de andere keer moet je een bepaald onderdeel vinden en terugplaatsen.

Naast de singleplayer biedt Alien: Isolation nog een andere mode aan: de survival mode. Hier dien je een missie uit te voeren en eventuele zijmissies. Dit dien je zo snel mogelijk te doen voor een zo hoog mogelijke score. De scores worden dan getoond op de leaderboards. Altijd leuk om zo met je skills te showen, als je het tenminste aandurft. Het is immers geen kinderspel om zo snel mogelijk te spelen met de Alien achter je aan. Even rustig ergens verstoppen is al funest voor je score, dus een uitdaging is het zeker te noemen. Later verschijnt er nog DLC voor deze mode, zo is de game wat te verlengen. Niet dat het echt nodig is, met de singleplayer zal je zeker vijftien tot twintig uur zoet zijn.

Doodstil spelen

Alien: Isolation ziet er prachtig uit. Alles straalt jaren 80 uit en liefhebbers van de film zullen veel dingen in de game herkennen. De lichteffecten ogen prachtig, vooral het vuur ziet er zeer realistisch uit. Wel heb ik een typisch terugkerende glitch geconstateerd, die ik maar heb omgedoopt tot pistoolglitch. Al meerdere keren heb ik een pistool in de lucht zien zweven. Het mag een klein foutje zijn, het haalt je wel een beetje uit de game en dat is jammer. Wellicht dat hiervoor nog een patch gaat komen. Wel is het opmerkelijk dat de game er zo goed uit ziet, maar dat de lipsynch zo slecht is. In de cutscenes is het al niet super, maar in-game is loopt het helemaal niet gelijk. Je zou toch zeggen dat dit anno 2014 toch geen punt meer moet zijn.

De muziek en geluiden zijn van hoog niveau. Vooral de geluiden zorgen voor ongekende spanning. Soms heb je de motiontracker niet eens nodig om te weten dat de Alien in je nek hijgt. Je hoort hem constant door de ventilatieschachten onder je of boven je kruipen, of je hoort zijn bonkende voetstappen door de gang heen denderen. Dit creëert nog mee paranoia en werkt zeer sfeerverhogend. De besturing werkt vlotjes en de menu's werken zoals het moet, niks op aan te merken. Grappige toevoeging is de PlayStation 4 Camera-support. Je kan kiezen voor de headtrackingoptie, zodat je zelf om de hoek kunt kijken. Ook kun je noise detection gebruiken. De camera registreert dan de geluiden in de woonkamer, waardoor het dus zaak is om zelf doodstil te zijn tijdens het spelen. Altijd leuk als je verstopt zit onder een tafel en iemand naast je moet niezen oeps.